Ίρβιν Γιάλομ – αποφθέγματα

Ίρβιν Γιάλομ

Ο Ίρβιν Γιάλομ είναι αμερικανός ψυχίατρος, με τεράστιο συγγραφικό έργο και συνεισφορά στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.

Ο Ίρβιν Γιάλομ γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1931 στην Ουάσινγκτον. Οι γονείς του μετακόμισαν εκεί από τη Ρωσία λίγα χρόνια πριν από τη γέννησή του και άνοιξαν εκεί ένα μαναβικό. Ο Γιάλομ και η οικογένειά του ζούσαν πάνω από το μανάβικο και το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας το πέρασε βυθισμένος στα βιβλία του.

Ο Γιάλομ σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον κι έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στο Νοσοκομείο Μάουντ Σινάι της Νέας Υόρκης και στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης.

Το συγγραφικό του έργο ξεκίνησε το 1970 με τα πιο γνωστά βιβλία του να είναι «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», «Η θεραπεία του Σοπεγχάουερ».

Συμβολή στην ψυχολογία

Ο Γιάλομ ήταν πρωτοπόρος στον τομέα της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία δίνει έμφαση στα θέματα ψυχικής υγείας που συχνά προκαλούνται από υπαρξιακές δυσκολίες. Κάποια από αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν το φόβο του θανάτου, την ορμή προς την ελευθερία, και την επιθυμία για την αποφυγή της απομόνωσης. Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία αναγνωρίζει τέσσερα βασικά θέματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι όλοι οι άνθρωποι: την απομόνωση, το νόημα της ζωής, τη θνητότητα και την ελευθερία. Μέσα από τα συγγραφικά του έργα ο Γιάλομ βοήθησε στην κατανόηση των υπαρξιακών αυτών θεμάτων και στην σημασία της ψυχοθεραπείας.

Επιπλέον, η ενασχόληση του με την ομαδική ψυχοθεραπεία τον οδήγησε στην αναγνώριση 11 ειδικών παραγόντων που οδηγούν σε σημαντικές αλλαγές. Αν και αρχικά ήταν δύσπιστος, ο Γιάλομ έγινε θερμός υποστηρικτής της ομαδικής ψυχοθεραπείας. Πίστευε ότι η ομαδική ψυχοθεραπεία δημιουργεί μια συγκεκριμένη δυναμική που ενισχύει τη διαδικασία της επούλωσης ενώ ταυτόχρονα έχει πολλές προκλήσεις για τον ψυχοθεραπευτή. Οι ψυχοθεραπευτές που κάνουν ομαδική ψυχοθεραπεία είναι υπεύθυνοι για την προώθηση μιας κουλτούρας συνοχής, υποστήριξης και ολοκλήρωσης. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στα μέλη της ομάδας παρέχει τη δύναμη για την αλλαγή. Φυσικά, ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι να διευκολύνει αυτή την εμπειρία.

Ομαδική ψυχοθεραπεία 

Οι 11 θεραπευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν την αλλαγή και την επούλωση στην ομαδική ψυχοθεραπεία είναι:

1. Η ενστάλαξη της ελπίδας που δημιουργεί ένα συναίσθημα αισιοδοξίας.
2. Η καθολικότητα βοηθά τα μέλη της ομάδας να συνειδητοποιούν ότι δεν είναι μόνα απέναντι στα προβλήματα και στα θέματα που αντιμετωπίζουν.
3. Η μεταλαμπάδευση πληροφοριών βοηθά στην εκπαίδευση και στην ενδυνάμωση των ανθρώπων με γνώσεις για την δική τους ψυχολογική κατάσταση.
4. Ο αλτρουισμός επιτρέπει στα μέλη της ομάδας να νιώθουν ότι αξίζουν όταν βοηθούν τους άλλους.
5. Η διορθωτική ανακεφαλαίωση βοηθά στην επίλυση των οικογενειακών θεμάτων και των γεγονότων της παιδικής ηλικίας μέσα στο ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας της ομάδας.
6. Οι τεχνικές κοινωνικοποίησης συμβάλλουν στην κοινωνική ανάπτυξη, στην αντοχή, στην ενσυναίσθηση και άλλες διαπροσωπικές δεξιότητες.
7. Μέσω της μιμητικής συμπεριφοράς τα μέλη της ομάδας μαθαίνουν και υιοθετούν τις στρατηγικές των άλλων μελών της ομάδας.
8. Η διαπροσωπική μάθηση διδάσκει στα μέλη της ομάδας πως να αναπτύσσουν υποστηρικτικές διαπροσωπικές σχέσεις.
9. Η ομαδική συνοχή δίνει στα μέλη της ομάδας την αίσθηση της αποδοχής και της ασφάλειας.
10. Η κάθαρση βοηθά στην απελευθέρωση των καταπιεσμένων συναισθημάτων και προάγει την επούλωση μέσω της αποκάλυψης πληροφοριών στα μέλη της ομάδας.
11. Οι υπαρξιακοί παράγοντες ενσωματώνουν την μάθηση της ύπαρξης ως ένα κομμάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας. Με αυτό τον τρόπο τα μέλη της ομάδας αποκτούν την επίγνωση ότι η ζωή θα συνεχιστεί , με πόνο, με λύπη, με θάνατο, με χαρά. Όταν κάποιος ζει υπαρξιακά, αποδέχεται τις καταστάσεις χωρίς να θέλει να αποδράσει από αυτές. Αντιθέτως, μαθαίνει να ζει με αυτές και να τις ξεπερνά.

