Πριν τα ζευγάρια αποκτήσουν παιδιά ευελπιστούν ότι τα παιδιά τους θα συμπεριφέρονται τέλεια και πως δεν θα φέρονται άσχημα ή με ασέβεια προς αυτούς. Φαντάζονται ότι ως γονείς θα ακολουθήσουν το μοντέλο της γονικής υπευθυνότητας και τα παιδιά τους δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να ακούνε και να τους σέβονται ως γονείς. Σωστά; Και στη συνέχεια γίνονται πραγματικά γονείς, έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα!Αντιμετωπίζουν την ανυπακοή, την περιφρόνηση και σοκαρισμένοι αναρωτιούνται από πού προέρχεται το πείσμα και πώς θα το διαχειριστούν. Και το πιο σημαντικό, αναρωτιούνται εάν αυτό το πείσμα και η άρνηση θα συνεχιστούν για πάντα! Ευτυχώς όμως, συνήθως η ανυπακοή δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση και μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Πώς πρέπει τελικά να αντιδράσουμε μετά από μια άσχημη συμπεριφορά;
Εδώ αναπτύσσουμε τρόπους με τους οποίους μπορούν οι γονείς να διαχειριστούν ένα ανυπάκουο παιδί, τι να κάνουν, όταν το παιδί τους κοιτάει στα μάτια και αρνείται να κάνει αυτό που του ζητάνε.
1. Δράστε πριν εξαντληθεί η υπομονή σας
Πάντα είναι καλύτερη η δράση και όχι η αντίδραση. Η αντίδραση συνήθως έρχεται όταν έχει εξαντληθεί η υπομονή μας, οπότε και δεν μπορούμε πλέον να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας. Μπορείτε να επέμβετε ήρεμα, να θέσετε όρια και να σταματήσετε μία συμπεριφορά όταν είναι ακόμα αρχή, και όχι να εξαντλήσετε την υπομονή σας πριν μιλήσετε.
2. Ορίστε από πριν "συνέπειες και όρια", παρά "τιμωρία"
Μερικά παιδιά χρειάζονται πραγματικά τις συνέπειες για να τους υπενθυμίζουν ότι η ανάρμοστη συμπεριφορά δεν ανταμείβεται. Είναι προτιμότερο να μιλάμε για συνέπειες και όχι για τιμωρία, γιατί ο στόχος μας θα είναι να μάθει το παιδί από τα λάθη του και να μην τα επαναλάβει.Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να βάλετε όρια και κανόνες και να φροντίσετε να παραμένετε σταθεροί σε αυτά. Εξηγείστε στο παιδί για ποιο λόγο μπαίνει ο κάθε κανόνας, για πιο λόγο είναι σημαντικό να τηρηθεί και τι συνέπειες θα υπάρχουν αν δεν τηρήσει τον κάθε κανόνα.Όσοι εμπλέκεστε με την ανατροφή του παιδιού, είναι απαραίτητο να έχετε κοινή στάση ως προς την τήρηση των κανόνων, για να μην του δίνετε διπλά μηνύματα.
Όταν θέτετε τους κανόνες, είναι καλό να χρησιμοποιείτε εκφράσεις θετικά διατυπωμένες, όπως «μάζεψε το δωμάτιό σου» ή «όταν μαζέψεις το δωμάτιό σου, τότε μπορείς να δεις τηλεόραση»και όχι εκφράσεις του τύπου «μην πετάς τα ρούχα σου στο πάτωμα». Αποφύγετε χαρακτηρισμούς για το παιδί, όπως «δεν είσαι καλό παιδί» και επικεντρωθείτε στην συγκεκριμένη πράξη ή συμπεριφορά, δηλαδή «αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό».
Καθορίστε εξαρχής συνέπειες κατάλληλες και συμβατές με την ηλικία του παιδιού και το αναπτυξιακό του επίπεδο. Επαναλαμβάνουμε τη σημασία του να έχετε εξηγήσει στο παιδί ποια θα είναι ακριβώς η συνέπεια για μία συγκεκριμένη συμπεριφορά. Εφαρμόστε την χωρίς καθυστέρηση όταν παραβεί τον κανόνα ώστε η συνέπεια να αποτελεί λογικό επακόλουθο της μη επιτρεπτής συμπεριφοράς, και να καταλάβει το παιδί ποιο ήταν το λάθος του. Αυτό έχει πραγματικά αποτέλεσμα στα περισσότερα παιδιά επειδή γίνεται ξεκάθαρη η σύνδεση μεταξύ μιας συμπεριφοράς τους και του άμεσου αποτελέσματος.
