Στρες, άγχος και συμπτώματα επιληψίας

Στρες, άγχος και συμπτώματα επιληψίας

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν έλεγχο για επιληψία. Στην πραγματικότητα όμως, έχουν συμπτώματα άγχους που μοιάζουν με αυτά της επιληψίας. Στην πλειοψηφία τους αυτοί οι άνθρωποι είναι βετεράνοι που επιστρέφουν από τον πόλεμο ή  μαμάδες που είναι σε αντιδικία για την επιμέλεια των παιδιών τους,  και συνήθως έχουν ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις. Κάνουν ανεξέλεγκτες κινήσεις, έχουν σπασμούς, αλλά αυτά δεν είναι αποτέλεσμα των ανώμαλων ηλεκτρικών σημάτων στον εγκέφαλο που χαρακτηρίζουν την επιληψία. Αντίθετα είναι συμπεριφορές που έχουν σχέση με το άγχος και εμφανίζουν ομοιότητες με την επιληψία. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται η λανθασμένη διάγνωση μιας νευρολογικής διαταραχής.

Μια ισχυρή ένδειξη των ψυχογενών μη επιληπτικών κρίσεων, είναι ότι τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δεν περιορίζουν τα συμπτώματα των ασθενών. Αυτά πρακτικά σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Οι μελέτες επίσης δείχνουν ότι οι διαγνώσεις παρουσιάζουν  σημαντική αύξηση τους τελευταίους μήνες.

Τι είναι οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις;

Στο παρελθόν, οι συμπεριφορές που έμοιαζαν με τις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις είχαν την ονομασία "υστερία". Σήμερα, οι ψυχίατροι χρησιμοποιούν τον όρο διαταραχή μετατροπής, στην οποία οι ασθενείς ασυνείδητα μετατρέπουν τα συναισθηματικά προβλήματα σε σωματικά συμπτώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ασθενείς εμφανίζουν παράλυση ή τύφλωση από ένα συναισθηματικό τραύμα. Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ψευδο-επιληψίες είναι τυπικά πολύ ευαίσθητοι, για αυτό οι γιατροί κάνουν προσπάθεια να μην δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην πάθηση.

Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι άνθρωποι με ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις δεν βιώνουν απαραίτητα συχνά σοβαρές ψυχοπιεστικές καταστάσεις από ότι οι άνθρωποι με επιληψία ή οι νευρολογικά υγιείς άνθρωποι. Ωστόσο, δεν διαθέτουν αποτελεσματικούς αμυντικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση του άγχους και έτσι νιώθουν περισσότερη πίεση από αυτό.

Αυτοί οι ασθενείς συμπεριφέρονται σαν να έχουν κάποια πάθηση στον εγκέφαλο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αν και το άγχος στη ζωή τους δεν είναι έντονο, είναι πολύ ευαίσθητοι και δεν μπορούν να το διαχειριστούν σωστά. Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μπορεί να μοιάζουν με κάποιες σωματικές παθήσεις. Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι και κάποιοι άλλοι όχι; Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση για αυτό, και φυσικά δεν εμφανίζουν όλοι οι άνθρωποι με άγχος συμπτώματα επιληψίας.

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στο άγχος, στο στρες και την επιληψία;

Το στρες μπορεί να επηρεάζει τον κάθε άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί άνθρωποι με επιληψία παθαίνουν περισσότερες κρίσεις σε περιόδους στρες. Αυτό μπορεί να είναι πιθανό ειδικά αν το άγχος είναι χρόνιο. Για άλλους ανθρώπους με επιληψία, το άγχος μπορεί να μην έχει την ίδια επίδραση.

Το άγχος μερικές φορές μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση της επιληψίας. Αυτό είναι πολύ πιθανό αν το στρες είναι σοβαρό, παρατεταμένο ή κάνει την εμφάνισή του στην πρώιμη παιδική ηλικία.

Στα πολύ μικρά παιδιά, το άγχος επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Στους μεγαλύτερους ανθρώπους, το μακροχρόνιο στρες μπορεί να αλλάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου. Για μερικούς ανθρώπους, αυτό μπορεί να είναι η αιτία της επιληψίας.

