Απόρριψη

Απόρριψη

Μία από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες είναι να μπορούμε να νιώθουμε σύνδεση με άλλους ανθρώπους. Αυτή η ανάγκη είναι τόσο σημαντική που το σώμα μας έχει ενσωματωμένες, έμφυτες δυνάμεις που μας βοηθούν συνδεθούμε με τους άλλους. Αυτό ονομάζεται "δέσιμο", και αποτελεί το παρατηρούμε ακόμα και στα μωρά από πολύ μικρή ηλικία. Στην ουσία οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να δημιουργούν σχέσεις. Δυστυχώς, ένα μεγάλο εύρος ερευνών έχει δείξει ότι αν ένα άτομο νιώθει αποκομμένο ή απορριπτέο, μπορεί αυτό να έχει σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στη ζωή του. Αν ένα άτομο νιώθει απομονωμένο, αποκομμένο και απορριπτέο, η ανάγκη να παραμείνει ʺκοινωνικόʺ ίσως να φαντάζει χωρίς νόημα. Ένα από τα πιθανά αποτελέσματα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το άτομο θα εκφραστεί με περισσότερη επιθετικότητα.

Βέβαια, οι επιθετικοί άνθρωποι τείνουν να απομονώνονται περαιτέρω (όπως για παράδειγμα οι μαθητές στο σχολείο), οι οποίοι στη συνέχεια κάνουν ομάδες με άλλους απομονωμένους ανθρώπους, για να ζήσουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Αυτοί οι άνθρωποι που είναι εξωτερικά επιθετικοί, συχνά εμφανίζουν παραβατικές συμπεριφορές, και ξεχωρίζουν και είναι ορατοί σε μια κοινωνία που τους αποδοκιμάζει και τους αποκλείει ακόμα περισσότερο.

Αυτό είναι λιγότερο εμφανές σε εκείνους που η επιθετικότητά τους στρέφεται προς τα μέσα ή αντίθετα, γίνονται αυτοί που θέλουν να ευχαριστούν πάντα τους άλλους. Το μαρτύριο τους εκφράζεται διαφορετικά, συχνά από την εσωτερική αίσθηση ότι δεν ταιριάζουν κάπου ή ότι είναι αποκομμένοι από την οικογένεια, τους φίλους και την κοινωνία. Μπορεί να νιώθουν απομονωμένοι και απελπισμένοι, ακόμη και αν εξωτερικά φαίνονται απασχολημένοι και ικανοί επαγγελματίες, γονείς, εργαζόμενοι, φίλοι ή φροντιστές. Αυτό το γεγονός από μόνο του κάνει την απομόνωση πιο έντονη και ακατανόητη, καθώς συχνά σκέφτονται ότι οι γύρω τους δεν μπορούν να δουν τον (καλά κρυμμένο) πόνο τους.

Τα γεγονότα της ζωής μπορεί να μας καταβάλλουν κάποια στιγμή και ίσως να χρειαζόμαστε μια μικρή βοήθεια και υποστήριξη. Για πολλούς από εμάς αυτή η υποστήριξη είναι διαθέσιμη και προσβάσιμη στο ευρύτερο κοινωνικό δίκτυο ή στην κοινότητα. Αλλά για εκείνους που έχουν βιώσει βαθιά απόρριψη είναι λιγότερο πιθανό να μπορέσουν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση και να βρουν υποστήριξη. Δεν ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό. Η απόρριψη μπορεί να επηρεάσει τις κοινωνικές μας σχέσεις και την κοινωνική μας αυτοπεποίθηση, που είναι και τα δύο πολύ σημαντικά για να χτίσουμε τις αντοχές μας ώστε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής.

Η απόρριψη μπορεί να προέλθει από πολλές και διαφορετικές πηγές, από την γονική αποξένωση (η οποία από μόνη της έχει πολλές μορφές), από τη δουλειά, τον έρωτα. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι μαζί με τη γονική απόρριψη, η στοχευμένη απόρριψη (εκφοβισμός) έχει μεγάλη επίδραση στους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή οι γονείς και η κοινότητα είναι τα βασικά δομικά στοιχεία μιας άλλης ανάγκης, που είναι η ανάγκη για ασφάλεια. Αν ένα άτομο  απομακρυνθεί από αυτή την υποστήριξη, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τον αβάσταχτο πόνο που μπορεί να βιώνει.

Αυτός ο πόνος ίσως να εκδηλωθεί με κατάθλιψη ή ακόμη και δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης. Παράλληλα με τα συναισθηματικά αποτελέσματα, υπάρχουν και σωματικές επιδράσεις, όπως για παράδειγμα η παχυσαρκία, ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο καρκίνος. Όλα αυτά συνθέτουν τη συνολική εικόνα της απελπισίας και της αβοηθητότητας.

Το πρώτο βήμα για την ανάρρωση και την επούλωση είναι, όπως πάντα η κατανόηση των αναγκών που δεν πληρούνται. Το επόμενο βήμα είναι να εκτιμήσετε ότι οι πιθανές απορρίψεις του παρελθόντος, δεν χρειάζεται να διαρκούν για χρόνια και να σας καθορίζουν ως άνθρωπο. Με την κατάλληλη υποστήριξη και την ανάλογη συμπεριφορά μπορείτε γρήγορα να αντικαταστήσετε την αίσθηση της αβοηθητότητας.