Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν και τον εαυτό τους

Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν και τον εαυτό τους

Το μεγάλωμα των παιδιών απαιτεί πολύ υπομονή και ενέργεια, και ακόμα περισσότερο αν υπάρχουν νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Το συνεχές στρες, η ανησυχία για το μέλλον, όλα τα πράγματα που πρέπει να ελέγχουν οι γονείς είναι ατελείωτα. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που νιώθουν ότι δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο και είναι συνεχώς σε εγρήγορση. Όμως, οι γονείς πρέπει να φροντίζουν τον εαυτό τους.

Είναι δύσκολο για τους γονείς που έχουν φυσιολογικά παιδιά να κατανοούν πόσο πολύπλοκο είναι να μεγαλώνει κάποιος ένα παιδί με μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή, όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), η εναντιωματική προκλητική διαταραχή, η διαταραχή διαγωγής, οι διαταραχές της διάθεσης, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) ή κάποια αυτοάνοσα νοσήματα.

Ποιο είναι το κοινό που έχουν όλα αυτά τα παιδιά: είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και αντιδραστικά. Αυτό σημαίνει ότι τα ξεσπάσματα (ακόμα και tantrums) είναι εύκολο να ξεκινήσουν, ιδίως υπό έντονο στρες. Και σε κάποιες περιπτώσεις διαρκούν πολύ περισσότερο από το σύνηθες, εξαντλώντας τους γονείς μέσα στα χρόνια.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ψάχνουν να βρουν βοήθεια για να καταφέρουν να αντιμετωπίζουν το συνεχές στρες, τις ματαιώσεις και το τραύμα που βιώνουν.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις του burnout των γονιών;

Η γονεϊκότητα μπορεί να είναι πιεστική υπό τις καλύτερες συνθήκες, αλλά οι μαμάδες και οι μπαμπάδες των παιδιών με κάποια νευροαναπτυξιακή διαταραχή συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες δυσκολίες. Η φροντίδα ενός παιδιού με κάποιο θέμα είναι μια δουλειά που απαιτεί πλήρη αφοσίωση και συνεχή υποστήριξη. Χωρίς βοήθεια, οι γονείς μπορούν εύκολα να καταλήξουν με burnout, το οποίο τους επιβαρύνει αρνητικά.

Οι συνέπειες του χρόνιου στρες από την ανατροφή των παιδιών με κάποια διαταραχή περιλαμβάνουν:

• Άγχος
• Κατάθλιψη
• Αϋπνία
• Κόπωση
• Συζυγικά προβλήματα

Το στρες που βιώνουν οι γονείς αυξάνει τον κίνδυνο για θέματα υγείας. Γενικά, οι γονείς με παιδιά με αυτισμό ή ΔΕΠΥ, έχουν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης ( της ορμόνης του στρες), και CRP, ενός βιοδείκτη που έχει σχέση με πολλές παθήσεις.

Η συμπόνια προς τον εαυτό είναι το αντίδοτο για τα συναισθήματα ντροπής, ενοχών και ανεπάρκειας

Οι γονείς των παιδιών με κάποια νευροαναπτυξιακή διαταραχή συχνά νιώθουν ντροπή, ενοχές και συναισθήματα ανεπάρκειας. Φυσικά, ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίζουν αυτά τα αναπόφευκτα συναισθήματα είναι να μην κάνουν προσπάθεια να αλλάξουν τα συναισθήματά τους, το πως νιώθουν.

Όταν κάποιος προσπαθεί να αλλάξει όσα νιώθει τελικά δημιουργεί την αίσθηση ότι κάτι πρέπει να διορθώσει. Αυτή η αίσθηση είναι τόσο πιεστική που ενεργοποιεί το μηχανισμό επιβίωσης και αυτό προσθέτει επιπλέον άγχος στην κατάσταση.

Είναι δύσκολο να μην κρίνουμε τον εαυτό μας για όλα όσα ευχόμαστε να είχαμε κάνει διαφορετικά. Πολλοί γονείς μένουν κολλημένοι σε αυτό τον φαύλο κύκλο, κάνουν σκληρή κριτική στον εαυτό τους και συνεχώς πιέζουν τον εαυτό τους να αλλάξουν και να γίνουν καλύτεροι.

Η συμπόνια προς τον εαυτό προσφέρει μια διέξοδο από αυτή την παγίδα.

Η συμπόνια προς τον εαυτό περιλαμβάνει τα εξής:

• Καλό είναι να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι κάνετε το καλύτερο που μπορείτε μια δεδομένη στιγμή. Πάντα πρέπει να κάνετε μια επιλογή. Σίγουρα θα μπορούσατε να επιλέξετε κάτι διαφορετικό. Αλλά δεν το κάνατε. Αυτό συμβαίνει σε όλους!
• Όταν θέλετε να αλλάξετε όσα νιώθετε, ενισχύετε αυτά τα συναισθήματα. Όταν κρίνετε τον εαυτό σας ουσιαστικά τον μειώνεται.
• Όταν νιώθετε επώδυνα συναισθήματα,  είναι σημαντικό να τα αναγνωρίσετε τα και να κατανοήσετε ότι είναι οκ να νιώθετε έτσι. Με αυτό τον τρόπο βοηθάτε το νευρικό σας σύστημα να χαλαρώσει.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που οδηγούν στην εξουθένωση των γονέων;  

1. Απομόνωση και εξουθένωση

Όταν οι γονείς έχουν ένα παιδί με κάποια θέματα στη συμπεριφορά, νιώθουν αποκομμένοι από τους υπόλοιπους και αυτό δημιουργεί επιπλέον στρες. Βέβαια, οι συνεργάτες, οι γείτονες, οι φίλοι, η οικογένεια, όλοι μοιάζουν να ζουν σε άλλο πλανήτη. Οι άνθρωποι γύρω τους δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνούν.

