Αυτοπραγμάτωση – τι είναι;

Αυτοπραγμάτωση - τι είναι;

Ο Abraham Maslow (Αμερικανός ψυχολόγος), γνωστός για τη συνεισφορά του στον τομέα της ουμανιστικής ψυχολογίας - μέσα από το έργο του για την ιεράρχηση των αναγκών του ανθρώπου, άνοιξε έναν καινούριο δρόμο στη ψυχολογία, μιλώντας για τις δυνατότητες του ανθρώπου και την αυτοπραγμάτωση. Ο Maslow θεωρούσε ότι όλοι όταν γεννιόμαστε είμαστε ακριβώς στο ίδιο επίπεδο και κανένας δεν είναι ανώτερος από τον άλλον.

Τι είναι η αυτοπραγμάτωση;

Σύμφωνα με τον Maslow, πριν οδηγηθούν οι άνθρωποι στην αυτοπραγμάτωση, πρέπει πρώτα να έχουν ικανοποιήσει άλλες βασικές τους ανάγκες όπως φυσικές, ανάγκες ασφάλειας, κοινωνικές, ανάγκες αυτοεκτίμησης, γνωσιακές και αισθητικές. Μόνο τότε οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη για μια πιο ικανοποιητική ζωή και μόνο τότε μπορεί ο καθένας μας, να γίνει αυτό, για το οποίο είναι ικανός και προορίζεται.

Η αυτοπραγμάτωση κατέχει την κορυφή στην πυραμίδα των αναγκών του ατόμου, η οποία είναι γνωστή και ως η πυραμίδα του Maslow.

Υποστήριζε ακόμα πως «Οι μουσικοί πρέπει να ασχολούνται με τη μουσική, οι ζωγράφοι να ζωγραφίζουν και οι ποιητές να γράφουν, αν αυτό τους ηρεμεί. Ο,τιδήποτε μπορεί να είναι κάποιος, πρέπει να είναι. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι αληθινοί απέναντι στον εαυτό τους και στη φύση τους. Αυτή την ανάγκη των ανθρώπων, μπορούμε να την ονομάσουμε αυτοπραγμάτωση. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η επιθυμία του ανθρώπου για αυτοεκπλήρωση και η τάση του να γίνει πραγματικά, αυτό που ενδεχομένως να είναι.»

Όταν ξεκινάει η διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης, γινόμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας.

Αυτός είναι πλέον ο τρόπος ζωής μας. Βλέπουμε τον ψυχισμό μας σαν μια τεράστια ανεξερεύνητη γη και διψάμε για να διεισδύσουμε σε βάθος και να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Στην προσπάθεια να πετύχουμε την ευτυχία και την επιτυχία, αντί να κυνηγάμε χρήματα και status, επιλέγουμε ως στόχους ζωής πράγματα με μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό νόημα.

Ξοδεύουμε την ενέργεια μας, σε όλα εκείνα που απαιτούνται, για να μας οδηγήσουν στην αυτοπραγμάτωση, η οποία αποτελεί ένα διαρκές ταξίδι. Στο βιβλίο του, Κίνητρα και Προσωπικότητα, αναφέρει πιο συγκεκριμένα, ότι οι άνθρωποι που οδηγούνται προς την αυτοπραγμάτωση, έχουν την ικανότητα να εκτιμούν ξανά και ξανά, όλα εκείνα που η πλειοψηφία θεωρεί δεδομένa και μοιάζουν βασικά. Και δεν τα εκτιμούν απλά, αλλά τα βλέπουν ως θαύματα!

Aυτοί οι άνθρωποι γίνονται δυνατοί και ανεξάρτητοι της γνώμης και της προσοχής των άλλων. Η δόξα, το status και η φήμη, είναι όλα δευτερεύοντα, μπροστά στην προσωπική εξέλιξη και στην εσωτερική ανάπτυξη! Όμως το ερώτημα παραμένει…

Αν μπορούμε όλοι να οδηγηθούμε προς την αυτοπραγμάτωση, τότε γιατί μόνο λίγοι το καταφέρνουν;

Για ποιο λόγο, όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο νευρωτικοί και πικρόχολοι, αντί για δημιουργικοί, παραγωγικοί και γεμάτοι χαρά; Γιατί συνήθως όταν βλέπουμε κάποιον άνθρωπο γεμάτο ενέργεια, μας κάνει εντύπωση; Το ιδεατό θα ήταν να είμαστε όλοι έτσι!

Δυστυχώς όμως, προτιμάμε τον εύκολο δρόμο, την ασφάλεια, την άνεση και όχι τις προκλήσεις. Γι' αυτό και δεν οδηγούμαστε όλοι προς τα εκεί. Αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και γυρίζουμε την πλάτη στη δράση, επιλέγοντας την απάθεια.

Μέσα από την απάθεια όμως, κανείς δεν άλλαξε ποτέ, τίποτα και σίγουρα δεν αναπτύχθηκε! Πρέπει κανείς να βγει από τη ζώνη ανεσής του για να εξελιχθεί, για να κυνηγήσει τη ζωή που ονειρεύεται.

Και αφού κάποιοι τα κατάφεραν, γιατί όχι κι εμείς; Άλλωστε, όπως είπε και ο Maslow, κανείς δεν γεννιέται ανώτερος. Είμαστε όλοι ισότιμοι άνθρωποι. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να βρούμε αυτό το δρόμο και να τον διανύσουμε. Θα πτεύχει αυτός που δεν θα τα παρατήσει μπροστά στις πρώτες δυσκολίες που θα συναντήσει.