Άσχημη συμπεριφορά παιδιού στους γονείς

Άσχημη συμπεριφορά παιδιού στους γονείς

Οι γονείς πάντα περιμένουν από τα παιδιά τους να συμπεριφέρονται καλά ενώ δεν είναι αρκετά ώριμα για να το κάνουν αυτό. Για αυτό είναι σημαντικό, σε κάθε στάδιο της παιδικής ηλικίας οι γονείς να κατανοούν την διαφορά ανάμεσα στην συνηθισμένη, αναμενόμενη συμπεριφορά και στην πραγματικά άσχημη συμπεριφορά του παιδιού στους γονείς.

Ένα βρέφος που ουρλιάζει, φυσικά δεν συμπεριφέρεται άσχημα. Απλά προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των γονιών του. Τα νήπια έχουν αγαπημένη λέξη το όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμπεριφέρονται άσχημα. Απλά μαθαίνουν να θέτουν τα όρια τους.

Καθώς τα παιδιά αρχίζουν το σχολείο έρχονται σε επαφή με τους δασκάλους τους και έτσι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ποιους ανθρώπους μπορούν να εμπιστευτούν. Δεν είναι κακό ένα παιδί να κάνει ερωτήσεις για τους κανόνες. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να σπάει τους κανόνες. Αλλά είναι μια καλή ευκαιρία για συζήτηση.

Οι έφηβοι αμφισβητούν συνεχώς τα πάντα. Έχουν περισσότερη ελευθερία να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις χωρίς την επιτήρηση των γονιών τους. Αυτές οι ελευθερίες είναι τρομακτικές κάποιες φορές.

Αντιγραφή συμπεριφορών από τους άλλους

Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι όσα κάνουν τα παιδιά τους έχουν να κάνουν με αυτούς. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα, καθώς κάθε παιδί είναι μοναδικό και δέχεται αρνητική επίδραση από τους συμμαθητές του.

Όλοι μας επηρεαζόμαστε από τον κόσμο γύρω μας και το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά.

Όταν τα παιδιά έχουν άσχημη συμπεριφορά , αυτό μπορεί να έχει αρνητική επίδραση σε κάθε μέλος της οικογένειας. Οι γονείς είναι ανάγκη να αντιδράσουν αλλά πολλές φορές δεν ξέρουν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος, ειδικά αν ένα παιδί αντιδρά άσχημα και τίποτα δεν λειτουργεί.

Γιατί κάποια παιδιά έχουν άσχημη συμπεριφορά;

Όταν τα παιδιά έχουν συχνά συναισθηματικά ξεσπάσματα, αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι δεν έχουν αναπτύξει τις δεξιότητες για να διαχειριστούν συναισθήματα όπως η απογοήτευση, το άγχος και ο θυμός.  Η διαχείριση αυτών των έντονων συναισθημάτων με υγιή τρόπο απαιτεί πολλές δεξιότητες, που περιλαμβάνουν:

• Έλεγχο των παρορμήσεων
• Δεξιότητες επίλυσης των προβλημάτων
• Έλεγχο των συναισθημάτων
• Καθυστέρηση της ικανοποίησης
• Διαπραγμάτευση
• Επικοινωνία των αναγκών

Κάποια παιδιά δυσκολεύονται με τα όρια και τους κανόνες. Μπορεί να είναι επιθετικά, να αγνοούν τους κανόνες ή να μιλούν άσχημα. Οι γονείς μπορεί να παρατηρούν αυτές τις συμπεριφορές συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ή στη διάρκεια συγκεκριμένων εργασιών ή με συγκεκριμένους ανθρώπους. Μπορεί το παιδί να συμπεριφέρεται άσχημα στο σπίτι αλλά όχι στο σχολείο ή το αντίστροφο.

Τα tantrums είναι φυσιολογικό κομμάτι της παιδικής ηλικίας. Είναι σημάδι ότι ένα παιδί γίνεται πιο ανεξάρτητο, θέτει όρια, αναπτύσσει τις δεξιότητες του και εξερευνά τον κόσμο.

Αλλά όταν ένα παιδί συμπεριφέρεται άσχημα συνέχεια, αυτό μπορεί να δημιουργεί θέματα στη σχέση παιδιού-γονιών, να προκαλεί εντάσεις και δυσαρέσκεια. Όταν ένα παιδί αρχίζει να μαθαίνει να ελέγχει τα συναισθήματά του και να θέτει όρια, ή αν η οικογένεια αντιμετωπίζει θέματα καλό είναι να ζητά βοήθεια.

