Η ζήλια επηρεάζει την ψυχική υγεία

Ζήλια και Ψυχική υγεία

Πολλοί άνθρωποι όταν ξεκινούν ψυχοθεραπεία αναφέρουν ότι ζηλεύουν (το σύντροφό τους, ένα φίλο, τους άλλους γενικότερα, κα). Δυστυχώς αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουν τη ζωή τους και να δημιουργούν μια εσωτερική διαμάχη που τους οδηγεί στη μιζέρια.

Από πού προέρχεται η ζήλια;

Πολύ συχνά, ένα άτομο που ζηλεύει έχει βιώσει κάποιες εμπειρίες στην παιδική ηλικία, οι οποίες σε συνδυασμό με την ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία του, προκαλούν χαμηλή αυτοεκτίμηση και μια αίσθηση επίμονης ντροπής για τον εαυτό του. Είναι πολύ επώδυνο για ένα άτομο να αισθάνεται έτσι, και πολλές φορές ασυνείδητα δημιουργεί ένα ψυχολογικό σχέδιο για να ξεφύγει από αυτά τα συναισθήματα. Αυτά τα άτομα σκέφτονται, ʺΞέρω τι να κάνω για να αισθανθώ καλύτερα. Θα γίνω καλύτερος. Θα γίνω τόσο σπουδαίος και επιτυχημένος και θα αισθάνομαι τέλεια για τον εαυτό μου και δεν θα υποφέρω πλέον από χαμηλή αυτοεκτίμηση!ʺ Αυτές οι σκέψεις μπορεί πολλές φορές να οδηγήσουν στην τελειομανία και στον ανταγωνισμό. Αλλά μπορεί να προκαλέσουν και ζήλια!

Όμως όσα και αν επιτύχει κάποιος, συνεχίζει να αισθάνεται απαίσια επειδή η επιτυχία δεν μπορεί να θεραπεύσει την χαμηλή αυτοεκτίμηση, μόνο η ψυχοθεραπεία μπορεί. Αυτά τα άτομα συνεχώς φοβούνται ότι δεν θα φτάσουν στο στόχο τους. Κυριολεκτικά, είναι τρομοκρατημένα και πεθαίνουν από ντροπή, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μιζέρια. Επίσης αν δουν κάποιον άλλο που έχει όλα όσα θέλουν, πεθαίνουν από τη ζήλια τους. Όχι επειδή είναι άπληστοι ή μισούν τους άλλους, αλλά επειδή είναι απελπιστικά φοβισμένοι για την ψυχολογική υπόστασή τους, αισθάνονται ότι δεν έχουν επιτύχει όσα οι άλλοι, βυθίζονται στη μιζέρια ή ακόμη κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας. Η επιτυχία των φίλων και συναδέλφων είναι μια επώδυνη υπενθύμιση για όσα έχουν βαθιά μέσα τους. Έτσι ο θυμός συνοδεύει τη ζήλια, και τα άτομα αυτά αισθάνονται θυμό και μίσος για τα επιτυχημένα άτομα. Ακόμη και αν είναι ο ίδιοι είναι επιτυχημένοι, ποτέ δεν αισθάνονται ανακούφιση και συνεχώς θέλουν περισσότερα, πράγμα που τους δημιουργεί περισσότερη ζήλια και θυμό.

Το μίσος και ο θυμός έχουν συνδεθεί με πολλά προβλήματα ψυχικής υγείας όπως το άγχος, η κατάθλιψη κλπ, ως εκ τούτου και η ζήλια βλάπτει την ψυχική υγεία. Επίσης έχουν συνδεθεί και με ψυχοσωματικά συμπτώματα και προβλήματα υγείας όπως τα καρδιαγγειακά προβλήματα, την υπέρταση, το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα νοσήματα και ο χρόνιος πόνος. Μια ζωή μέσα στη ζήλια, το μίσος, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την τελειομανία είναι μια ζωή χωρίς χαρά.

Ψυχοθεραπεία και συναισθήματα

Στην ψυχοθεραπεία επεξεργάζεστε τα τραύματα της παιδικής σας ηλικίας και τις ρίζες που σας προκαλούν χαμηλή αυτοεκτίμηση (όπως επικριτικοί γονείς), ντροπή και ζήλια. Οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν γονείς που τους αγαπούσαν, τους πρόσεχαν αλλά έκαναν και λάθη, κάποιες φορές μεγάλα στην ανατροφή των παιδιών τους. Όταν τα παιδιά έχουν ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία και σε συνδυασμό με αυτά τα λάθη καλλιεργείται η ντροπή, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και ένα σύνολο περιοριστικών πεποιθήσεων που σας αυτο-σαμποτάρουν στην ενήλικη ζωή, δημιουργώντας τρομερά προβλήματα. Ίσως οι γονείς σας να είχαν την τάση να σας ασκούν κριτική συχνά ("για να βελτιωθείτε"), ίσως να σας μάλωναν και να σας επέπλητταν. Ίσως να ήταν πολύ αγχωμένοι με τον εαυτό τους και να σας έδιναν την εντύπωση ότι όλα πρέπει να είναι τέλεια. Ίσως οι γονείς σας να διαφωνούσαν μεταξύ τους ή να χώρισαν, και εσείς να σκεφτόσασταν πράγματα όπως, ʺΕίναι δικό μου λάθος που χώρισαν, επειδή δεν είμαι αρκετά καλός… Θα γίνω τόσο σπουδαίος που θα είναι πάλι ξανά μαζί!ʺ

