Κοινά χαρακτηριστικά ψυχοθεραπείας και ενσυνειδητότητας

Ψυχοθεραπεία και Ενσυνειδητότητα

Πριν από κάποιες δεκαετίες όταν προτείνονταν ο διαλογισμός στην ψυχοθεραπεία προκαλούσε καχυποψία, αλλά στις μέρες μας οι άνθρωποι έχουν καταλάβει ότι η ενσυνειδητότητα συμπληρώνει την ψυχοθεραπεία.

Η ενσυνειδητότητα έχει πλέον αναγνωριστεί ως ένα πανίσχυρο εργαλείο στην ψυχοθεραπεία και υπάρχουν όλο και περισσότεροι ψυχοθεραπευτές που εκπαιδεύονται στην εφαρμογή και των δύο στρατηγικών. Πολλοί άνθρωποι βλέπουν θετικά αποτελέσματα όταν συνδυάζονται οι δύο προσεγγίσεις.

Γιατί η ψυχοθεραπεία και η ενσυνειδητότητα λειτουργούν καλά μαζί;

Συμπληρώνουν η μία την άλλη

Η ενσυνειδητότητα και η ψυχοθεραπεία είναι συμπληρωματικές. Η ψυχοθεραπεία αρχικά εξετάζει τον εαυτό σε σχέση με τους άλλους και η ενσυνειδητότητα αρχικά εξετάζει τη σχέση με τον εαυτό.

Η ενσυνειδητότητα βοηθά να αναπτύξετε βαθιά επίγνωση (αυτεπίγνωση) για τις εσωτερικές σας εμπειρίες και διεργασίες (σκέψεις και συναισθήματα), πράγμα το οποίο βοηθά να αναγνωρίσετε τις αρνητικές σκέψεις που προκύπτουν στην καθημερινότητα και να τροποποιήσετε συμπεριφορές.

Η ενσυνειδητότητα χρησιμοποιείται ευρέως στην ψυχοθεραπεία για να βοηθήσει τους θεραπευόμενους να γίνουν πιο περίεργοι για τις αισθήσεις τους, τις συμπεριφορές, τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους. Ωστόσο, η ψυχοθεραπεία εξετάζει και τη σχέση με τους άλλους έτσι η ενσυνειδητότητα βοηθά στην κατανόηση του εσωτερικού κόσμου.

Η ενσυνειδητότητα και η ψυχοθεραπεία ασχολούνται με την διαδικασία της επούλωσης, την καλλιέργεια της προσοχής, την ικανότητα να ζούμε το παρόν και την μείωση της δύναμης της εσωτερικής επικριτικής φωνής (υπερεγώ). Συμπληρώνονται πολύ καλά, επειδή και οι δύο πρακτικές έχουν ως στόχο το λιγότερο πόνο και την φροντίδα του εαυτού.

Η ψυχοθεραπεία απαιτεί αντοχή και ο ενσυνειδητότητα βοηθά να την καλλιεργήσετε

Τα τραύματα χρειάζονται χρόνο για να τα επεξεργαστείτε και είναι ανάγκη να έχετε αντοχή για να αντεπεξέλθετε στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Η διαδικασία της επούλωσης δεν είναι γραμμική. Είναι μια συνεχής διαδικασία που απαιτεί δέσμευση, αντοχή και αγάπη. Η εξάσκηση στην ενσυνειδητότητα μπορεί να σας βοηθήσει να αυξήσετε την αντοχή σας καθώς μαθαίνετε να διαχειρίζεστε επώδυνα συναισθήματα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Και οι δύο βοηθούν στη δημιουργία σύνδεσης

Η ενσυνειδητότητα και η ψυχοθεραπεία βοηθούν στη δημιουργία βαθιών συνδέσεων, με τους άλλους και με τον εαυτό σας.

Η εξάσκηση στην ενσυνειδητότητα βοηθά να αναπτύξετε βαθιά σύνδεση με τον εαυτό σας, με το σώμα σας και βοηθά να μάθετε να ρυθμίζετε το νευρικό σας σύστημα. Η ρύθμιση του νευρικού συστήματος είναι πολύ σημαντική για τα ψυχικά τραύματα, καθώς τα συμπτώματα του μετατραυματικού στρες, εμφανίζονται όταν το νευρικό σύστημα είναι σε υπερδιέγερση και υπερευαίσθητο στο περιβάλλον.

Η ψυχοθεραπεία καλλιεργεί την σύνδεση με ένα έμπιστο άτομο, που θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τον εαυτό σας. Στην ψυχοθεραπεία, προχωράτε με συμπόνια προς τον εαυτό σας καθώς λαμβάνετε τη φροντίδα του ψυχοθεραπευτή σας, τη συμπόνια του για όλα όσα έχετε περάσει και τη συμπόνια του για το πως αυτές οι εμπειρίες σας επηρεάζουν σήμερα.

