Αρνητικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας

Αρνητικές Εμπειρίες της Παιδικής Ηλικίας

Κάθε ενήλικας κάποτε υπήρξε παιδί. Η παιδική ηλικία επηρεάζει την ενήλικη ζωή, τις σχέσεις, την ψυχική υγεία και τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Κάθε γονέας είναι υπεύθυνος να κάνει το καλύτερο που μπορεί για τα παιδιά του προσφέροντας τους αγάπη, στοργή και υποστήριξη. Το ασφαλές και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον με τις θετικές εμπειρίες μπορεί να βοηθήσει το παιδί να είναι χαρούμενο και επιτυχημένο στην ενήλικη ζωή του όμως ένα ασταθές και επικίνδυνο οικογενειακό περιβάλλον με αρνητικές εμπειρίες μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στην ενηλικίωση.

Όταν αναγνωρίζετε τη βλάβη που έχει δημιουργηθεί μέσα σας από κάποιον που θα έπρεπε να σας αγαπά και να σας υποστηρίζει, είναι πολύ σκληρό. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους αυτή η διαδικασία είναι σκληρή.

Μπορεί να σας έχουν πει ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας σας. Τα παιδιά δέχονται συνεχώς την κριτική ή την υποτίμηση και συχνά τους λένε ότι γεννήθηκαν με ελαττώματα. Οι γονείς έχουν μια μοναδική και πανίσχυρη εξουσία στον μικρό κόσμο του παιδιού και όσα λένε για το παιδί θεωρούνται από το παιδί αληθινά. Αν λοιπόν ακούει συνεχώς ότι είναι τεμπέλικο, ευαίσθητο, ανόητο ή δεν αξίζει την αγάπη, το παιδί απλά ενσωματώνει αυτές τις λέξεις στην εικόνα του εαυτού του.

Τα περισσότερα παιδιά ζουν την πρώτη δεκαετία της ζωής πιστεύοντας ότι αυτά που συμβαίνουν στο σπίτι τους συμβαίνουν και σε όλα τα άλλα σπίτια.  Δεν θέλουν να πιστέψουν ότι οι γονείς τους τα έχουν πληγώσει και  πιστεύουν ότι θα κερδίσουν την αγάπη των γονιών τους αν φέρονται φυσιολογικά.

Επιδράσεις παιδικής ηλικίας στην ενήλικη ζωή

Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας έχουν τεράστια επίδραση στην εικόνα του εαυτού. Οι ενήλικες που έχουν βιώσει κάποιο τραύμα ως παιδιά είναι πιο πιθανό να θεωρούν τον εαυτό τους θύματα. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι όμως πολύ επικίνδυνος, καθώς επηρεάζει τις επιλογές, την καριέρα, τις ευκαιρίες και τις σχέσεις. Τα άτομα που πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος αναπόφευκτα προσελκύουν καταστάσεις και ανθρώπους που ενισχύουν αυτές τις πεποιθήσεις.

Τα παιδιά που έχουν παραμεληθεί στην παιδική τους ηλικία γίνονται παθητικά και υποτακτικά. Δεν υπερασπίζονται και δεν προστατεύουν τον  εαυτό τους και έχουν την τάση να συσσωρεύουν συναισθήματα. Αυτό όμως έχει καταστροφικές συνέπειες για τον εαυτό τους.

Μια τραυματική εμπειρία στην παιδική ηλικία επηρεάζει τις σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και αυτό τους κάνεις να έλκουν αρνητικούς και τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις.

Όταν τα τραύματα της παιδικής ηλικίας παραμείνουν αθεράπευτα, επηρεάζουν τις προσωπικές πεποιθήσεις και τις σχέσεις. Κάποιος που έχει κακοποιηθεί ή παραμεληθεί βλέπει τον εαυτό του ως ένα άτομο που δεν αξίζει την αγάπη, την υποστήριξη και τις υγιείς σχέσεις. Θεωρεί ότι δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα, και αυτό οδηγεί σε έλλειψη κινήτρου και φιλοδοξίας.

Οι ενήλικες που έχουν αρνητικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία είναι πιο ευάλωτοι στις διαταραχές ψυχικής υγείας όπως το άγχος και η κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική νόσος που έχει σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα που περιλαμβάνουν:

• Αϋπνία
• Έλλειψη ενέργειας
• Απελπισία
• Θλίψη
• Άγχος
• Έλλειψη όρεξης για φαγητό
• Δυσκολία στη συγκέντρωση

Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε απομόνωση και παραμέληση της υγείας, της δουλειά και των προσωπικών σχέσεων.

