Κατηγορίες ψυχοπαθολογίας & θεραπευομένων

Κατηγορίες ψυχοπαθολογίας που πλέον δεν αναλαμβάνω

Η πραγματική θεραπεία δεν κρύβεται σε ένα "μαγικό "χάπι είτε αυτό είναι χημικό, είτε ομοιοπαθητικό. Αυτά μπορεί να είναι εξαιρετικά βοηθητικά (και απολύτως απαραίτητα ορισμένες φορές). Αλλά η πραγματική θεραπεία περνάει μέσα από την ψυχοθεραπεία.

Θυμάμαι μία πινακίδα σε ένα ιατρείο:

Τα επείγοντα έχουν διεκπεραιωθεί.
Αυτή τη στιγμή γίνονται τα ακατόρθωτα.
Για τα θαύματα ζητούμε προθεσμία 24 ωρών.

Στο ιατρείο αυτό συνεχίζουμε τα ψυχοθεραπευτικά «θαύματα», αλλά απαιτείται η ψυχοθεραπευτική «βουτιά» στον κόσμο του θεραπευόμενου, στις σκέψεις, στα συναισθήματά του. Όταν ο στόχος είναι η διακοπή (ή σημαντική μείωση) των φαρμάκων, απαιτεί εντατική ψυχοθεραπεία και παρακολούθηση, και πολύ μεγάλα ποσά ψυχικής ενέργειας και σκέψης από τον ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή. Και όσο πιο σοβαρή η είναι ψυχοπαθολογία και η ένταση των συμπτωμάτων, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια απαιτείται.

Η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή είναι σοβαρά, χρόνια νοσήματα. Χρειάζονται σταθερή και μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή (στις περισσότερες περιπτώσεις), σταθερή παρακολούθηση και παράλληλη ψυχοθεραπεία. Με τις κατάλληλες παρεμβάσεις, «ναι» μπορούν να γίνουν θαύματα, και οι άνθρωποι να παίρνουν ελάχιστες ποσότητες φαρμάκων, αλλά αυτό θεραπευτικά είναι πολύ απαιτητικό. Το ίδιο ισχύει και για τις χρόνιες περιπτώσεις ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, χρειάζονται εντατική και συστηματική ψυχοθεραπεία.

Καταρχήν λοιπόν, ο φόρτος εργασίας του σήμερα, οι επαγγελματικές και προσωπικές υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν σε καμία περίπτωση (χωρίς εξαιρέσεις) να αναλάβω ασθενείς με αυτά τα νοσήματα, και να παρέχω το επίπεδο στήριξης που θεωρώ απαραίτητο.

Δεύτερον, υπάρχει και το προσωπικό ενδιαφέρον μου ως Ψυχιάτρου, που μέσα στα χρόνια πρακτικής έχει μετακινηθεί σε σχέση με τις διάφορες ψυχικές παθήσεις και ψυχολογικά προβλήματα.

Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, ΔΕΝ αναλαμβάνω πλέον (χωρίς εξαιρέσεις) ασθενείς με την παρακάτω ψυχοπαθολογία:

Σημειώνεται πως:

• αν υπάρχει συννοσηρότητα (πάθηση άλλης ειδικότητας), αυτή κρίνεται κατά περίπτωση.
• η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών (αλκοόλ, κάνναβη, κα) καθιστά δύσκολη την (εναλλακτική) θεραπεία. Η θεραπεία εξαρτημένων ατόμων (ή ανθρώπων που κάνουν/έκαναν καταχρήσεις) απαιτεί θεραπευτικό πλαίσιο απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω, πρόγραμμα Αθηνά, κα) όπου γίνεται η ουσιαστική θεραπεία.

Ο γιατρός ΔΕΝ πραγματοποιεί επισκέψεις κατ'οίκον.

Το προφίλ των θεραπευόμενων

Δεν αναλαμβάνω θεραπευόμενους με μοναδικό σκοπό να ρυθμίσω τα ψυχιατρικά φάρμακα που λαμβάνουν, όπως κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων ψυχιάτρων. Ούτε απλά δίνω κάποιο ομοιοπαθητικό φάρμακο και "όσο βοηθήσει".

Αυτό που προσφέρουμε στο ιατρείο είναι μια ολιστική και ουσιαστική παρέμβαση στα ψυχολογικά προβλήματα. Η προτεραιότητά μας είναι να αναλαμβάνουμε εκείνους τους θεραπευόμενους που εκτιμώ αδρά ότι μπορώ να βοηθήσω σε ένα βαθμό που κρίνω ικανοποιητικό, με ήπια θεραπευτικά μέσα κατά προτίμηση.

Δεν ταιριάζει λοιπόν το ιστορικό ή το προφίλ όλων των ανθρώπων με αυτό που προσφέρουμε, για διαφόρους λόγους. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να μην είναι κατάλληλος για ψυχοθεραπεία, ή να χρειάζεται συστηματική ψυχοθεραπεία (σε εβδομαδιαία βάση, για χρόνια) για να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα σύμφωνα με το ιστορικό του.