Και οι δύο αυτές μορφές σύνδεσης είναι πολύ σημαντικές για την θεραπεία των ψυχικών τραυμάτων, επειδή τα άτομα νιώθουν αποκομμένα και μόνα και για αυτό είναι σημαντικό να χτίσουν συνδέσεις με τους άλλους και τον εαυτό τους ώστε να προχωρήσουν στο μονοπάτι της επούλωσης.

Η ενσυνειδητότητα κάνει πιο ουσιαστική τη θεραπεία

Η θεμελιώδης αρχή της ενσυνειδητότητας που είναι η συγκέντρωση ή η προσοχή, είναι πολύ χρήσιμη στην ψυχοθεραπεία, καθώς πολλοί παράγοντες μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή του θεραπευόμενου. Για παράδειγμα, όταν το περιεχόμενο της συνεδρίας είναι απειλητικό ή μια εξωτερική ανησυχία αποσπά τον ασθενή, ή όταν ο ασθενής έχει κουραστεί. Χωρίς την ενσυνειδητότητα, χρειάζεται κάποιος να προσπαθήσει σκληρά να διατηρήσει τη ροή και το ενδιαφέρον στη συζήτηση. Μέσω της ενσυνειδητότητας, μαθαίνουμε πως να συγκεντρωνόμαστε , να είμαστε παρόντες στη στιγμή, να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη σε ότι συμβαίνει.

Στους παράγοντες που παρεμβαίνουν στην προσοχή στη διάρκεια της ψυχοθεραπείας, ο πιο δύσκολος είναι η ταραχή που προκαλούν τα δυνατά και επώδυνα συναισθήματα. Οι περισσότεροι θεραπευόμενοι συζητούν δύσκολες εμπειρίες για νοσήματα, απώλειες, αποτυχίες και απογοητεύσεις. Αν και είμαστε πολύ καλοί στην άρνηση, συνειδητοποιούμε ότι οι αντιξοότητες μπορεί να εμφανιστούν σε εμάς ή στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μπορεί να μας κατακλύζει ο πόνος και η λύπη.

Η ενσυνειδητότητα μπορεί να είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο που να αυξάνει την αντοχή σε επώδυνα συναισθήματα, να ενισχύει την ικανότητα να παραμένουμε συγκεντρωμένοι ενώ υποφέρουμε. Αυτό είναι σημαντικό για μια ισχυρή θεραπευτική συμμαχία, επειδή οι ασθενείς συνήθως εκφράζουν μόνο αυτά τα συναισθήματα που πιστεύουν ότι μπορούν να αντέξουν.

Πολλοί άνθρωποι μένουν έκπληκτοι από αυτό που συμβαίνει όταν συγκεντρώνονται στις σωματικές αντιδράσεις με αυτό τον τρόπο. Συχνά παρατηρούν ότι η αίσθηση του πόνου δεν είναι σταθερή, αλλά μεταβάλλεται και αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη και μερικές φορές περνά χωρίς να κάνουμε τίποτα.

Όταν παραμένουμε συγκεντρωμένοι στη διάρκεια του πόνου, μπορούμε σταδιακά να έχουμε μεγαλύτερη αντοχή σε όλες τις μορφές πόνου, και του συναισθηματικού πόνου. Μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να δούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας ως έχουν , όχι ως γεγονότα. Αντί να χανόμαστε στις σκέψεις μας, μπορούμε να ανακατευθύνουμε την προσοχή μας στην παρούσα στιγμή.

Η ψυχοθεραπεία και η ενσυνειδητότητα μας ενθαρρύνουν να φροντίζουμε και να προσέχουμε τις εμπειρίες μας

Η ψυχοθεραπεία και η ενσυνειδητότητα βοηθούν να αναπτύξετε μια βαθιά κατανόηση του εαυτού σας. Στην ψυχοθεραπεία και στην ενσυνειδητότητα, δίνουμε φροντίδα, προσοχή σε πράγματα όπως η αναπνοή ή οι ήχοι, και όταν η προσοχή μας αποσπάτε επιστρέφουμε στο αντικείμενο της προσοχής.

Παίρνουμε το χρόνο μας για να ηρεμήσουμε μόνοι μας (στη διάρκεια του διαλογισμού) ή μέσα σε μια σχέση (στην ψυχοθεραπεία).

Ζούμε σε μια κοινωνία που μας αποθαρρύνει να βιώσουμε τον πόνο, μένουμε μόνοι να τον εξερευνούμε. Ο πόνος παραμένει και δυναμώνει όταν αρνούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε. Κάποιες φορές φερόμαστε μη ειλικρινά και θέλουμε να αντιμετωπίζουμε θετικά τα πράγματα και να φαινόμαστε άτρωτοι.