Τα tantrum μπορεί να είναι μια εκμαθημένη συμπεριφορά

Μερικές φορές οι γονείς νιώθουν ότι τα tantrums, και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς είναι χειριστικά και σκόπιμα. Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα tantrums, γενικά δεν είναι μια εκούσια συμπεριφορά από την πλευρά των παιδιών αλλά μια εκμαθημένη συμπεριφορά. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν tantrum για να πάρουν αυτό που θέλουν.

Όταν ένα παιδί δυσκολεύεται να ελέγξει τα συναισθήματα του μπορεί να μην υπολογίζει συνειδητά τις εκρήξεις θυμού, αλλά μπορεί να καταφεύγει σε αυτές επειδή δεν έχει μάθει κάποιον καλύτερο τρόπο για να λύνει τα προβλήματα ή να επικοινωνεί για τις ανάγκες του. Οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν στα tantrums να ηρεμήσουν το παιδί ή να του δώσουν αυτό που θέλει. Δυστυχώς, με αυτό τον τρόπο ενισχύουν αυτή τη συμπεριφορά, και έτσι το παιδί είναι πιο πιθανό να συνεχίζει να έχει tantrum.

Πώς μπορούν να αντιδρούν οι γονείς στην άσχημη συμπεριφορά των παιδιών τους;

Όταν τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα οι γονείς νιώθουν αδύναμοι. Μπορεί να δοκιμάζουν διαφορετικές τεχνικές για πειθαρχία αλλά χωρίς επιτυχία. Στην πραγματικότητα, δοκιμάζουν τόσα πολλά πράγματα που αυτό καταντά πρόβλημα, καθώς τα παιδιά αντιδρούν καλύτερα στα ξεκάθαρα όρια που τηρούνται με συνέπεια.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

• Να μην τα παρατάνε. Να αντιστέκονται στον πειρασμό να ενδώσουν στα tantrum των παιδιών τους και να τους δίνουν αυτό που θέλουν.
• Να παραμένουν ψύχραιμοι. Οι έντονες αντιδράσεις μπορεί να κλιμακώνουν την επιθετικότητα του παιδιού.
• Να αγνοούν την άσχημη συμπεριφορά και να επιβραβεύουν την καλή συμπεριφορά.
• Να είναι συνεπείς με τις συνέπειες. Κάθε παιδί πρέπει να ξέρει τις συνέπειες της αρνητικής συμπεριφοράς.

1. Στόχευση συγκεκριμένων συμπεριφορών

Όταν οι γονείς προσπαθούν να διαχειριστούν μια άσχημη συμπεριφορά είναι βοηθητικό να αναγνωρίζουν συγκεκριμένες συμπεριφορές. Η αναγνώριση συγκεκριμένων συμπεριφορών είναι σημαντική για την αποτελεσματική πειθαρχία.

Οι συμπεριφορές πρέπει να είναι:

• Συγκεκριμένες
• Αισθητές
• Μετρήσιμες

Όταν οι γονείς σκέφτονται μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, είναι σημαντικό να σκεφτούν τι συμβαίνει πριν από αυτή και τι την προκαλεί. Αυτό βοηθά τους γονείς να καταλάβουν όχι μόνο γιατί το παιδί συμπεριφέρεται άσχημα. Οι γονείς επίσης πρέπει να παρατηρούν τα ερεθίσματα που προκαλούν θετικές συμπεριφορές.

Ερεθίσματα προς αποφυγή, τα οποία συχνά οδηγούν σε άσχημη συμπεριφορά:

• Να υποθέτουν οι γονείς ότι οι προσδοκίες τους είναι κατανοητές: τα παιδιά δεν γνωρίζουν πάντα τι περιμένουν οι γονείς από αυτά. Οι απαιτήσεις αλλάζουν σε κάθε κατάσταση, και όταν τα παιδιά δεν είναι βέβαια για το τι πρέπει να κάνουν , είναι πιο πιθανό να έχουν άσχημη συμπεριφορά.
• Μετάβαση χωρίς προειδοποιήσεις: οι μεταβάσεις μπορεί να είναι δύσκολες για τα παιδιά, ειδικά αν απολαμβάνουν την καθημερινότητα τους.
• Να κάνουν γρήγορες ερωτήσεις και να δίνουν οδηγίες: όταν οι γονείς κάνουν γρήγορες ερωτήσεις τα παιδιά μπορεί να μην τους ακούνε, να μην απαντούν, να μην θυμούνται τις οδηγίες.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να ενθαρρύνουν την καλή συμπεριφορά:

