Η προσκόλληση διαμορφώνει τις σχέσεις στην ενήλικη ζωή

Προσκόλληση και Σχέσεις

Όταν γεννιόμαστε είμαστε προγραμματισμένοι να συνδεόμαστε με σημαντικά πρόσωπα, τους φροντιστές μας και προφανώς τη μαμά μας. Όπως όλα τα παιδιά, νιώθουμε ένα εύρος συναισθημάτων, όπως ο φόβος, ο θυμός, η θλίψη και η χαρά. Η συναισθηματική σύνδεση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε εσάς και τον φροντιστή σας (μητέρα συνήθως) είναι η πρώτη διαδραστική σχέση της ζωής σας, και βασίζεται στη μη λεκτική επικοινωνία. Το δέσιμο που βιώνετε καθορίζει πως θα σχετίζεστε με τους ανθρώπους σε όλη τη διάρκεια της ζωής σας, επειδή μπαίνουν τα θεμέλια της λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας για τις μελλοντικές σας σχέσεις.

Τα άτομα που βιώνουν σύγχυση, φόβο ή προβληματική επικοινωνία κατά τη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας συχνά εξελίσσονται σε ενήλικες που δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και τα συναισθήματα των άλλων. Η προσκόλληση, η σχέση ανάμεσα στα παιδιά και στους φροντιστές τους, είναι υπεύθυνη για:

• Τη διαμόρφωση της επιτυχίας ή της αποτυχίας στις μελλοντικές οικείες σχέσεις
• Την ικανότητα για τη διατήρηση της συναισθηματικής ισορροπίας
• Την ικανότητα κάποιος να είναι ικανοποιημένος από τον εαυτό του και να βρίσκει την ικανοποίηση στους άλλους
• Την ικανότητα να ανακάμπτει από την απογοήτευση, την αποθάρρυνση και τις δυσκολίες.

Οι επιστημονικές μελέτες που αφορούν τον εγκέφαλο και το ρόλο της προσκόλλησης στη διαμόρφωσή του, μας δίνουν μια νέα βάση για να κατανοήσουμε γιατί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τα σημαντικά άτομα στη δουλειά και στην προσωπική του ζωή.

Τι είναι η προσκόλληση;

Το δέσιμο μητέρας-παιδιού είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη ενός βρέφους, σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης.

Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης , η σχέση μεταξύ βρέφους και φροντιστή είναι υπεύθυνη για:

• Τη διαμόρφωση των μελλοντικών σχέσεων, τον τρόπο που συνδέεται ένας άνθρωπος δηλαδή
• Την ενίσχυση ή την αποδυνάμωση της ικανότητας της συγκέντρωσης, της κατανόησης των συναισθημάτων και της ηρεμίας
• Την ικανότητα να ανακάμπτουμε μετά από μια κακοτυχία

Οι μελέτες αποκαλύπτουν ότι η αλληλεπίδραση βρέφους/ενήλικα που είναι επιτυχημένη, η ασφαλής προσκόλληση, είναι εκείνη στην οποία και η μητέρα και το παιδί μπορούν να κατανοήσουν τα συναισθήματα ο ένας του άλλου. Με άλλα λόγια, ένα παιδί νιώθει ασφάλεια και κατανοεί ότι η μαμά του ανταποκρίνεται στο κλάμα του και ερμηνεύει με ακρίβεια τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του. Η ανεπιτυχής ή η ανασφαλής προσκόλληση συμβαίνει όταν υπάρχει αποτυχία σε αυτή τη συναισθηματική επικοινωνία.

Οι μελέτες δείχνουν ότι οι επιτυχημένες ενήλικες σχέσεις εξαρτώνται από την ικανότητα:

1. Να διαχειριζόμαστε το στρες
2. Να συντονιζόμαστε με τα συναισθήματα
3. Να επικοινωνούμε με τη γλώσσα του σώματος
4. Να διατηρούμε την παιδικότητά μας
5. Να συγχωρούμε εύκολα, να αποφεύγουμε τη μνησικακία

Η ανασφαλής προσκόλληση μπορεί να προκληθεί από κακοποίηση αλλά είναι πιθανό να προκληθεί από την απομόνωση ή την μοναξιά.

Η προσκόλληση διαμορφώνει τον εγκέφαλο του παιδιού

Ο εγκέφαλος ενός παιδιού επηρεάζεται από την προσκόλληση, που αποτελεί την πρώτη σχέση αγάπης για το μωρό. Όταν ο φροντιστής μπορεί να διαχειριστεί το προσωπικό του στρες, να ηρεμεί το μωρό, να επικοινωνεί με το συναίσθημα, να μοιράζεται τη χαρά και να συγχωρεί εύκολα, τότε το νευρικό σύστημα του παιδιού δημιουργεί ασφαλή προσκόλληση. Τα ισχυρά θεμέλια της ασφαλούς προσκόλλησης κάνουν το παιδί να νιώθει αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη, ελπίδα και άνεση με όσα αντιμετωπίζει. Σαν ενήλικας, είναι ευέλικτος, δημιουργικός, αισιόδοξος και μπορεί να συνδέεται συναισθηματικά με άλλους ανθρώπους.

Η ασφαλής προσκόλληση διαμορφώνει τις ικανότητές μας για:

• Αίσθηση ασφάλειας
• Τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων με τους άλλους
• Να εξερευνήσουμε τον κόσμο
• Να αντιμετωπίσουμε το στρες
• Να ισορροπήσουμε τα συναισθήματα
• Να νιώθουμε άνεση και ασφάλεια
• Να έχει νόημα η ζωή μας
• Να δημιουργούμε θετικές αναμνήσεις και προσδοκίες στις σχέσεις μας