Πώς η παιδική ηλικία επηρεάζει τις πεποιθήσεις;

Η θεωρία της προσκόλλησης προτείνει τρία πρότυπα προσκόλλησης που προκύπτουν από την ανεπαρκή φροντίδα ενός παιδιού. Είναι διαφορετικά και αντίθετα με την ασφαλή προσκόλληση η οποία προκύπτει όταν ένα παιδί έχει πάρει αγάπη και νιώθει ασφάλεια ώστε να εξερευνήσει τον εαυτό του και τον κόσμο. Το ασφαλές παιδί (και αργότερα ο ενήλικας) γνωρίζει ότι οι γονείς του το αγαπούν για αυτό που είναι , όχι για αυτά που κάνει. Τα τρία είδη ανασφαλούς προσκόλλησης περιλαμβάνουν την αγχώδη προσκόλληση (ο ενήλικας επιθυμεί τις σχέσεις αλλά νιώθει στρες και φοβάται την απόρριψη), την προσκόλληση αποφυγής  (ο ενήλικας επιθυμείς τις σχέσεις αλλά φοβάται να συνδεθεί και έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση), την φοβική-αποφευκτική προσκόλληση (ο ενήλικας δεν έχει ανάγκη την οικειότητα, σκέφτεται όμορφα για τον εαυτό του και άσχημα για τους άλλους, και νιώθει ότι η αποφυγή σύνδεσης είναι σημάδι δύναμης).

Τα ανασφαλή πρότυπα προσκόλλησης οδηγούν σε αρνητικές πεποιθήσεις στην ενήλικη ζωή:

1. Η αγάπη κερδίζεται

Το παιδί πιστεύει ότι  η αγάπη δεν δίνεται ποτέ ελεύθερα και πάντα έρχεται υπό όρους. Οι γονείς του ήταν ελεγκτικοί, εριστικοί ή είχαν ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά και έτσι πέρασαν αυτό το μήνυμα στο παιδί , αν δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμοι.

2. Η κοινωνική θέση έχει τεράστια σημασία

Πολλοί γονείς προσέχουν πολύ την δημόσια εικόνα τους και βλέπουν τα παιδιά τους ως προέκταση του εαυτού τους και μάρτυρες της επιτυχίας τους. Ο εσωτερικός εαυτός δεν έχει καμία αξία, μόνο τα επιτεύγματα τραβούν την προσοχή.

3. Πρέπει να κρύβετε τον πραγματικό σας εαυτό

Ένα παιδί που ακούει συνεχώς ότι είναι τεμπέλικο, ανόητο ή οτιδήποτε άλλο αρχίζει να αναιρεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και ξεκινά να συμπεριφέρεται με τρόπους που πιστεύει ότι θα κάνει τους γονείς του να το αγαπήσουν, έτσι δημιουργεί ένα ψεύτικο εαυτό.

4. Οι συμμαχίες είναι προσωρινές και δεν πρέπει να βασίζεστε σε αυτές

Το παιδί κάνει τα πάντα για να κερδίσει την αγάπη και την υποστήριξη των γονιών του. Αλλά μαθαίνει και από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ότι πρέπει να δουλέψει σκληρά για να κερδίσει την εύνοια  των γονιών του ή να μείνει μακριά τους όταν γίνονται επικριτικοί ή εριστικοί. Αυτό το παιδί σαν ενήλικας προσπαθεί να κάνει το ίδιο στις σχέσεις του, τις φιλικές και τις προσωπικές. Η εμπιστοσύνη είναι ένα θέμα που προκύπτει συχνά.

5. Τα συναισθήματα πρέπει να κρύβονται

Πολλοί γονείς λένε στα παιδιά τους ότι είναι υπερευαίσθητα, ότι κλαίνε σαν μωρά ή ότι είναι υπερβολικά με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν προστατευτικούς μηχανισμούς ώστε να κρατήσουν τον εαυτό τους μακριά από τα συναισθήματά τους. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της συναισθηματικής νοημοσύνης και την θεώρηση των συναισθημάτων ως αδυναμία. Αυτό είναι πραγματικότητα ειδικά για την προσκόλληση αποφυγής.

