Στρουθοκαμηλισμός

Στρουθοκαμηλισμός

Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να αναβάλλει κάτι σημαντικό; Κάτι που γνωρίζετε ότι πρέπει να κάνετε αλλά βρίσκετε πολλούς λόγους για να το αποφύγετε; Μπορεί να αποφεύγετε να ελέγξετε τα emails σας επειδή δεν ξέρετε τι θα δείτε, μπορεί να μην ελέγχετε ένα χρέος στην τράπεζα ή ένα λογαριασμό ή ίσως να μην πηγαίνετε στο γιατρό επειδή φοβάστε ότι θα ακούσετε δυσάρεστα νέα.

Οι στρουθοκάμηλοι είναι γνωστό ότι θάβουν τα κεφάλια τους στην άμμο για να αποφύγουν τα αρπακτικά, αν και αυτό είναι μια πλασματική πεποίθηση, οι στρουθοκάμηλοι δεν κάνουν αυτό πραγματικά.  Πολλοί από εμάς βάζουμε το κεφάλι μας στην άμμο για να αποφύγουμε δυσάρεστες εμπειρίες, ακόμη και αν αυτές οι εμπειρίες είναι ζωτικής σημασίας για να ζήσουμε μια γεμάτη ζωή.

Ο "στρουθοκαμηλισμός" είναι η τάση να αγνοούμε σημαντικές πληροφορίες όταν νιώθουμε πίεση, άγχος ή ανησυχία. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι καθυστερούν να μάθουν πληροφορίες για κάτι, ακόμη και αν αυτό μπορεί να βελτιώσει την κατάστασή τους. Μπορεί κάποιος να μην είναι ικανοποιημένος από τη δουλειά του, να είναι σε σχέση με το λάθος άνθρωπο ή να μετανιώνει που έχει μετακομίσει σε μια άλλη πόλη. Μπορεί κάποιος να μην έχει βρει το νόημα ή το σκοπό στη ζωή του αλλά να μην γνωρίζει τι είναι πιο εύκολο να συνεχίσει να ζει με αυτό ή να υποκρίνεται ότι όλα είναι καλά.

Αυτού του είδους οι προβληματισμοί στη ζωή είναι δύσκολα θέματα προς συζήτηση. Όλοι μας νιώθουμε ότι οι άλλοι θα μας κρίνουν και έτσι προτιμάμε να δείχνουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας αντί να παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα δεν πάνε όπως θα περιμέναμε.

Ποιες είναι οι αιτίες του στρουθοκαμηλισμού;

Η κοινωνία μας έχει διδάξει ότι πρέπει να έχουμε τον "έλεγχο" της ζωής μας. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ή όταν έχουμε προβλήματα έχουμε την τάση να υπερεκτιμάμε την επίδραση που έχουμε στα αποτελέσματα. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτοκριτική πιστεύουν ότι μόνοι τους μπήκαν στο χάος που δημιούργησαν, και έτσι πρέπει να βγουν από αυτό. Όταν κάποιος νιώθει ότι αυτός είναι το πρόβλημα είναι πιο πιθανό να στρουθοκαμηλίζει. Ωστόσο, τι συμβαίνει όταν δεν έχουμε τόσο έλεγχο όσο πιστεύουμε στη ζωή μας; Τι και αν κάποια πράγματα συμβαίνουν και είναι ανάγκη να μιλήσουμε για αυτά για να τα ξεπεράσουμε;

Για σκεφτείτε μια επιχείρηση όπου κάθε άνθρωπος κάνει διαφορετικές εργασίες, και όλοι κάνουν meetings για να συζητούν για όσα προκύπτουν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Τι θα γινόταν αν είχαμε τακτικές συναντήσεις με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας; Να ελέγχουμε τι λειτουργεί και τι όχι; Αυτή η διαδικασία θα μας επέτρεπε να δούμε μια κατάσταση από διαφορετικές οπτικές.

Φυσικά, το να συζητά κάποιος για εσωτερικά προβλήματα, προσωπικές καταστάσεις, δύσκολες σκέψεις και συναισθήματα για τη ζωή, τη δουλειά, τις σχέσεις και το μέλλον, είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αν δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας.

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αποφεύγουν τα προβλήματα. Και για να το κάνουν αυτό χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους που περιλαμβάνουν:

• Υπερπαραγωγικότητα: αναλαμβάνουν πολλές εργασίες, κάνουν καθαριότητα , άσκηση, έχουν μια πειθαρχημένη ρουτίνα.
• Καταστολή: καταστέλλουν τις δύσκολες σκέψεις και προσποιούνται ότι όλα είναι καλά.
• Μούδιασμα ή απόσυρση: κάποιοι πίνουν πολύ, παίρνουν ναρκωτικά, τρώνε πολύ, κάνουν αυστηρές δίαιτες, κοιμούνται πολύ ή λίγο.

Ποια είναι η σχέση της αποφυγής με το στρουθοκαμηλισμό;

Κάποιες απειλές προκαλούν αποφευκτικές συμπεριφορές που μπορεί να οδηγούν σε αυξημένη ευαισθησία και ψευδείς συναγερμούς. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το οικογενειακό ιστορικό άγχους, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως ο νευρωτισμός, τα ψυχικά τραύματα, τα χρόνια προβλήματα υγείας και τα αποφευκτικά πρότυπα συμπεριφοράς.

Η αποφυγή εκδηλώνεται σε διάφορα σενάρια, όπως η αποφυγή της πυροδότησης επώδυνων αναμνήσεων, η αποφυγή της δυσφορίας, η αποφυγή της προσοχής, ο δισταγμός να ξεκινήσει κάποιος κάτι λόγω αβεβαιότητας και η αποφυγή καταστάσεων που συνδέονται με άγχος ή πιθανή απογοήτευση.