3. Διερευνήστε αν συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο για κάποιο άλλο λόγο
Καταρχήν αναρωτηθείτε γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται έτσι. Μήπως είχε δύσκολη μέρα; Κοιμήθηκε αρκετά το προηγούμενο βράδυ; Έχασε κάποιο γεύμα; Μήπως ταράχθηκε η ρουτίνα του; Σκεφτείτε ότι η ανυπακοή του παιδιού σας ίσως είναι άμεσο αποτέλεσμα κούρασης, σύγχυσης, πείνας ή αισθημάτων που δεν μπορεί να εκφράσει. Αν μπορέσετε να κατανοήσετε γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται έτσι ίσως να μπορέσετε να διαχειριστείτε την κατάσταση. Αν αντιληφθείτε ότι δεν έχει φάει ή χρειάζεται λίγο ύπνο δώστε του ότι χρειάζεται αντί να το επιπλήττετε για την συμπεριφορά του.
4. Δώστε στο παιδί σας την αμέριστη προσοχή σας
Μερικές φορές η άρνηση ενός παιδιού να κάνει κάτι, όπως το να βάζει τα παπούτσια του με συγκεκριμένο τρόπο ή να βουρτσίζει τα δόντια του, είναι απλά ο τρόπος του παιδιού σας να σας πει ότι χρειάζεται περισσότερο την προσοχή σας, χωρίς να το εκφράζει λεκτικά. Τα παιδιά μπορεί να μην συνειδητοποιούν ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζονται, απλά νιώθουν ότι δεν θέλουν να κάνουν κάτι, και κατά συνέπεια αρνούνται. Επομένως επιφανειακά φαίνονται ανυπάκουα. Το παιδί συχνά χρειάζεται μόνο περισσότερο προσοχή και ενδιαφέρον, οπότε προσπαθήστε να του αφιερώνεται το χρόνο που χρειάζεται.
5. Μείνετε ήρεμοι
Είναι πραγματικά δύσκολο να μείνετε ήρεμοι και να μην θέλετε να φωνάξετε όταν το παιδί σας γίνεται ανυπάκουο. Αγνοήστε τις πιθανές φωνές και τις διαμαρτυρίες και αποφασιστικά δηλώστε ότι θα συζητήσετε μόνο όταν ηρεμήσει. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας να μην εκνευρίζετε και μείνετε ήρεμοι. Πάρτε βαθιές αναπνοές ώστε να μιλάτε στο παιδί σας ήρεμα και χωρίς θυμό και εκνευρισμό. Ζητήστε τη βοήθεια του συντρόφου σας για βοήθεια στη διαχείριση της κατάστασης, εάν εσείς είσαστε κουρασμένοι.
6. Χρησιμοποιήστε "παράδοξα" μέσα
Αν άλλες μέθοδοι δεν έχουν αποδώσει, τα παιδιά μπορεί να σταματήσουν την αρνητική συμπεριφορά με το γέλιο και την απόσπαση της προσοχής. Χρησιμοποιήστε το χιούμορ σας, προσπαθήστε να αστειευθείτε ή ακόμα και να γαργαλίσετε το παιδί σας στα πλαίσια του περισπασμού της προσοχής, έτσι ώστε να κάνετε αυτό που θέλετε.
Ευελιξία !
Αν είστε συνεπείς με το παιδί σας, και αντιμετωπίζετε την ανυπακοή, θα βελτιωθεί. Πειραματιστείτε, βρείτε τι λειτουργεί καλύτερα στο δικό παιδί σας, έχοντας στο μυαλό σας πως διαφορετικές καταστάσεις απαιτούν διαφορετικό χειρισμό.
Μπορείτε πάντα να ζητήσετε τη συμβουλή ενός ειδικού ψυχοθεραπευτή εάν αντιμετωπίζετε μία δύσκολη ή αδιέξοδη κατάσταση.