Οι περιοχές του εγκεφάλου που ρυθμίζουν την αντίδραση στο στρες έχουν σχέση με την επιληψία. Έτσι, δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο το στρες παίζει ρόλο στην επιληψία.

Το μακροχρόνιο στρες μπορεί να αλλάζει τον τρόπο σκέψης μας , τα συναισθήματά μας και τον τρόπο με τον οποίο αντιδράμε σε καταστάσεις.

Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν στρες έχουν επίσης:

• προβλήματα με τον ύπνο
• θέματα με την όρεξη
• συμπτώματα κατάθλιψης ή ανησυχίας
• θέματα με το αλκοόλ

Όλα αυτά μπορεί να αυξάνουν τις πιθανότητες για επιληπτικές κρίσεις. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να κάνει βήματα ώστε να διαχειριστεί σωστά το άγχος για την σωματική και την ψυχική του υγεία.

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις;

Οι παράγοντες που καθιστούν ένα άτομο ευάλωτο στις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις περιλαμβάνουν τους γενετικούς παράγοντες και τα ψυχικά τραύματα στην πρώιμη παιδική ηλικία. Επίσης, οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις μπορεί να ξεκινούν όταν κάποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες ή τραύματα στην ενήλικη ζωή (π.χ. ξαφνικά γεγονότα όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, ένα πρόβλημα υγείας ή προσωπικά θέματα).

Για μερικούς ανθρώπους, η διάγνωση των ψυχογενών μη επιληπτικών κρίσεων μπορεί να είναι μια ανακούφιση επειδή δεν υπάρχει κάποια παθολογική αιτία πίσω από την κατάσταση. Για άλλους, ωστόσο, η διάγνωση μπορεί να προκαλεί αναστάτωση λόγω του στίγματος γύρω από τις ψυχικές διαταραχές. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις είναι μια πολύπλοκη αντίδραση σε ψυχοπιεστικά γεγονότα και όχι μια συνειδητή αντίδραση.

Ποιες είναι οι επιδράσεις των ψυχογενών μη επιληπτικών κρίσεων;

Οι μελέτες που έχουν γίνει σε ανθρώπους με επιληψία, με ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις και υγιείς έχουν δείξει ότι αν και τα ψυχοπιεστικά γεγονότα είναι ίδια , η ομάδα των ασθενών με τις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις ένιωθε περισσότερο άγχος. Η συγκεκριμένη ομάδα ασθενών ήταν λιγότερο πιθανό να κάνει πράγματα για να αντιμετωπίσει το άγχος. Συνήθως χρησιμοποιούσε την άρνηση (αποτυχία αναγνώρισης των ψυχοπιεστικών παραγόντων), και είχε περισσότερη ανησυχία συγκριτικά με όσους αποδέχονταν την κατάσταση, πράγμα που δείχνει την αναποτελεσματικότητα της άρνησης ως τρόπο καταπολέμησης του άγχους. Μαζί με τα συμπτώματα της επιληψίας, οι ασθενείς με ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις έχουν προβλήματα στη συμπεριφορά και ασταθείς σχέσεις. Πολλοί δεν έχουν μια σταθερή επαγγελματική πορεία και ξοδεύουν πολλά χρήματα για την υγειονομική τους περίθαλψη, ακόμη και χρόνια μετά την διάγνωση της μη επιληπτικής φύσης των κρίσεων.

Το κόστος για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν επιληψία ενώ δεν έχουν,  είναι υψηλό. Οικονομικά, οι επισκέψεις σε γιατρούς, οι φαρμακευτικές αγωγές που δεν έχουν αποτέλεσμα και η νοσοκομειακή περίθαλψη έχουν τεράστιο κόστος. Οι ασθενείς κάνουν ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα που ελέγχουν τα ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο. Αισθητήρες τοποθετούνται στο τριχωτό της κεφαλής για την ανίχνευση της επιληπτικής συμπεριφορά και των ανώμαλων ηλεκτρικών σημάτων στον εγκέφαλο. Επίσης , υπάρχει ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος για τους ανθρώπους με αυτά τα συμπτώματα.