Ομοιοπαθητικός ψυχίατρος
Ένας ομοιοπαθητικός ψυχίατρος εκτός από την ειδικότητα της ψυχιατρικής και τη γνώση της φαρμακολογίας, έχει εκπαιδευτεί και στην ομοιοπαθητική, και κατά συνέπεια διαθέτει μια θεραπευτική ευελιξία, καθώς δεν χρειάζεται πάντα να καταφεύγει στα φάρμακα για τους ασθενείς που παρακολουθεί.
Ένας ομοιοπαθητικός ψυχίατρος δεν θεραπεύει με προσευχές την κατάθλιψη και το άγχος ή με «ενέργειες» ή οτιδήποτε μεταφυσικό. Ένας ομοιοπαθητικός ψυχίατρος έχει καταρχήν την επιστημονική κατάρτιση ενός κλασικού ψυχιάτρου (γεγονός απαραίτητο για να μπορεί να εκτιμήσει την ανθρώπινη ψυχοπαθολογία), αλλά επιπλέον αυτής και ένα ευρύτερο ρεπερτόριο θεραπευτικών λύσεων που προκύπτει από την γνώση της ομοιοπαθητικής, με αποτέλεσμα να μπορεί να κρίνει τη βέλτιστη λύση για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο ασθενής και αν η θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί μέσα από φυσικές μεθόδους, ή αν τα ψυχιατρικά φάρμακα είναι απαραίτητα, και για πόσο χρόνο.
Η ομοιοπαθητική γίνεται όλο και πιο δημοφιλής την τελευταία δεκαετία, δεδομένου ότι τα ψυχοφάρμακα προκαλούν και αρκετές παρενέργειες (πέρα από τα αδιαμφισβήτητα οφέλη). Η ομοιοπαθητική θεραπεία πρέπει να εξατομικεύεται για να υπάρχει αποτέλεσμα στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας ασθενής.
Που μπορεί να βοηθήσει η ομοιοπαθητική;
Η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει σε πολλά ψυχολογικά προβλήματα και καταστάσεις, όπως
- κατάθλιψη,
- κρίσεις πανικού
- ψυχικά τραύματα
- μετατραυματικό στρες.
Μπορεί να βοηθήσει όλους τους ασθενείς η ομοιοπαθητική;
Η ομοιοπαθητική δεν είναι πανάκεια, και δεν μπορεί να βοηθήσει όλους τους ασθενείς στον ίδιο βαθμό. Έχει μεγάλη σημασία η ψυχοπαθολογία που εμφανίζει ένας ασθενής, η βαρύτητα και το στάδιο αυτής. Για παράδειγμα, η βοήθεια της ομοιοπαθητικής μπορεί να είναι τεράστια στις ήπιες περιπτώσεις ή στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης.
Σημειώνουμε πως η δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων δεν βασίζεται στο placebo.
Μπορώ να αντικαταστήσω τα ψυχοφάρμακα που παίρνω με ομοιοπαθητικά;
Απότομα δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, και σίγουρα όχι αδιακρίτως σε όλους τους ασθενείς.
Σε βάθος χρόνου, αρκετά πιθανό. Χρειάζεται καταρχήν μια σταδιακή διαδικασία και παρακολούθηση. Από εκεί και πέρα, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ψυχοπαθολογία που αντιμετωπίζει ένας ασθενής, την βαρύτητας αυτής, και τα φάρμακα που παίρνει. Σε αρκετές περιπτώσεις η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει ΜΟΝΟ ως συμπληρωματική μέθοδος.
Καλά αποτελέσματα έχουμε γενικά στις περιπτώσεις κατάθλιψης και στις κρίσεις πανικού.
Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται παράλληλα και ψυχοθεραπεία ή/και EMDR για να μπορέσει να ξεπεράσει πλήρως ένα πρόβλημα ένας ασθενής.