Ανυπομονησία και υπομονή
Ζούμε καθημερινά σ’έναν κόσμο γεμάτο ανυπομονησία. Έχετε αναρωτηθεί πόσο συχνά ανυπομονούμε μέσα στην ημέρα;
Ανυπομονούμε για το μετρό που περιμένουμε στην αποβάθρα, ειδικότερα αν έχουμε καθυστερήσει.
Ανυπομονούμε επανειλημμένα για το πράσινο φανάρι.
Ανυπομονούμε για το τηλεφώνημα που περιμένουμε.
Ανυπομονούμε όταν περιμένουμε κάποια σημαντική απάντηση.
Aνυπομονούμε για τα likes και τους followers.
Ανυπομονούμε να πετύχουμε τους στόχους μας.
Και καθώς η λίστα μεγαλώνει, συνειδητοποιούμε ότι τελικά δεν είναι και λίγα εκείνα για τα οποία ανυπομονούμε, ξεχνώντας πως τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, δεν συμβαίνουν σε μία νύχτα, αλλά απαιτούν χρόνο.
Καταστάσεις όπως μία αληθινή φιλία, ένας μεγάλος έρωτας, η βαθύτερη σύνδεση με άλλους ανθρώπους, η απόκτηση μιας καινούριας δεξιότητας, το ξεκίνημα μιας καινούριας επιχείρησης, όλα αυτά χρειάζονται υπομονή, επιμονή και φυσικά χρόνο.
Η ανυπομονησία δεν βοηθάει. Τις περισσότερες φορές μας παραπλανεί σε λάθος διαδρομές, κάνοντας βεβιασμένα βήματα που τελικά μας οδηγούν σε λάθος αποφάσεις. Δεν υπάρχει λόγος να αναζητάμε άμεσα αποτελέσματα. Υπάρχει λόγος όμως να αναζητάμε καλά αποτελέσματα, τα οποία αποδεδειγμένα, φέρνει η υπομονή.
Ο μεγάλος έρωτας θα έρθει, εάν μάθουμε να είμαστε ανοιχτοί με τους ανθρώπους, να επικοινωνούμε, να είμαστε ευγνώμονες και το πιο σημαντικό να έχουμε υπομονή.
Η αληθινή φιλία θα χτιστεί με εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη δεν αναπτύσσεται από τη μία στιγμή στην άλλη.
Η βαθύτερη σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους θα έρθει μέσα από το χρόνο και με τις εμπειρίες που μοιραζόμαστε όλο και περισσότερο μαζί τους.
Η καινούρια δεξιότητα απαιτεί προσπάθεια και εξάσκηση, μέχρι να γίνει κτήμα μας.
Η καινούρια επιχείριση χρειάζεται αργά και σταθερά βήματα, μέχρι να αποκτήσει τους πελάτες της και να γίνει δημοφιλής.
Ποιο από τα παραπάνω, λοιπόν, χτίστηκε σε μία νύχτα, σε ένα μήνα, ή σε μία στιγμή; Αν δεν αναπτύξουμε την υπομονή μας, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να φτάσουμε την πραγματική ευτυχία. Θα είμαστε διαρκώς στην αναμονή κάποιου πράγματος ή κάποιας κατάστασης.
Τα αληθινά πράγματα όμως απαιτούν χρόνο και τα καλύτερα απαιτούν υπομονή. Ας σταματήσουμε να κοιτάζουμε το ρολόι μας και να μετράμε αντίστροφα. Η έλλειψη υπομονής μας καθυστερεί και στην ουσία μας κάνει πιο αργούς.
Ας αρχίσουμε αντί γι’αυτό, να εξασκούμε την υπομονή μας, με το να παραμένουμε συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι στο παρόν. Η ανυπομονησία αφορά το μέλλον. Αφορά κάτι το οποίο θα έρθει. Μερικές φορές, βιαζόμαστε να αποδείξουμε κάτι και σύντομα. Δεν χρειάζεται όμως. Το σημαντικό είναι να παραμένουμε στο δρόμο μας και να συνεχίζουμε να κάνουμε κάτι. Να μη σταματάμε.
Η υπομονή αφορά το παρόν
Δεν σημαίνει πως χάνουμε το δρόμο κάνοντας υπομονή. Σημαίνει πως αναπτυσσόμαστε και ωριμάζουμε μέσα στη διαδικασία. Υπάρχει αρκετή ομορφιά, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και με την ανυπομονησία μας, την προσπερνάμε και την παραβλέπουμε. Η υπομονή, μας επιτρέπει να σταθούμε και να αντιληφθούμε όλα εκείνα που συμβαίνουν γύρω μας.
Η υπομονή καλλιεργείται, αναπτύσσεται και δυναμώνει.
Αναπτύσσεται μέσα από το διαλογισμό, μέσα από τη γιόγκα, μέσα από την εστίαση στην αναπνοή, και φυσικά το κοινο στοιχείο όλων αυτών, είναι η εστίαση στο παρόν. Η υπομονή αναπτύσσεται, όταν τρώμε αργά και απολαμβάνουμε το φαγητό μας. Όταν δίνουμε σημασία στις κουβέντες των φίλων μας. Όταν περιμένουμε το μετρό στην αποβάθρα ακούγοντας μουσική ή διαβάζοντας ένα βιβλίο, χωρίς να κοιτάζουμε το ρολόι.
Η υπομονή αναπτύσσεται, όταν δεν την χάνουμε και όσο αυτή αναπτύσσεται, τόσο πολλαπλασιάζονται τα οφέλη της.
Να θυμάστε: η υπομονή δεν είναι απλά αρετή, είναι δύναμη!