• Προσαρμογή στο περιβάλλον: οι γονείς πρέπει να μπορούν να διαχειριστούν τους περιβαλλοντικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που δυσκολεύουν τα παιδιά.
• Ξεκάθαρες προσδοκίες: τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τις προσδοκίες των γονιών.
• Χρόνο για μεταβάσεις: καλό είναι τα παιδιά να είναι προετοιμασμένα για τις μεταβατικές περιόδους.
• Τα παιδιά πρέπει να έχουν επιλογές: όσο τα παιδιά μεγαλώνουν είναι σημαντικό να έχουν λόγο στο πρόγραμμά τους. Για αυτό είναι σημαντικό να έχουν επιλογές.

2. Συνέπειες στην άσχημη συμπεριφορά που δεν είναι αποτελεσματικές

Υπάρχουν κάποιες συνέπειες που γενικά δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα:

• Αρνητική προσοχή
• Καθυστέρηση στις συνέπειες
• Δυσανάλογες συνέπειες

3. Συνέπειες που είναι αποτελεσματικές

Οι συνέπειες που είναι πιο αποτελεσματικές ξεκινούν με την προσοχή στις θετικές συμπεριφορές:

• Θετική προσοχή στις καλές συμπεριφορές
• Επιβράβευση των θετικών συμπεριφορών

4. Γιατί οι μεταβάσεις προκαλούν θέματα συμπεριφοράς;

Συνήθως οι μεταβάσεις προκαλούν θέματα συμπεριφοράς στα παιδιά. Είτε πρόκειται για τον ύπνο, το χρόνο στον υπολογιστή, οι μεταβάσεις είναι μια περίοδος με αλλαγές.

Αν μια μετάβαση είναι πρόβλημα για ένα παιδί, είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς τι είναι αυτό που κάνει δύσκολη τη μετάβαση. Τα παιδιά δεν θέλουν να σταματούν τις δραστηριότητες τους για να κάνουν κάτι λιγότερο διασκεδαστικό. Κάποια παιδιά δυσκολεύονται στην αλλαγή του προγράμματος ή σε μια μετακόμιση.

Οι δυσκολίες σε μια μεταβατική περίοδο μπορεί να είναι σημάδι κάποιας ψυχικής διαταραχής για μερικά παιδιά, όπως η ΔΕΠΥ, ο αυτισμός, το άγχος, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Τρόποι για να είναι οι μεταβάσεις πιο εύκολες

Υπάρχουν κάποιες τεχνικές που μπορούν να δοκιμάσουν οι γονείς ώστε οι μεταβάσεις να είναι πιο εύκολες για τα παιδιά:

• Πρόγραμμα: τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια όταν γνωρίζουν τι έχουν να κάνουν.
• Χρήση μουσικής: τα τραγούδια βοηθούν τα παιδιά να είναι ήρεμα σε μεταβατικές περιόδους.
• Ρουτίνα: αν τα παιδιά δυσκολεύονται να πάνε για ύπνο καλό είναι να υπάρχει μια δομή στην καθημερινότητα.
• Επιβράβευση: είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο όταν τα παιδιά δυσκολεύονται με τις μεταβάσεις.
• Κατάλληλες συνέπειες: αν μια μετάβαση δεν πάει καλά, σκεφτείτε ποιες είναι οι συνέπειες για την άσχημη συμπεριφορά των παιδιών.

5. Πώς μπορούν οι γονείς να δίνουν αποτελεσματικές οδηγίες;

Τα παιδιά είναι πιο πιθανό να κατανοούν και να συμμορφώνονται με τις οδηγίες αν κάνουν τα εξής:

• Είναι άμεσοι και δίνουν ξεκάθαρες οδηγίες.
• Δίνουν οδηγίες κατάλληλες για την ηλικία του παιδιού.
• Δίνουν απλές εξηγήσεις.
• Δίνουν χρόνο στα παιδιά να επεξεργαστούν τις οδηγίες.

