Τραύματα παιδικής ηλικίας – πως μας επηρεάζουν

Τραύματα παιδικής ηλικίας

Όταν σκεφτόμαστε τα ψυχικά τραύματα, συχνά έρχονται στο μυαλό μας καταστροφικά γεγονότα όπως οι φυσικές καταστροφές., τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, η σωματική κακοποίηση. Ωστόσο, τα ψυχικά τραύματα μπορεί να προκληθούν και από λιγότερο προφανείς αιτίες όπως η παραμέληση ή η συναισθηματική κακοποίηση. Και φυσικά, κάποιες φορές οι επιδράσεις των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας μπορεί να μας ακολουθούν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να εμφανίζονται με πολλούς τρόπους στους ενήλικες. Σε κάποιους ανθρώπους εκδηλώνονται με κάποιες ψυχικές διαταραχές, όπως το άγχος ή η κατάθλιψη. Άλλοι μπορεί να δυσκολεύονται στις σχέσεις ή να έχουν θέματα με εξαρτήσεις. Και πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες μπορεί να βιώνουν αναδρομές και εφιάλτες.

Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις στο τραύμα της παιδικής ηλικίας

Ο αντίκτυπος ενός τραύματος στην παιδική ηλικία είναι πολύπλοκος, και επηρεάζεται σημαντικά από τον τύπο του τραύματος και από τα μοναδικά χαρακτηριστικά κάθε παιδιού. Όταν το σπίτι ενός παιδιού είναι πεδίο μάχης και όχι καταφύγιο, αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών επιβίωσης.

Το παιδί μπορεί να νιώθει συνεχώς φόβο, να είναι σε εγρήγορση για τις αντιδράσεις των ασταθών γονιών του. Για να διατηρήσει την ηρεμία, το παιδί μαθαίνει να καταπιέζει τα συναισθήματά του, και να κρύβει τους φόβους, το θυμό και τη θλίψη.

Ουσιαστικά, η επίδραση ενός τραύματος της παιδικής ηλικίας καθορίζει την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Ο τρόπος που μεγαλώνει κάποιος, επηρεάζει σημαντικά το συναισθηματικό του ταξίδι ως ενήλικας.

Τι μπορεί να προκαλέσει ψυχικό τραύμα της παιδικής ηλικίας;

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές αιτίες για τα ψυχικά τραύματα. Κάποια παιδιά βιώνουν κακοποίηση, είτε ψυχολογική, είτε σωματική ή σεξουαλική. Άλλα είναι μάρτυρες βίαιων καταστάσεων , όπως η ενδοοικογενειακή βία.

Κάποια άλλα μπορεί να έχουν βιώσει την παραμέληση ή να έχουν έναν γονέα εθισμένο σε ουσίες. Τα παιδιά που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις μπορεί να εμφανίζουν μετατραυματικό στρες, το οποίο οδηγεί σε πολλά προβλήματα συμπεριφοράς.

Μορφές κακοποίησης

Υπάρχουν πολλές μορφές κακοποίησης, όπως η σωματική, η σεξουαλική και η συναισθηματική κακοποίηση που έχουν μακροχρόνιες επιδράσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών. Όταν ένας άνθρωπος έχει βιώσει την κακοποίηση ως παιδί τότε σίγουρα εμφανίζει θέματα εμπιστοσύνης, άγχους, κατάθλιψης και μετατραυματικού στρες στην ενήλικη ζωή του.

1. Σωματική κακοποίηση

Η σωματική κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει χτυπήματα, κλωτσιές. Μπορεί να περιλαμβάνει την χρήση μαχαιριών ή όπλων και περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Αυτή η μορφή κακοποίησης συχνά οδηγεί σε συναισθήματα φόβου, ντροπής και ανασφάλειας. Έτσι, ένα άτομο είναι δύσκολο να εμπιστευτεί τους άλλους ανθρώπους, και αυτό προκαλεί προβλήματα στις σχέσεις.

2. Σεξουαλική κακοποίηση

Η σεξουαλική κακοποίηση περιλαμβάνει κάθε μορφή σεξουαλικής βίας, όπως ο βιασμός, η παιδική παρενόχληση, η σεξουαλική παρενόχληση , η αιμομιξία. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο ή το υπόβαθρό του. Τα παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση συχνά νιώθουν ντροπή, σύγχυση και φόβο.

Μπορεί να κατηγορούν τον εαυτό τους για την κακοποίηση, να σκέφτονται ότι θα μπορούσαν να αποτρέψουν την κατάσταση ή ότι αξίζουν αυτή τη συμπεριφορά. Είναι σημαντικό για τα παιδιά που έχουν βιώσει σεξουαλική κακοποίηση να κατανοήσουν ότι η κακοποίηση δεν είναι δικό τους λάθος και ότι μπορούν να ζητήσουν βοήθεια.

3. Συναισθηματική κακοποίηση

Η συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών μπορεί να περιλαμβάνει συμπεριφορές των γονέων ή των φροντιστών για να τα χειραγωγούν. Για παράδειγμα, μπορεί να βρίζουν, να φωνάζουν , να επικρίνουν και να απειλούν.

Η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει λιγότερο προφανείς συμπεριφορές, όπως η στέρηση αγάπης ή στοργής. Καθώς η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να έχει βραχυχρόνιες επιδράσεις, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το άγχος, μπορεί επίσης να έχει και μακροχρόνιες συνέπειες όπως η κατάθλιψη, ακόμη και η αυτοκτονία.

Παραμέληση

Η παραμέληση είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης, και μπορεί να έχει σοβαρές και μακροχρόνιες επιδράσεις σε ένα παιδί. Η παραμέληση μπορεί να είναι σωματική, συναισθηματική ή ιατρική. Μπορεί να έχει σωματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές επιδράσεις.

