Νίτσε
Στη λαμπρή αλλά σχετικά σύντομη καριέρα του, ο Νίτσε (Friedrich Nietzsche) δημοσίευσε πολλά φιλοσοφικά έργα. Αναφέρεται δε συχνά ως ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. Τα συγγράμματα του Νίτσε για την ατομικότητα και την ηθική στο σύγχρονο πολιτισμό επηρέασαν πολλούς σκεπτικιστές και συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Εκπαίδευση
Ο Νίτσε γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 σε ένα μικρό χωριό της Πρωσίας (κομμάτι της σημερινής Γερμανίας). Ο πατέρας του ήταν ένας Λουθηρανός ιεροκήρυκας, και πέθανε όταν ο Νίτσε ήταν 4 ετών. Ο Νίτσε και η μικρότερη αδερφή του, μεγάλωσαν με τη μαμά τους.
Ο Νίτσε ακολούθησε κλασσική εκπαίδευση σε αριστοκρατικό σχολείο. Αφού αποφοίτησε το 1864, πήγε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για δύο εξάμηνα. Μετά φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου μελέτησε φιλολογία, ένα συνδυασμό λογοτεχνίας, γλωσσολογίας και ιστορίας. Επηρεάστηκε πολύ από τα γραπτά του φιλοσόφου Σοπενχάουερ. Σε αυτό το διάστημα, δημιούργησε μια φιλία με τον συνθέτη Βάγκνερ, του οποίου θαύμαζε τη μουσική.
Ακαδημαϊκή καριέρα και συγγράμματα του Νίτσε
Το 1869, ο Νίτσε πήρε τη θέση του καθηγητή της κλασσικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του κυκλοφόρησε τα πρώτα του βιβλία, "Η Γέννηση της Τραγωδίας" (1872) και το "Ανθρώπινο, Υπερβολικά Ανθρώπινο" (1878). Άρχισε να απομακρύνεται από την κλασσική παιδεία, όπως και τα μαθήματα του Σοπενχάουερ, και να ενδιαφέρεται για τις αξίες του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτή τη χρονική περίοδο, η φιλία του με τον Βάγκνερ κλονίστηκε. Υπέφερε από σοβαρές ημικρανίες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και έτσι παραιτήθηκε από τη θέση του το 1879.
Λογοτεχνική και φιλοσοφική δουλειά
Για μεγάλο μέρος της επόμενης δεκαετίας, ο Νίτσε έζησε στην απομόνωση, μετακόμισε από την Ελβετία στη Γαλλία και στην Ιταλία όταν δεν έμενε με τη μητέρα του στο σπίτι τους. Ωστόσο, αυτή ήταν μια πολύ παραγωγική περίοδος για αυτόν σαν στοχαστή και συγγραφέα. Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα, "Τάδε Έφη Ζαρατούστρα", δημοσιεύτηκε σε τέσσερις τόμους μεταξύ 1883 και 1885. Επίσης έγραψε το "Πέρα από το Καλό και το Κακό"(1886), " Γενεαλογία της Ηθικής" (1887) και "Το Λυκόφως των Ειδώλων" (1889).
Σε αυτά τα συγγράμματα ο Νίτσε ανέπτυξε τις κεντρικές ιδέες της φιλοσοφίας του. Μία από αυτές ήταν η διάσημη δήλωση του ότι "Ο Θεός είναι Νεκρός", μια απόρριψη του Χριστιανισμού ως ουσιαστική δύναμη στη σύγχρονη ζωή. Υποστήριζε την τελειότητα μέσω της δημιουργικότητας και της δύναμης της θέλησης και την ιδέα του "υπεράνθρωπου" ενός ατόμου που προσπαθεί να υπάρξει μεταξύ του καλού και του κακού, του κυρίου και του σκλάβου.
Κληρονομιά και επιρροή
Ο Νίτσε είχε τεράστια επιρροή στη φιλοσοφία του 20ου αιώνα, στη θεολογία και στις τέχνες. Οι ιδέες του για την ατομικότητα, την ηθική και το νόημα της ύπαρξης συνέβαλλε στον τρόπο σκέψης πολλών ανθρώπων του πνεύματος. Μυθιστοριογράφοι όπως ο Τόμας Μαν, ο Χέρμαν Έσε, ο Αντρέ Μαλρώ, ο Αντρέ Ζιντ και ο Τζων Γκάρντνερ εμπνεύστηκαν από το έργο του και έγραψαν γι’ αυτόν, όπως επίσης, ανάμεσα σε άλλους, οι ποιητές και δραματουργοί Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, Ράινερ Μαρία Ρίλκε.
Μπορείτε να διαβάσετε αποφθέγματα του Νίτσε.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Νίτσε
Ο Νίτσε κατέρρευσε το 1889 ενώ ζούσε στην Ιταλία. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του την πέρασε με πολλά προβλήματα υγείας. Η νευρική διαταραχή του σύμφωνα με διαδεδομένες εκδοχές οφείλονταν στη σύφιλη, σε κληρονομική εγκεφαλική νόσο, σε ένα όγκο και στην υπερβολική χρήση ηρεμιστικών. Αφού έμεινε σε ψυχιατρική κλινική, τον φρόντισε η μητέρα του και η αδερφή του στη Γερμανία. Πέθανε στη Βαϊμάρη στις 25 Αυγούστου του 1900.