6. Βελτίωση της σχέσης παιδιού-γονέα

Μια από τις πιο δυσάρεστες συνέπειες των προβλημάτων συμπεριφοράς είναι το κόστος στη δυναμική της οικογένειας. Όταν ένα παιδί έχει θέματα συμπεριφοράς , οι γονείς δεν απολαμβάνουν το χρόνο με τα παιδιά τους. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό και να προκαλεί ενοχές. Τα παιδιά επηρεάζονται αρνητικά όταν δέχονται συχνά κριτική ή όταν προκαλούν την οργή των γονιών τους, πράγμα που οδηγεί στη δυσαρέσκεια και αυτό καταστρέφει την αυτοεκτίμηση τους.

Η βελτίωση της σχέσης γονέα-παιδιού  πρέπει να είναι προτεραιότητα σε κάθε οικογένεια που αντιμετωπίζει θέματα συμπεριφοράς των παιδιών. Οι γονείς μπορούν να βελτιώσουν τη σχέση με το παιδί τους ακολουθώντας τα εξής βήματα:

• Να ενθαρρύνουν τις θετικές συμπεριφορές των παιδιών.
• Να δίνουν προσοχή στα δικά τους συναισθήματα και να αντιμετωπίζουν με υγιείς τρόπους το στρες χωρίς να κλιμακώνουν τα πράγματα.
• Να καλλιεργούν την θετική σχέση με τα παιδιά τους.
• Να αφιερώνουν καθημερινά χρόνο στα παιδιά τους.

Πώς μπορούν οι γονείς να περνούν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους στην καθημερινότητα;

Ακόμη και ο λίγος χρόνος στην καθημερινότητα μπορεί να βοηθά στην θετική σύνδεση ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Οι γονείς μπορούν να κάνουν τα εξής:

• Να αφιερώνουν 5 λεπτά την ημέρα στα μικρά παιδιά και 15 λεπτά στους έφηβους.
• Να αφήνουν τα παιδιά να επιλέγουν μια δραστηριότητα που απολαμβάνουν να κάνουν μαζί.
• Να ακούνε τα παιδιά τους και να τα αφήνουν να ξεκινούν συζητήσεις.
• Να σέβονται τις επιλογές και τα ενδιαφέροντα των παιδιών τους.
• Να δίνουν σημασία στην καλή συμπεριφορά.
• Να αγνοούν τις κακές συμπεριφορές.
• Να αποφεύγουν την κριτική.

Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματα;

Μερικά παιδιά έχουν άσχημη συμπεριφορά επειδή δυσκολεύονται να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Αυτό είναι ένα σύνηθες πρόβλημα στα μικρά παιδιά που ακόμη δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα να ελέγχουν με εποικοδομητικό τρόπο τα έντονα συναισθήματα.

Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ελέγχουν τα συναισθήματα τους από τους γονείς και τους δασκάλους τους.

Ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης

Οι γονείς μπορούν να διδάξουν πράγματα στα παιδιά τους μέσα από τη δική τους συμπεριφορά. Για παράδειγμα, μπορούν να δίνουν ονόματα στα συναισθήματα ώστε τα παιδιά να δίνουν προσοχή στα δικά τους συναισθήματα και να τα αναγνωρίζουν. Κάποιες φορές οι γονείς υποκρίνονται ότι δεν έχουν αρνητικά συναισθήματα, αλλά αυτό δεν είναι υγιές, καθώς τα αρνητικά συναισθήματα είναι πανίσχυρα.

Τα παιδιά μαθαίνουν τρόπους συμπεριφοράς από τους γονείς, αλλά χρειάζονται κάποια επιπλέον βοήθεια για να διαχειριστούν τα δικά τους συναισθήματα. Αν ένα παιδί νιώθει αναστατωμένο, ρωτήστε το πώς νιώθει. Μπορεί να δώσει όνομα σε αυτό που αισθάνεται;

Όταν ένα παιδί λέει ότι νιώθει λυπημένο ή ανήσυχο ή θυμωμένο, δεν είναι ανάγκη οι γονείς να αντιδρούν αρνητικά, γιατί περνούν το μήνυμα ότι τα αρνητικά συναισθήματα είναι κάτι λάθος και δεν πρέπει να τα νιώθουν. Αντιθέτως, οι γονείς πρέπει να κατανοούν το παιδί τους και να ενθαρρύνουν τους υγιείς τρόπους διαχείρισης.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να αποτρέψουν την άσχημη συμπεριφορά των παιδιών τους;

