MADOPAR – που χρησιμοποιείται, παρενέργειες

Madopar - πληροφορίες, παρενέργειες

Το MADOPAR (μαντοπάρ) ενδείκνυται για όλες τις μορφές του παρκινσονικού συνδρόμου με εξαίρεση το φαρμακευτικό παρκινσονισμό. Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο Madopar περιέχει 200 mg λεβοντόπα και 50 mg υδροχλωρικής βενζεραζίδης.

Λήψη Madopar

Τα δίσκια Madopar μπορούν να κοπούν σε όσα μικρά τεμάχια είναι καλύτερα για να διευκολύνουν την κατάποση. 

Παρατηρείται μείωση της δράσης του φαρμάκου όταν λαμβάνεται με γεύμα πλούσιο σε πρωτεΐνη. Για αυτό το λόγο, εφόσον είναι εφικτό τα δισκία Madopar πρέπει να λαμβάνονται 30 λεπτά πριν ή μία ώρα μετά τα γεύματα, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ανταγωνιστική επίδραση της ληφθείσας πρωτεΐνης στην πρόσληψη λεβοντόπα.

Δοσολογία Madopar

Πάντοτε πρέπει να παίρνετε το φάρμακο αυτό σύμφωνα με τις οδηγίες του νευρολόγου σας.

Στα αρχικά στάδια της νόσου του Πάρκινσον συνιστάται να αρχίζει η θεραπεία με ¼ του δισκίου Madopar 250mg, 3 ή 4 φορές την ημέρα. Ασθενείς σε πιο προχωρημένο στάδιο της ασθένειας πρέπει να λαμβάνουν τη διπλάσια δόση. Οι τροποποιήσεις της δοσολογίας είναι προτιμότερο να γίνονται κάθε 2 έως 3 ημέρες. Γενικά, η βέλτιστη δράση παρέχεται με ημερήσια δόση από 300-800 mg λεβοντόπα και 75-200 mg βενσεραζίδη, που διαιρούνται σε 3 ή περισσότερες απλές δόσεις. Εάν αποδειχθεί απαραίτητο να αυξηθεί ακόμη η ημερήσια δόση, αυτό πρέπει να γίνει μόνο σε μηνιαία διαλείμματα. Συνήθως χρειάζονται 4 έως 6 εβδομάδες για να επιτευχθεί το κατάλληλο δοσολογικό σχήμα. Η μέση δόση συντήρησης είναι μισό δισκίο Madopar 250mg, 4 έως 6 φορές την ημέρα. Ο αριθμός των απλών δόσεων (όχι μικρότερος από 3) και η κατανομή τους στη διάρκεια της ημέρας πρέπει να προσαρμόζεται στις ατομικές απαιτήσεις.

Προφυλάξεις Madopar

Το Madopar δεν πρέπει ποτέ να διακόπτεται απότομα. Απότομη διακοπή μπορεί να οδηγήσει σε κατάσταση παρόμοια με κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο.

Οι ασθενείς θα πρέπει να ελέγχονται προσεκτικά για πιθανά ανεπιθύμητα ψυχιατρικά συμπτώματα. Η λεβοντόπα μπορεί να μειώσει την δράση των αντιψυχωσικών φαρμάκων.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι μέρος της κλινικής εικόνας παρκινσονικών ασθενών αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε ασθενείς που λαμβάνουν Madopar.

Αντενδείξεις Madopar

Το Madopar αντενδείκνυται σε:

• Άτομα με προβλήματα στα μάτια (αυξημένη πίεση γνωστή ως γλαύκωμα κλειστής γωνίας)
• Άτομα με νεφρικά, ηπατικά ή καρδιακά προβλήματα (πχ. σοβαρές καρδιακές αρρυθμίες και καρδιακή ανεπάρκεια)
• Άτομα με σοβαρά ορμονικά προβλήματα (πχ υπερθυρεοειδισμός)
• Άτομα με μειωμένη νοητική αντίληψη ή/και ψυχιατρικές νόσους με ψυχώσεις
• Άτομα κάτω των 25 ετών (η σκελετική ανάπτυξη πρέπει να έχει ολοκληρωθεί)
• Άτομα με καρκίνο του δέρματος: οι επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με νόσο του Parkinson διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό (περίπου 2-6 φορές μεγαλύτερο).
• Έγκυες γυναίκες ή σε γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία απουσία κατάλληλης αντισύλληψης

Παρενέργειες Madopar

Η λεβοντόπα έχει συσχετισθεί με υπνηλία και επεισόδια αιφνίδιας έναρξης του ύπνου.

Σύνδρομο απορρύθμισης της ντοπαμίνης: το Madopar μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο απορρύθμισης της ντοπαμίνης (DDS) και συνεπώς, μία μικρή υποομάδα ασθενών με Πάρκινσον μπορεί να εμφανίσει έκπτωση της νοητικής λειτουργίας και συμπεριφορική διαταραχή, οδηγώντας σε υπερβολική χρήση του προϊόντος. Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά για την ανάπτυξη διαταραχών ελέγχου των παρορμήσεων (όπως υπερσεξουαλικότητα, αγορές, τζόγο, κα).

Εργαστηριακές εξετάσεις: κατά τη διάρκεια της θεραπείας πρέπει να πραγματοποιούνται έλεγχοι της ηπατικής λειτουργίας και του αριθμού των αιμοσφαιρίων. Οι ασθενείς με διαβήτη πρέπει να υποβάλλονται συχνά σε εξετάσεις σακχάρου στο αίμα και η δοσολογία των αντιδιαβητικών παραγόντων θα πρέπει να προσαρμόζεται στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η λεβοντόπα μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμασιών για κατεχολαμίνες, κρεατινίνη, ουρικό οξύ και γλυκοζουρία. Τα αποτελέσματα εξετάσεων ούρων μπορεί να είναι ψευδώς θετικά για κετονικά σωμάτια. Η δοκιμασία Coombs μπορεί να δώσει ψευδώς θετικό αποτέλεσμα σε ασθενείς που λαμβάνουν Madopar.

Σε μεταγενέστερα στάδια θεραπείας μπορεί να εμφανιστεί δυσκινησία (πχ. χορειόμορφη ή αθετωσική). Αυτές μπορούν συνήθως να σταματήσουν ή να γίνουν ανεκτές, με μείωση της δοσολογίας. Αυτές περιλαμβάνουν “παγώματα” (freezing episodes), φαινόμενα τέλους-δόσης (end of dose deterioration) και επίδραση κινητικότητας και μη κινητικότητας (“on-off” effect).  

Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών: η αύξησης ή χρονική εναλλαγή των συμπτωμάτων από το απόγευμα/βράδυ σε νωρίς το απόγευμα και το απόγευμα πριν από τη λήψη της επόμενης νυχτερινής δόσης, είναι η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια της ντοπαμινεργικής μακροχρόνιας θεραπείας.

Διαταραχές του γαστρεντερικού: Ανεπιθύμητες ενέργειες από το γαστρεντερικό, που μπορεί να παρατηρηθούν κυρίως κατά τα πρώτα στάδια της θεραπείας, μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο λαμβάνοντας το Madopar μαζί με χαμηλό σε πρωτεΐνη γεύμα ή υγρό ή με την αργή αύξηση της δοσολογίας.