6. Ο έλεγχος είναι κομμάτι κάθε σχέσης

Το παιδί μαθαίνει από τους γονείς που δεν δείχνουν την αγάπη τους και τη στοργή τους ότι σε κάθε σχέση υπάρχει ένα δυνατό άτομο και ένα αδύναμο. Αυτή η πεποίθηση είναι όμως μια συνταγή αποτυχίας για τις σχέσεις στο μέλλον.

7. Δεν είστε αρκετοί

Η έλλειψη υποστήριξης και στοργής, μαζί με την απόρριψη και την κριτική, κάνουν το παιδί και στη συνέχεια τον ενήλικα να σκέφτεται ότι δεν είναι ποτέ αρκετός.

8. Αξίζετε συγκεκριμένες συμπεριφορές

Τα παιδιά θεωρούν σωστές τις συμπεριφορές των γονιών τους. Για κάθε παιδί είναι λιγότερο τρομακτικό να κατηγορεί τον εαυτό του για οτιδήποτε από το να αποδεχτεί ότι οι γονείς του που το κρατούν ασφαλές είναι υπεύθυνοι. Αν φταίτε  εσείς, αυτό αφήνει ανοιχτή την πιθανότητα να αλλάξετε τον εαυτό σας. Η κατηγορία του εαυτού εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς.

9. Πρέπει να ευχαριστείτε συνεχώς τους άλλους

Οι άνθρωποι που είναι αγχώδεις και έχουν ανάγκη όσο τίποτε άλλο να ανήκουν κάπου, το να ευχαριστούν τους άλλους είναι μια συνήθεια που έχει κόστος για τον εαυτό τους.

10. Η συναισθηματική σύνδεση έχει κόστος

Αυτή η πεποίθηση εμφανίζεται στους ανθρώπους με αποφευκτική προσκόλληση, είναι μια λογική συνέπεια που προκύπτει από τις αλληλεπιδράσεις στην οικογένεια.

Θετικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία

Χωρίς θετικές εμπειρίες, φροντίδα και στοργή, οι ορμόνες του στρες στα παιδιά μπορούν να παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα και αυτό επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου τους με τρόπους που τα δυσκολεύουν να νιώσουν ασφάλεια, ηρεμία και να γίνουν ανοιχτόμυαλα, περίεργα και να μαθαίνουν να έχουν θετικές σχέσεις με τους άλλους. Όσο το παιδί μεγαλώνει , το στρες συσσωρεύεται και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στα κίνητρα, στην αισιοδοξία για τη ζωή, στη συγκέντρωση, στην επίλυση των προβλημάτων, στην θετική εικόνα του εαυτού , στη σταθερή αίσθηση της αξίας του εαυτού και στη διαχείριση του φυσιολογικού στρες της καθημερινότητας.

Όταν ένα παιδί μεγαλώνει με αγάπη, στοργή και φροντίδα μαθαίνει ότι η ζωή είναι ασφαλής και ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να νιώθει ασφάλεια και να παραμείνει ανοιχτό στην εξερεύνηση, στην περιέργεια, στη μάθηση και στην αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους με θετικό τρόπο.

Η δημιουργία ισχυρής και υγιούς προσκόλλησης με το παιδί είναι θεμελιώδης για κάθε γονέα. Η συνεχής φροντίδα, η αγάπη και η στοργή προσφέρουν στο παιδί όσα χρειάζεται για να ευημερήσει. Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξή του.

Η ευεξία των γονέων είναι πολύ σημαντική για την ευεξία του παιδιού. Για να βοηθήσουμε τα παιδιά πρέπει να βοηθήσουμε και τους ενήλικες ώστε να μπορούν να προσφέρουν στοργή, φροντίδα και αγάπη στα παιδιά. Ένας γονέας που έχει κακή εικόνα για τον εαυτό του, δυσκολεύεται να διαχειριστεί το στρες και δεν έχει θετικές σχέσεις στη ζωή του χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη. Είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθούν οι κοινωνικές υποδομές ώστε οι γονείς να μπορούν να παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται και να καταργηθεί το στίγμα γύρω από τα θέματα ψυχικής υγείας. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ζητούν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τα θέματά τους. Τα υγιή παιδιά έχουν ανάγκη υγιείς γονείς.