Η συμπόνια προς τον εαυτό μας

Συμπόνια προς τον Εαυτό μας

Ίσως να αναρωτιέστε πως είναι να νιώθετε συμπόνια για τον εαυτό σας. Η συμπόνια για τον εαυτό μας δεν έχει καμιά διαφορά από την συμπόνια που δείχνουμε στους άλλους. Όμως, για να νιώσουμε συμπόνια για τους άλλους, πρέπει να έχουμε παρατηρήσει ότι υποφέρουν για κάτι, να συνδεθούμε με τον πόνο τους. Αν αγνοείτε τον άστεγο που συναντάτε στο δρόμο, δεν μπορείτε να νιώσετε συμπόνια για το πόσο δύσκολο είναι για αυτόν ή αυτήν να το βιώνει όλο αυτό. Δεύτερον, η συμπόνια περιλαμβάνει το αίσθημα που κινείται από τα βάσανα των άλλων ώστε συναισθηματικά να ανταποκριθούμε στον πόνο τους (η ίδα η λέξη "συν-πονώ" ουσιαστικά σημαίνει ότι ʺπονάω μαζί σουʺ, κατανοώ τον πόνο σου). Όταν αυτό συμβαίνει, νιώθουμε στοργή, ζεστασιά και την επιθυμία να βοηθήσουμε τον άνθρωπο που υποφέρει με κάποιο τρόπο.

Η συμπόνια επίσης σημαίνει ότι κατανοούμε και είμαστε υποστηρικτικοί με τους άλλους όταν αποτυγχάνουν ή κάνουν λάθη, αντί να τους κρίνουμε σκληρά. Τελικά, όταν νιώθουμε συμπόνια για κάποιον άλλο (και όχι οίκτο), αυτό σημαίνει ότι συνειδητοποιούμε ότι ο πόνος, η αποτυχία και οι ατέλειες είναι κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συμπόνια προς τον εαυτό σημαίνει να δείχνω προς τον εαυτό μου την ίδια αποδοχή, επιείκεια και ευγένεια που δείχνω στους άλλους. Αποδέχομαι τις αδυναμίες μου και τις ατέλειές μου, όπως και τα δυνατά μου σημεία. Κάθε ημέρα επιλέγω να εφαρμόζω τη συμπόνια για τον εαυτό μου και τους άλλους, και με αυτό τον τρόπο σέβομαι την ανθρώπινη φύση, που όλοι μοιραζόμαστε.

Αγκαλιά και κριτική

Η συμπόνια προς τον εαυτό μας λοιπόν περιλαμβάνει την αντιμετώπιση του εαυτού μας με παρόμοιο τρόπο όπως περιγράφηκε παραπάνω, στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε δύσκολες καταστάσεις, αποτυγχάνετε, ή παρατηρείτε κάτι που δεν σας αρέσει πάνω σας. Αντί να αγνοείτε τον πόνο σας και να είστε αυστηροί με τον εαυτό σας, με υπομονή μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ʺαυτό είναι πραγματικά δύσκολο αυτή τη στιγμήʺ, και να αναρωτηθείτε, ʺπώς μπορώ να νιώσω άνετα και να φροντίσω τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή;ʺ

Αντί να κρίνετε και να κατακρίνετε ανελέητα λοιπόν τον εαυτό σας για τις διάφορες ανεπάρκειες ή τα ελαττώματα σας, η συμπόνια σημαίνει ότι είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας και πως κατανοείτε την κατάσταση, όταν έρχεστε αντιμέτωποι με προσωπικές αποτυχίες. Τελικά, ποιος σας είπε ότι πρέπει να είστε τέλειοι; Μήπως αυτό σχετίζεται με τους γονείς σας, σας αγαπούσαν μόνο αν είσασταν άψογοι (σε συμπεριφορά, σε βαθμούς, κα);

