Πως πεθαίνουν οι άνθρωποι με άνοια
Η άνοια σταδιακά επηρεάζει την ικανότητα των ανθρώπων να ζουν με ασφάλεια και ανεξαρτησία. Πέρα από αυτό όμως, οι νευροεκφυλιστικές βλάβες οδηγούν σε ανεπάρκεια και δυσλειτουργία διαφόρων οργάνων, όπως τους πνεύμονες, την καρδιά, και δημιουργώντας διάφορα οργανικά προβλήματα που οδηγούν τους ασθενείς στο θάνατο.
Ατυχήματα
Η έκπτωση της μνήμης και τα προβλήματα με την εκτέλεση σύνθετων κινήσεων και εργασιών αυξάνουν τον κίνδυνο απώλειας ισορροπίας και ατυχημάτων, εντός ή εκτός σπιτιού. Πολύ συχνά λοιπόν υπάρχουν πτώσεις, εγκεφαλικές κακώσεις και κατάγματα, πχ ισχίου, τα οποία (αυτά καθ’εαυτά ή μετά από τις χειρουργικές επεμβάσεις που απαιτούν) επιβαρύνουν σημαντικά την εγκεφαλική λειτουργία αλλά και ολόκληρο τον οργανισμό, οδηγώντας πιο γρήγορα στο τέλος της ζωής.
Η άνοια οδηγεί σταδιακά σε έκπτωση της μνήμης, σύγχυση και δυσκολίες στον προσανατολισμό, καθιστώντας δύσκολη την ζωή των ανθρώπων ακόμα και στο σπίτι τους. Εκτός από την ιατρική παρακολούθηση και τα φάρμακα για την άνοια που λαμβάνει ένας ασθενής, θα πρέπει να γίνονται κάποιες τροποποιήσεις και να λαμβάνονται κάποια προληπτικά μέτρα στο σπίτι ενός ασθενή με άνοια, με σκοπό να βοηθήσουν στη μείωση της σύγχυσης και θα προστατέψουν τον ασθενή σε ένα βαθμό από ατυχήματα.
Επίσης, συχνά μπορεί να περιπλανηθούν ή να χαθούν, και αυτό τους θέτει σε σοβαρό κίνδυνο εκτός σπιτιού. Για αυτό το λόγο μπορεί κάποιος να έχει κάποιο ταμπελάκι ή συσκευή εντοπισμού, που συχνά έχουν μορφή ρολογιού.
Αφυδάτωση και υποσιτισμός
Στα επόμενα στάδια της άνοιας, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλες δυσκολίες με τη σίτιση, αγωνίζονται για να φάνε και να παραμείνουν υγιείς. Μπορεί να μην έχουν διάθεση, ή να θεωρήσουν πρόκληση την προετοιμασία φαγητού, να σταματήσουν να τρώνε και να χάσουν βάρος. Στα πιο προχωρημένα στάδια της άνοιας, χάνουν τον έλεγχο των μυών, δεν μπορούν να μασήσουν και να καταπιούν, να πιουν νερό. Χωρίς θερμίδες και θρεπτικά συστατικά εξαντλούνται, αφυδατώνονται και το οργανικό τέλος έρχεται πιο γρήγορα.
Δυσφαγία και λοιμώξεις
Ο εγκέφαλος ελέγχει ικανότητά να συντονίζουμε την κατάποση και την αναπνοή. Στο τελικό στάδιο της άνοιας, αυτή η ικανότητα χάνεται. Το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να αφυδατωθεί ή να εισπνεύσει τρόφιμα ή υγρά που μπορεί να οδηγήσουν σε πνιγμό και λοιμώξεις (πνευμονία από εισρόφηση). Αυτά μπορεί να είναι απειλητικά για τη ζωή και να επιφέρουν το θάνατο.
Επίσης, η διαχείριση της προσωπικής υγιεινής και η τουαλέτα γίνονται πιο δύσκολες καθώς αναπτύσσεται η άνοια. Στα τελευταία στάδια, πολλοί άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης και των κενώσεων. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ουρολοιμώξεων που αποδιοργανώνουν τον ασθενή, οδηγώντας σε αυξημένη σύγχυση, παραλήρημα και πτώσεις.
Δερματικά έλκη
Το Αλτσχάιμερ οδηγεί σε προοδευτική μείωση της σωματικής αλλά και της πνευματικής λειτουργίας. Οι μύες γίνονται άκαμπτοι και το αγαπημένο σας πρόσωπο θα χρειαστεί βοήθεια για να κινηθεί και να διαχειριστεί όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κατακλίσεων και ελκών, τα οποία μπορεί να μολυνθούν, θέτοντας το άτομο σε κίνδυνο.
Συνοδά νοσήματα
Πολλοί άνθρωποι που ζουν με άνοια έχουν επίσης άλλες χρόνιες παθήσεις και νοσήματα, όπως καρδιαγγειακά προβλήματα, υπέρταση, διαβήτη και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Με τη νόσο Αλτσχάιμερ, μπορεί να είναι πιο δύσκολο να φροντίζει κανείς την υγεία του, και ως εκ τούτου οι επιπλοκές που σχετίζονται με τα άλλα υποκείμενα νοσήματα γίνονται πιο πιθανές.
Στα τελευταία στάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ, τα άτομα χάνουν την ικανότητά τους να επικοινωνούν και να ανταποκρίνονται στο περιβάλλον. Προς το τέλος, οι άνθρωποι είναι τελείως εξαρτημένοι και χρειάζονται 24ωρη φροντίδα για να παραμείνουν εν ζωή.
Εξάντληση των φροντιστών και προετοιμασία για την απώλεια
Η ζωή με άνοια είναι δύσκολη τόσο για το άτομο που εμφανίζει συμπτώματα, όσο και για τους συγγενείς και φροντιστές, που εμφανίζουν μία κόπωση ή ακόμα και burnout. Ο κάθε ασθενής έχει τη δική του πορεία, και η ασθένεια δεν ακολουθεί μια συγκεκριμένη εξέλιξη, γεγονός που καθιστά δύσκολη την πρόβλεψη για το πως θα αλλάξει η ποιότητα ζωής τους επόμενους μήνες ή χρόνια και το προσδόκιμο επιβίωσης.
Είναι απαραίτητο να επεξεργαστούν οι συγγενείς τα συναισθήματά των τελευταίων χρόνων (αλλά και μιας ζωής) σχετικά με το αγαπημένο τους πρόσωπο, και να προετοιμαστούν συναισθηματικά για την αναπόφευκτη απώλεια και πένθος.