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς είναι να κατανοήσουν πότε και που τα παιδιά συμπεριφέρονται με άσχημους τρόπους. Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

• Να αναγνωρίσουν την καλή συμπεριφορά που παρατηρούν στα παιδιά τους. Αν επισημαίνουν την καλή συμπεριφορά τότε τα παιδιά θα κατανοήσουν την ανησυχία τους για την κακή συμπεριφορά.
• Να είναι παρόντες στο σχολείο, στην εκκλησία, στις αθλητικές δραστηριότητες ώστε να παρατηρούν την συμπεριφορά των παιδιών τους.
• Να κάνουν ερωτήσεις για μια ανησυχητική συμπεριφορά χωρίς να είναι επικριτικοί.
• Να δείχνουν στο παιδί με το παράδειγμα τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς.
• Να περιορίζουν τις κακές επιρροές. Φυσικά, οι γονείς δεν μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από όλες τις αρνητικές επιρροές, αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητο να σταματούν κάποια δραστηριότητα λόγω της αρνητικής επίδρασης.

Όταν οι γονείς είναι κακά πρότυπα συμπεριφοράς

Όπως τα παιδιά παρατηρούν τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους, παρατηρούν και τους γονείς τους και μαθαίνουν καλές και κακές συνήθειες από αυτούς. Ένα παιδί που ακούει τους γονείς του να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους καθημερινά είναι πολύ πιθανό να κάνει το ίδιο. Ωστόσο, αν οι γονείς δεν δείχνουν σεβασμό ο ένας στον άλλο, σχολιάζουν τους άλλους, είναι πολύ πιθανό να μάθουν τις ίδιες συμπεριφορές.

Το πρώτο βήμα είναι οι γονείς να είναι ειλικρινείς με την κακή συμπεριφορά του παιδιού τους και να καταλάβουν ότι είναι μια αντανάκλαση όσων βλέπει. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Για αυτό οι γονείς πρέπει να είναι ειλικρινείς όταν μιλάνε στα παιδιά τους για την άσχημη συμπεριφορά τους.

Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Τα παιδιά αλλάζουν συμπεριφορές και πολλές φορές αυτό μπορεί να οφείλεται στα λάθη των γονιών. Τα περισσότερα παιδιά αντιδρούν καλά στην ειλικρινή συγνώμη και εκτιμούν το γεγονός ότι οι γονείς τους κάνουν προσπάθειες να αλλάξουν.

Θέματα συμπεριφοράς στο σχολείο

Τα παιδιά που έχουν θέματα συμπεριφοράς στο σχολείο, χρειάζονται υποστήριξη από τους γονείς.

Το πρώτο βήμα είναι οι γονείς να επικοινωνήσουν με το σχολείο και να πάρουν πληροφορίες για το πότε και γιατί το παιδί εμφανίζει άσχημη συμπεριφορά. Αυτές οι πληροφορίες είναι πολύτιμες ώστε οι γονείς να δημιουργήσουν ένα σχέδιο δράσης.

Από τη στιγμή που θα γίνει ανάλυση αυτών των πληροφοριών , οι γονείς μπορούν με την βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή να δημιουργήσουν ένα πλάνο παρέμβασης για την άσχημη συμπεριφορά ώστε να αποφευχθεί και να ενισχυθεί η θετική συμπεριφορά. Αυτό το πλάνο μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές στρατηγικές για τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς ή αλλαγές στην ρουτίνα.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενθάρρυνση της καλής συμπεριφοράς στο σχολείο. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι ενήμεροι και να βοηθούν στη βελτίωση της συμπεριφοράς του παιδιού. Φυσικά, οι γονείς πρέπει να επικοινωνούν τακτικά με τους δασκάλους για να ελέγχουν την πρόοδο του παιδιού και να ενθαρρύνουν την καλή συμπεριφορά.

Αν για παράδειγμα το παιδί παίρνει καλούς βαθμούς στα τεστ, μπορεί να έχει περισσότερο χρόνο να παίξει. Αν κάνει μια δουλειά στο σπίτι, μπορεί να βγει για παιχνίδι.