Ίσως να προσπαθείτε να αλλάξετε τον τρόπο ζωής σας ώστε να είστε πιο υγιείς και χαρούμενοι, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή νοιάζεστε για τον εαυτό σας, όχι επειδή δεν αξίζετε ή δεν σας αποδέχονται όπως είστε. Ίσως το πιο σημαντικό από όλα, όταν δείχνετε συμπόνια στον εαυτό σας είναι ότι σέβεστε και αποδέχεστε την ανθρώπινη φύση σας. Τα πράγματα πολλές φορές δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαμε. Στη ζωή σας θα μετρήσετε απογοητεύσεις, απώλειες, θα κάνετε λάθη, θα ξεπεράσετε τα όρια σας. Αυτή είναι όμως η ανθρώπινη φύση, μια πραγματικότητα που μοιραζόμαστε όλοι μας. Όσο πιο πολύ ανοίγετε την καρδιά σας σε αυτή την πραγματικότητα αντί να την πολεμάτε συνεχώς, τόσο περισσότερο θα μπορείτε να νιώσετε συμπόνια για τον εαυτό σας και όλους τους συνανθρώπους σας στη ζωή σας.

Τα τρία βασικά στοιχεία της συμπόνιας είναι:

1. Η ευγένεια προς τον εαυτό σας, αντί της αυτοκριτικής

Η συμπόνια προς τον εαυτό σας προϋποθέτει να είστε στοργικοί και να κατανοείτε τον εαυτό σας όταν πονάτε, αποτυγχάνετε, ή νιώθετε ανεπαρκείς, αντί να αγνοείτε τον πόνο σας ή να μαστιγώνετε τον εαυτό σας με σκληρή αυτοκριτική. Οι άνθρωποι που είναι συμπονετικοί με τον εαυτό τους αναγνωρίζουν τις ατέλειες, τις αποτυχίες τους και νιώθουν ότι οι δυσκολίες στη ζωή είναι αναπόφευκτες, για αυτό είναι ευγενικοί με τον εαυτό τους όταν αντιμετωπίζουν επώδυνες καταστάσεις, αντί να θυμώνουν όταν η ζωή δεν ακολουθεί τη ροή που θα ήθελαν. Οι άνθρωποι δεν μπορούν πάντα να είναι ή να παίρνουν ακριβώς αυτό που θέλουν. Όταν αρνείστε ή αγωνίζεστε ενάντια σε αυτή την πραγματικότητα, αυξάνετε το στρες, την απογοήτευση και την αυτοκριτική. Όταν αυτή η πραγματικότητα γίνεται αποδεκτή με συμπόνια και ευγένεια, θα νιώσετε μεγαλύτερη συναισθηματική ικανοποίηση.

2. Αποδοχή της ανθρώπινης φύσης, αντί της απομόνωσης

Η απογοήτευση όταν δεν πάνε όλα ακριβώς όπως τα θέλουμε, συχνά συνοδεύεται με μια παράλογη αλλά έντονη αίσθηση αυτομομφής και απομόνωσης, όπως ʺΕγώ είμαι το μοναδικό άτομο που υποφέρει ή κάνει λάθηʺ. Ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν. Ο ακριβής ορισμός του ʺανθρώπουʺ είναι ότι κάποιος είναι θνητός, ευάλωτος και ατελής. Η συμπόνια για τον εαυτό περιλαμβάνει την αναγνώριση ότι ο πόνος και οι προσωπικές ανεπάρκειες είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, κάτι που όλοι βιώνουν, και δεν συμβαίνει μόνο σε εμάς.

3. Ενσυνειδητότητα, αντί υπερανάλυσης

Η συμπόνια προς τον εαυτό μας επίσης απαιτεί μια ισορροπημένη προσέγγιση για τα αρνητικά μας συναισθήματα, ώστε αυτά ούτε να καταπιέζονται, αλλά ούτε να εκδηλώνονται υπερβολικά. Αυτή η ισορροπημένη στάση προέρχεται από τη διαδικασία συσχέτισης των προσωπικών εμπειριών με εκείνες άλλων ανθρώπων, και έτσι θέτετε τη δική σας κατάσταση σε μια ευρύτερη προοπτική. Επίσης πηγάζει από την προθυμία σας να παρατηρείτε τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα με ανοιχτό μυαλό και καθαρότητα, και αυτό είναι που σας κρατά στην ενσυνείδητη επίγνωση.

Η ενσυνειδητότητα είναι μια μη-κριτική, δεκτική, πνευματική κατάσταση στην οποία κάποιος παρατηρεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα όπως είναι, χωρίς να προσπαθεί να τα καταστείλει, να τα κρίνει ή να τα αρνηθεί. Δεν μπορούμε να αγνοούμε τον πόνο και να νιώσουμε συμπόνια την ίδια στιγμή.