Κατηγορίες θεραπευόμενων

Πλέον (από το Νοέμβριο 2024) δεν αναλαμβάνω για τη θεραπεία συνάδελφους: ψυχολόγους, συμβούλους ψυχικής υγείας, ομοιοπαθητικούς.

Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις συναδέλφων, οι παγιωμένες πεποιθήσεις περί θεραπείας αποτελούν εμπόδιο στην θεραπεία, όπως έχει δείξει η κλινική πράξη.

Γιατί δεν αναλαμβάνω θεραπευόμενους για συν-θεραπεία

Με τον όρο "συνθεραπεία" εννοώ συγκεκριμένα το να κάνει κάποιος την ψυχοθεραπεία του σε κάποιον τρίτο, για παράδειγμα σε κάποιον ψυχολόγο, και να έρθει  στο ιατρείο παράλληλα με αποκλειστικό σκοπό την ρύθμιση των φαρμάκων ή την ψυχιατρική παρακολούθηση. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι συμβαίνουν τα παρακάτω στο χώρο της ψυχικής υγείας, και υπάρχουν κυρίως δύο λόγοι για τους οποίους δεν αναλαμβάνω θεραπευόμενους για συνθεραπεία:

α) Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ψυχίατροι δεν επενδύουν στην ψυχοθεραπεία, παρά μόνο έχουν μια μερική εκπαίδευση στη CBT (γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία) η οποία χρήσιμη είναι βεβαίως, αλλά έχει πολύ συγκεκριμένα (περιορισμένα) αποτελέσματα. Προσωπικά έχω αφιερώσει χρόνια στην ψυχοθεραπεία με πιστοποιήσεις που καταδεικνύουν την θεωρητική και πρακτική κατάρτιση ενός ψυχοθεραπευτή, απαιτώντας 3,200+ ώρες για την απόκτησή τους. Ως εκ τούτου λοιπόν δεν είμαι ένας συμβατικός ψυχίατρος που θα συνταγογραφήσει απλά ένα φάρμακο, αλλά ένας πραγματικός ψυχοθεραπευτής.

β) Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η βοήθεια (και η νομική κάλυψη) ενός ψυχιάτρου ζητείται από "θεραπευτές" μόνο όταν ο θεραπεύομενος φτάσει σε ένα εξαιρετικά δύσκολο ή επικίνδυνο σημείο, για παράδειγμα όταν εμφανιστούν σκέψεις αυτοκτονίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις ψυχοπαθολογίας (όπως στην κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού, για παράδειγμα) τα αίτια είναι ψυχολογικά και αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια ουσιαστική ψυχοθεραπεία και ειδικοί ψυχοθεραπευτικοί χειρισμοί, που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να τα αναγνωρίσει και να τα αντιμετωπίσει ΠΡΙΝ φτάσει σε ένα εξαιρετικά δύσκολο σημείο. Δυστυχώς είναι ελάχιστες εκείνες οι περιπτώσεις "θεραπευτών" που είναι επιστημονικά καταρτισμένοι, που είναι πιο ανοιχτοί στη θεραπεία, που αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ψυχοπαθολογία, που μπορούν να πάνε παραπέρα από τις θεραπευτικές τους αγκυλώσεις, σχετικά με τις δυνατότητες της ψυχοθεραπείας, τις δυνατότητες της θεραπευτικής σχέσης, των εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας και των ψυχιατρικών φαρμάκων.

Μέσα στα χρόνια έχω δει χιλιάδες θεραπευόμενους, που κάνανε διάφορες μορφές "ψυχοθεραπείας" σε διάφορους "ψυχοθεραπευτές" και σε πολλές περιπτώσεις για πολλά χρόνια. Δυστυχώς πολλές φορές διαφωνώ με τους θεραπευτικούς χειρισμούς και κατεύθυνση της θεραπείας. Και επίσης, ο λαός μας έχει μία σοφή παροιμία: «όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει». Καθώς λοιπόν επειδή έχω την ευθύνη και τη γνώμη για τη θεραπεία όσων ανθρώπων αναλαμβάνω, επιλέγω να μην εμπλέκομαι (και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ οι άνθρωποι να διακόπτουν άλλες θεραπευτικές σχέσεις στις οποίες ήδη έχουν επενδύσει).

Στις ελάχιστες περιπτώσεις που κρίνω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη βοήθεια, συνεργάζομαι με ώριμους, ανεξάρτητους ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές που γνωρίζω τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά (τη δουλειά τους δηλαδή), κάνοντας παραπομπές προς εκείνους με μόνο γνώμονα το όφελος του θεραπευόμενου.

Παραπομπές ειδικά για το EMDR

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία παραπομπών, αυτές για το EMDR αποκλειστικά. Αυτές οι παραπομπές είναι οι μόνες που μπορώ να αναλάβω υπό κάποιες προϋποθέσεις (πλην ορισμένων κατηγοριών ψυχοπαθολογίας, όπως περιγράφονται παραπάνω).