Στη συνέχεια θα κατανοήσετε ολόκληρη την αλυσίδα των γεγονότων  της παιδικής σας ηλικίας που σας έκαναν να δυσκολευτείτε, να ντραπείτε, να θέλετε να είστε τέλειοι και να ζηλεύετε. Είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσετε ακριβώς από πού προέρχεται το πρόβλημα. Αυτό από μόνο προσφέρει τεράστια ανακούφιση, καθώς σκέφτεστε, ʺ Βλέπω ότι δεν είμαι τρελός τελικά! Τα συμπτώματά μου είναι μια φυσιολογική αντίδραση στις δυσκολίες της παιδικής μου ηλικίας…Δεν υπάρχει τίποτα λάθος πάνω μου, απλά χρειάζεται να αναρρώσω από τις προκλήσεις του παρελθόντος!ʺ

Χρειάζεται να αποκτήσετε μια επίγνωση όλων των συναισθημάτων σας από την παιδική σας ηλικίας μέχρι τώρα, καθώς πολλά από αυτά έχουν καταπιεστεί. Πώς αισθανόσασταν όταν σας ασκούσαν κριτική σαν παιδί; Πώς αισθανθήκατε όταν οι γονείς σας τσακωνόντουσαν ή αφού πήραν  διαζύγιο; Πώς αισθάνεστε τώρα καθημερινά; Τα συναισθήματα είναι η ψυχή ενός ατόμου. Πρέπει να δίνετε προσοχή, να σέβεστε και να τιμάτε τα συναισθήματά σας, στο παρελθόν και στο παρόν.

Το πιο σημαντικό βήμα είναι να πενθήσετε για τα λάθη των γονιών σας και για τις δυσκολίες της παιδικής σας ηλικίας, όπως θα πενθούσατε για την απώλεια ενός ανθρώπου. Το μόνο που πρέπει να θυμάστε, είναι ότι η απώλεια μιας ευτυχισμένης παιδικής ηλικίας είναι μεγάλη απώλεια για τον άνθρωπο, όταν τη βιώνει. Χρειάζεται να θρηνήσετε βαθιά με την καθοδήγηση ενός ψυχοθεραπευτή σε κλίμα στοργής και συμπόνιας.

Στη συνέχεια θα πρέπει να αποκτήσετε την επίγνωση του θυμού σας. Ο θυμός είναι ένα δευτερογενές συναίσθημα, μία αυτόματη αντίδραση όταν κάποιος σας πληγώνει, ακόμη και κατά λάθος. Αν οι γονείς σας έχουν κάνει λάθη με εσάς, σίγουρα θα είστε θυμωμένοι μαζί τους! Αν δεν επεξεργαστείτε αυτό το θυμό, θα ξεσπάτε σε άλλους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα σε αυτούς που ζηλεύετε.  Είναι ανάγκη να κατανοήσετε πως οι άνθρωποι σας πλήγωσαν και πόσο θυμό έχετε μέσα σας. Χρειάζεται να ξεσπάσετε και να κλάψετε για μια μικρή χρονική περίοδο, κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Πρέπει να συζητήσετε για το θυμό σας με τον ψυχοθεραπευτή σας.

Ψυχοθεραπεία και τρόπος σκέψης

Σε αυτό το στάδιο αντί να επικεντρώνεστε στο παρελθόν, χρειάζεται να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης σας, τις αξίες και τις αρνητικές πεποιθήσεις σας. Πρώτα είναι ανάγκη να κατανοήσετε ότι κανένα επίπεδο επιτυχίας δεν μπορεί να θεραπεύσει την ντροπή και την χαμηλή αυτοεκτίμηση, μόνο η ψυχοθεραπεία μπορεί να το κάνει αυτό. Αντί να προσπαθείτε να επιτύχετε αυτούς τους ανέφικτους στόχους, χρειάζεται να μάθετε να εκτιμάτε την ομορφιά του να ανήκετε στο μέσο όρο, δεν χρειάζεται πάντα να είσαστε οι "καλύτεροι". Τελικά το 95% των ανθρώπων ζει τη ζωή του όπως ο μέσος όρος, και είναι μεγάλη απελευθέρωση και ευτυχία να είστε ένα τέτοιο συνηθισμένο άτομο, και να μην κυνηγάτε τη μεγαλειώδη επιτυχία. Χρειάζεται να μάθετε την ευλογία του κοινού, την χαρά του συνηθισμένου. Για αυτό πρέπει να προσαρμόσετε τις σκέψεις σας, ʺΤο λιγότερο από το τέλειο είναι καλό. Είμαι καλά όπως είμαι, δεν χρειάζεται να επιτύχω σπουδαία πράγματα για να είμαι εντάξει. Δεν χρειάζεται να κερδίσω το δικαίωμα της ύπαρξής μου.ʺ Αντί να πυροβολείτε τον εαυτό σας για "τέλειες" επιδόσεις, επικεντρωθείτε στις "αξιοπρεπείς" επιδόσεις.

Σε αυτό το ταξίδι καλό θα ήταν να κρατάτε ένα ημερολόγιο και να σημειώνετε δύο καλά πράγματα που κάνετε κάθε μέρα σε επίπεδο ευγένειας και προσωπικής εξέλιξης, και στο τέλος κάθε μήνα θα έχετε 60 καλές πράξεις, και θα τις εξετάζετε στην ψυχοθεραπεία. Με αυτό τον τρόπο σταδιακά ανακτάτε την αυτοεκτίμησή σας. Χρειάζεται να σκέφτεστε πράγματα όπως, ʺΔεν γεννήθηκα για να ζω με αξιοπρέπεια όπως όλοι οι άνθρωποι; Δεν αξίζω να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου; Αξίζω τόσο αυστηρή κριτική;ʺ