Αποφθέγματα του Ίρβιν Γιάλομ

1. Η απελπισία είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για να φτάσει στην αυτογνωσία.
2. Αυτή τη στιγμή διανύεις τη ζωή σου, δεν μπορείς να την αναβάλεις για άλλη φορά.
3. Ο θάνατος, είναι μοναχικός. Είναι το πιο μοναχικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου.
4. Το πνεύμα του ανθρώπου οικοδομείται από τις επιλογές του.
5. Μόνο ένας πληγωμένος θεραπευτής μπορεί πραγματικά να θεραπεύσει.
6. Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά: το σκοτάδι πριν τη γέννηση και το σκοτάδι μετά το θάνατο.

7. Αν σκαρφαλώσουμε αρκετά ψηλά, θα φτάσουμε σε ένα ύψος όπου η τραγωδία δεν θα φαίνεται πια τόσο τραγική.
8. Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει.
9. Αγάπη είναι να φροντίζει κανείς για την καλυτέρευση της ζωής και την ανάπτυξη του άλλου.
10. Η ώριμη αγάπη είναι όταν αγαπάς, όχι όταν αγαπιέσαι.
11. Ο γάμος με όλη αυτήν την κτητικότητα και τη ζήλια που τον περιβάλλουν υποδουλώνει το πνεύμα.
12. Είναι πιο εύκολο, πολύ πιο εύκολο, να υπακούς έναν άλλο παρά να ορίζεις εσύ τον εαυτό σου.
13. Τι υπέροχη διαφορά να επιλέγεις ό,τι κάνεις. Διάλεξε τη μοίρα σου. Αγάπα τη μοίρα σου.
14. Ο πόνος είναι πάντα εδώ. Όταν του κλείνεις την πόρτα, αυτός χτυπάει κάποια άλλη και ξαναμπαίνει από αλλού…
15. Περισσότερο από τον θάνατο αυτό που φοβόμαστε είναι η απόλυτη απομάκρυνση που τον συνοδεύει.
16. Το άγχος και ο φόβος του θανάτου είναι η μήτρα όλων των θρησκειών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να μετριάσουν τη θλίψη της θνητότητάς μας.
17. Ένα από τα μεγάλα παράδοξα αυτής της ζωής είναι ότι η αυτογνωσία φέρνει άγχος.
18. Ο γάμος δεν πρέπει να είναι φυλακή, αλλά περιβόλι όπου μπορεί να καλλιεργηθεί κάτι υψηλότερο.
19. Γινόμαστε πιο δυνατοί στα σημεία όπου έχουμε σπάσει.
20. Η ζωή τελικά είναι ένα μίζερο πράγμα. Αποφάσισα να την περάσω συλλογιζόμενος διάφορα σχετικά με αυτή.

Αποφθέγματα για τη ζωή 

21. Για να αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου χρειάζεται να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι με τρόπους που θαυμάζεις.
22. Καμία θετική αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει στη ζωή σου όσο παραμένεις προσκολλημένος στο παρελθόν.
23. Οι άνθρωποι που δεν προσπάθησαν να κάνουν πράγματα στη ζωή τους , είναι αυτοί που φοβούνται περισσότερο ότι θα πεθάνουν.
24. Είναι επικίνδυνο να ζεις με ασφάλεια.
25. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά περιέργεια για τον εαυτό τους, αυτό είναι πάντα κακό σημάδι.
26. Καμιά θετική αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει στη ζωή μας όσο παραμένουμε προσκολλημένοι στην ιδέα ότι ο λόγος που η ζωή μας δεν είναι καλή βρίσκεται έξω από εμάς τους ίδιους.
27. Το μήνυμα του Νίτσε προς εμάς ήταν να ζούμε τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να θέλουμε να ξαναζούμε ακριβώς την ίδια ζωή αιώνια.