Πότε πρέπει οι γονείς να ζητήσουν βοήθεια;

Τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν tantrums ή έχουν ξεσπάσματα. Αντιδρούν όταν πρέπει να πέσουν για ύπνο ή όταν τελειώνει ο χρόνος για παιχνίδι. Αλλά όταν τα παιδιά έχουν συχνά tantrum αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να ελέγχουν το θυμό τους, και αυτό μπορεί να είναι σημάδι ενός άλλου προβλήματος συμπεριφοράς.

Κάποια σημάδια στα οποία πρέπει να δίνουν σημασία οι γονείς:

• Όταν τα προβλήματα συμπεριφοράς παρεμβαίνουν στην ικανότητα του παιδιού να δημιουργήσει φιλίες.
• Όταν ένα πρόβλημα συμπεριφοράς προκαλεί πολλές συγκρούσεις στο σπίτι.
• Όταν το παιδί νιώθει ότι δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του, και νιώθει άσχημα για τον εαυτό του.
• Όταν η συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο.
• Όταν η συμπεριφορά του είναι επικίνδυνη για τους άλλους και τον εαυτό του.

Ποιες καταστάσεις μπορεί να οδηγούν σε άσχημες συμπεριφορές; 

1. Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στις εργασίες τους, να καθίσουν κάπου ήσυχα και να ελέγξουν τις παρορμητικές τους συμπεριφορές. Αν και η άσχημη συμπεριφορά δεν είναι σύμπτωμα της ΔΕΠΥ, είναι αποτέλεσμα των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ. Η αδυναμία συγκέντρωσης και η παρορμητικότητα δυσκολεύουν ένα παιδί να αντέξει εργασίες που είναι επαναλαμβανόμενες, βαρετές ή θέλουν πολλή προσπάθεια. Για αυτό τα παιδιά με ΔΕΠΥ συχνά φωνάζουν, μιλούν άσχημα.

2. Εναντιωματική προκλητική διαταραχή

Τα παιδιά με εναντιωματική προκλητική διαταραχή έχουν συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς, όπως η αμφισβήτηση της εξουσίας, η άρνηση των κανόνων, ο θυμός και η επιθετικότητα. Όλα τα παιδιά μπορεί να εμφανίζουν αυτά τα συμπτώματα κάποιες φορές. Ωστόσο, αυτό που διαχωρίζει την διαταραχή από την φυσιολογική συμπεριφορά είναι το πόσο έντονη είναι και πόσο διαρκεί.

3. Άγχος

Τα παιδιά που έχουν θυμό μπορεί να έχουν έντονο άγχος. Όταν τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες μπορεί να φωνάζουν. Αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω των απαιτήσεων στο σχολείο, στο σπίτι ή της πίεσης που δεν μπορούν να διαχειριστούν.

4. Ψυχικά τραύματα

Τα παιδιά που έχουν βιώσει κάποιο ψυχικό τραύμα μπορεί να κρύβουν τον πόνο τους πίσω από επιθετικές συμπεριφορές. Το τραύμα μπορεί να τα κάνει να σκέφτονται αρνητικά και να είναι σε εγρήγορση συνέχεια.

5. Μαθησιακές δυσκολίες

Τα παιδιά που αντιδρούν άσχημα στο σχολείο ή όταν κάνουν τις εργασίες στο σπίτι μπορεί να έχουν κάποια μαθησιακή δυσκολία. Μπορεί να ντρέπονται που δυσκολεύονται να κάνουν πράγματα που τα άλλα παιδιά κάνουν εύκολα, και δεν ξέρουν  γιατί συμβαίνει αυτό.

6. Θέματα αισθητηριακής επεξεργασίας

Κάποια παιδιά δυσκολεύονται να επεξεργαστούν τις αισθητηριακές πληροφορίες που λαμβάνουν. Τα παιδιά που είναι υπό ή υπέρ ευαίσθητα στα αισθητηριακά ερεθίσματα μπορεί να νιώθουν  νευρικά, άβολα και αυτό να οδηγεί σε άσχημες συμπεριφορές.

7. Αυτισμός

Τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού είναι πιο άκαμπτα, και έχουν ανάγκη την ρουτίνα για να νιώθουν ασφάλεια, και οι ξαφνικές αλλαγές οδηγούν σε tantrum. Τα παιδιά με αυτισμό μπορεί να έχουν αισθητηριακά θέματα.