Οι μηχανισμοί αποφυγής πιέζουν τις σχέσεις, δημιουργούν φραγμούς στην επικοινωνία, συμβάλλουν στη συναισθηματική απομάκρυνση. Επίσης, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη και την οικειότητα, με αποτέλεσμα να οδηγούν στην κοινωνική απομόνωση και την μοναξιά.

Οι άνθρωποι με προσκόλληση αποφυγής συχνά έχουν αμυντικούς μηχανισμούς, πιστεύουν ότι είναι ανεξάρτητα και ισχυρά και πιστεύουν ότι δεν είναι θύματα κατά την επεξεργασία των τραυμάτων τους. Παραδόξως, τα ίδια άτομα έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για το αν χρειάζονται βοήθεια αλλά ταυτόχρονα την απορρίπτουν.

Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται η αποφυγή;

Η αποφυγή μπορεί να έχει τις εξής μορφές:

• Άρνηση: ένα άτομο ελαχιστοποιεί ή αρνείται να αποδεχτεί την ύπαρξη ενός προβλήματος. Για παράδειγμα, αν νιώθει μοναξιά, δεν αποζητά την παρέα των φίλων ή της οικογένειας, νιώθει ότι κανείς δεν μπορεί να το βοηθήσει ή να το καταλάβει.
• Αναβλητικότητα: ένα άτομο μπορεί σκόπιμα να αναβάλλει εργασίες και αποφάσεις επειδή τις βρίσκει δύσκολες και αγχωτικές. Η χρόνια αναβλητικότητα οδηγεί στη μείωση της αυτοεκτίμησης.
• Περισπασμοί: τα άτομα χρησιμοποιούν περισπασμούς για να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση. Για παράδειγμα κάποιος μπορεί να γίνει εργασιομανής για να πενθήσει για μια απώλεια.
• Εθισμοί: αυτός είναι ο πιο συχνός μηχανισμός αποφυγής που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να παγώσουν τα συναισθήματά τους και να δραπετεύσουν από την πραγματικότητα. Κάποιοι καταφεύγουν στο φαγητό, στο σεξ, στο αλκοόλ.

Πώς θα αντιμετωπίσω την αποφυγή;

Το πρώτο βήμα για να αλλάξετε αυτή τη συμπεριφορά είναι να αναγνωρίσετε ποια στρατηγική αποφυγής χρησιμοποιείτε. Μόλις παραδεχτούμε ότι κάτι δεν πάει καλά, συνήθως νιώθουμε πολύ καλύτερα με τον εαυτό μας και την κατάστασή μας επειδή τις περισσότερες φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο πιστεύουμε. Όταν μιλάμε ανοιχτά σε έναν έμπιστο φίλο τότε ένα μεγάλο βάρος φεύγει από τους ώμους μας επειδή αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα αντί να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Όλοι μας έχουμε προβλήματα, αλλά οι περισσότεροι δεν θέλουν να τα παραδεχτούν ή να μιλούν για αυτά.

Καθώς οι μηχανισμοί αποφυγής δεν είναι βοηθητικοί μακροπρόθεσμα, υπάρχουν κάποιοι υγιείς τρόποι για να τους αντιμετωπίσετε.

1. Αναγνωρίστε όσα αποφεύγετε

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ότι χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς αποφυγής. Για αυτό το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση της πηγής του στρες και η κατανόηση των σκέψεων και των συναισθημάτων σας.

Οι τεχνικές ενσυνειδητότητας , όπως οι βαθιές αναπνοές είναι βοηθητικές όταν σας κατακλύζουν τα συναισθήματα. Όταν αποδέχεστε τα επώδυνα συναισθήματα ενισχύετε την ψυχική σας ανθεκτικότητα και μπορείτε να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις της ζωής με υγιή τρόπο.

Είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή στις αισθήσεις του σώματος, όπως η γρήγορη αναπνοή, η ένταση στους ώμους και στους μύες. Κάθε φορά που θα πιάνετε τον εαυτό σας να αποφεύγει κάτι, αντιμετωπίστε τα συναισθήματά σας και μην τα αποφεύγετε.

2. Δώστε τις μάχες σας για να κερδίσετε τον πόλεμο

Η αποφυγή προκαλεί το συναίσθημα της αβοηθητότητας. Για παράδειγμα, μπορεί να χρονοτριβείτε όταν μια κατάσταση είναι απρόβλεπτη και πέρα από τον έλεγχο σας.

Ωστόσο, αν αξιολογήσετε την κατάσταση, θα βρείτε κάποια στοιχεία που μπορείτε να ελέγξετε. Μπορείτε να σχεδιάσετε ένα πλάνο δράσης και να σπάσετε την κατάσταση σε μικρότερα, διαχειρίσιμα κομμάτια. Κάντε ένα βήμα τη φορά και θα τα καταφέρετε.

3. Ζητήστε βοήθεια

Οι άνθρωποι που θέλουν να αντιμετωπίσουν την αποφυγή είναι σημαντικό να ζητήσουν υποστήριξη από τους φίλους, την οικογένειά τους ή έναν ψυχοθεραπευτή.

Αυτό σημαίνει ότι θα μιλούν για τα συναισθήματά τους, θα ζητούν συμβουλές ή απλά θα περνούν χρόνο σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.

Οι άνθρωποι που παλεύουν χρόνια με τα μοτίβα αποφυγής ή κάποιο υποκείμενο θέμα ψυχικής υγείας, καλό είναι να ξεκινούν ψυχοθεραπεία. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κατανοήσουν τις ρίζες της αποφυγής και να αναπτύξουν υγιείς συνήθειες.