2. Δεν κατανοούν τα όριά τους σε όσα μπορούν να κάνουν

Για να μπορέσουν οι γονείς να αποφύγουν το burnout καλό είναι να καταλάβουν ότι δεν είναι οι μοναδικοί που μπορούν να βοηθήσουν και ότι υπάρχουν κάποια όρια σε αυτά που κάνουν.

Πολλές μαμάδες κουβαλούν όλο το βάρος της ανατροφής των παιδιών στους ώμους τους, με αποτέλεσμα να έχουν θέματα με τον ύπνο, να είναι συνεχώς ανήσυχες.

Όμως, πολλές φορές ξεχνούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ξεχνούν ότι για να είναι καλά τα παιδιά τους πρέπει να είναι καλά οι ίδιες. Τι μπορούν να κάνουν για να φροντίζουν τον εαυτό τους καθημερινά;

Είναι σημαντικό να πίνουν νερό, να κάνουν κάποια σωματική άσκηση, να περνούν χρόνο μακριά από τα παιδιά τους

3. Δεν ζητούν βοήθεια

Ένα άλλο εμπόδιο είναι ότι οι γονείς δεν ζητούν βοήθεια. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ειλικρινά θέλουν να προσφέρουν την βοήθειά τους.

Φυσικά, δεν είναι ντροπή οι γονείς να ψάχνουν για βοήθεια όταν το έχουν ανάγκη, όπως για παράδειγμα να φροντίσει ένας συγγενής το παιδί για να κάνουν κάποιες δουλειές ή να πάει κάποιος άλλος για ψώνια.

Κάθε άνθρωπος μπορεί να προσφέρει τη βοήθειά του, εκτός και αν ένα παιδί έχει ειδικές ανάγκες και χρειάζεται εξειδικευμένη φροντίδα.

4. Είναι συνεχώς απασχολημένοι

Πολλοί γονείς με παιδιά με κάποια ψυχιατρικό και αναπτυξιακό πρόβλημα χάνουν την επαφή με τους φίλους και τις δραστηριότητες εκτός σπιτιού.

Η φροντίδα της συναισθηματικής και της κοινωνικής υγείας είναι εξίσου σημαντική με την αυτοφροντίδα. Μπορείτε να απαντήσετε στις εξής ερωτήσεις για να δείτε τι έχετε ανάγκη:

• Τι κάνω για τον εαυτό μου;
• Τι κάνουμε ως ζευγάρι για τη σχέση μας;
• Πότε είναι η τελευταία φορά που βγήκαμε ραντεβού;
• Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκα με τους φίλους μου;

Για να μετριάσουν οι γονείς τα συναισθήματα απομόνωσης μπορούν να βρουν ένα υποστηρικτικό δίκτυο έξω από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, καθώς υπάρχουν ομάδες υποστήριξης και διαδικτυακά.

Επίσης, είναι σημαντικό να περνούν χρόνο με τους φίλους τους χωρίς να έχουν μαζί τους το παιδί, να οργανώνουν πράγματα με τους ανθρώπους που αγαπούν. Να κάνουν δραστηριότητες που απολαμβάνουν , να διαβάζουν , να τρέχουν, να ζωγραφίζουν.

5. Δεν φροντίζουν το γάμο τους

Οι γονείς είναι ανάγκη να φροντίζουν τη σχέση μεταξύ τους. Για να μπορέσει να κρατήσει μια σχέση, είναι ανάγκη οι δύο σύντροφοι να μην ξεχνούν την σχέση τους.

Καλό είναι να αφιερώνουν χρόνο ο ένας στον άλλο όταν το παιδί κάνει θεραπείες ή είναι στο σχολείο. Να βγαίνουν ραντεβού όποτε μπορούν.

Η διατήρηση ενός υγιούς γάμου είναι πολύ δύσκολη ειδικά αν υπάρχει ένα παιδί με κάποιο αναπτυξιακό θέμα.

Βέβαια, δύο γονείς μπορεί να διαφωνούν για την θεραπεία του παιδιού τους. Αν αυτό συμβαίνει καλό είναι να συζητήσουν και να δουν ο ένας την οπτική του άλλου. Αυτό θα βοηθήσει στο να βρουν μια λύση.

Ο χρόνος στην καθημερινότητα είναι ουσιαστικός για ένα ζευγάρι ώστε να συζητά για την ημέρα του, για τα συναισθήματά του, τα σχέδιά του.