Η σωματική παραμέληση μπορεί να οδηγεί σε προβλήματα στην ανάπτυξη, σε φτωχή διατροφή και αυξημένο ρίσκο για ατυχήματα.

1. Σωματική παραμέληση

Η σωματική παραμέληση είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης στην οποία ένας γονέας ή ένας φροντιστής δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες του παιδιού του, όπως η τροφή, η ένδυση, η ιατρική φροντίδα. Η σωματική παραμέληση μπορεί να έχει σοβαρές και μακροχρόνιες επιδράσεις σε ένα παιδί.

Επιπλέον, η παραμέληση μπορεί να οδηγεί σε προβλήματα στην σωματική ανάπτυξη, σε θέματα ψυχικής υγείας και σε μαθησιακές δυσκολίες. Η σωματική παραμέληση αυξάνει τον κίνδυνο για ατυχήματα και τραυματισμούς.

2. Συναισθηματική παραμέληση

Η συναισθηματική παραμέληση είναι μια μορφή κακοποίησης στην οποία ένας γονέας δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί του την συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζεται. Για παράδειγμα μπορεί να μην δίνει στοργή και φροντίδα, ή να μην δίνει προσοχή ή αγάπη, και συνεχώς να αφήνει τις ανάγκες του παιδιού τελευταίες.

Η συναισθηματική παραμέληση μπορεί να έχει μακροχρόνιες και καταστροφικές επιδράσεις στην ανάπτυξη και στην ευεξία ενός παιδιού, και αυτό μπορεί να οδηγεί σε θέματα ψυχικής υγείας αργότερα στη ζωή.

3. Ιατρική παραμέληση

Η ιατρική παραμέληση σημαίνει ότι ένα παιδί δεν λαμβάνει την ιατρική φροντίδα που έχει ανάγκη. Αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο για ένα παιδί, ειδικά όταν αναπτύσσεται και είναι πιο ευαίσθητο στις ασθένειες.

Η ιατρική παραμέληση μπορεί να οδηγεί σε καθυστερήσεις στην ανάπτυξη, όπως επίσης σε σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα. Τα παιδιά που βιώνουν ιατρική παραμέληση συχνά δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους ανθρώπους και έχουν θέματα στη δημιουργία υγιών σχέσεων.

Ποια είναι τα πιο συχνά τραύματα της παιδικής ηλικίας;

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να έχουν σημαντική επίδραση στην ποιότητα της ενήλικης ζωής.

Υπάρχουν κάποιες επώδυνες εμπειρίες στην παιδική ηλικία που έχουν τη δύναμη να διαμορφώσουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

1. Εγκατάλειψη

Η μοναξιά είναι ο χειρότερος εχθρός για ένα άτομο που έχει βιώσει την εγκατάλειψη στην παιδική του ηλικία. Οι άνθρωποι που φοβούνται ότι θα μείνουν μόνοι τους ή ότι οι σύντροφοί τους θα τους εγκαταλείψουν, προβάλλουν το φόβο τους στους άλλους. Οι άνθρωποι με το φόβο της εγκατάλειψης μπορεί να λένε πράγματα όπως, " Θα φύγω προτού με αφήσεις", "αν φύγεις, δεν θα γυρίσεις πίσω…"

Επίσης, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη στην παιδική ηλικία είναι ανάγκη να δουλέψουν το φόβο της μοναξιάς. Να διαχειριστούν το φόβο της απόρριψης και τους αόρατους φραγμούς τους.

Οι πληγές που προκαλεί η εγκατάλειψη δεν είναι εύκολο να επουλωθούν. Αλλά από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η διαδικασία της επούλωσης, η βελτίωση είναι εμφανής.

2. Απόρριψη

Υπάρχει μια πολλή βαθιά πληγή που προκαλεί η απόρριψη. Είναι η απόρριψη των σκέψεων και των συναισθημάτων.

Πολλοί παράγοντες μπορεί να επηρεάζουν την εμφάνιση αυτού του φόβου, όπως η απόρριψη από τους γονείς, την οικογένεια ή τους συμμαθητές. Η απόρριψη προκαλεί σκέψεις όπως ότι ένα άτομο δεν είναι επιθυμητό ή δεν αξίζει.

Οποιοσδήποτε υποφέρει από αυτή την επώδυνη εμπειρία νιώθει ότι δεν αξίζει τη στοργή και την κατανόηση, και απομονώνει τον εαυτό του, νιώθει κενό μέσα του και φοβάται την απόρριψη. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την απόρριψη ως παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ενηλικίωση. Πρέπει να δουλέψουν με τους εσωτερικούς τους δαίμονες και με τις καταστάσεις που τους προκαλούν στρες.

3. Εξευτελισμός

Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τον εξευτελισμό σαν παιδιά σκέφτονται συνεχώς ότι οι άλλοι τους αποδοκιμάζουν ή τους κρίνουν. Οι γονείς τροφοδοτούν αυτό το φόβο στα παιδιά όταν τους λένε ότι είναι "κακά" ή ότι είναι απρόσεκτα. Όλα αυτά καταστρέφουν την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού.

Αυτός ο φόβος συχνά οδηγεί στην ανάπτυξη μιας εξαρτημένης προσωπικότητας. Ως ενήλικες, μπορεί οι άνθρωποι που έχουν νιώσει την ταπείνωση να είναι τυρρανικοί και εγωιστές ή ακόμη και να εξευτελίζουν τους άλλους για να προστατεύουν τον εαυτό τους.

Κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει τέτοια θέματα πρέπει να δουλέψει για να ανακτήσει την ανεξαρτησία του, την ελευθερία του και να μάθει να θέτει προτεραιότητες και να κατανοεί τις ανάγκες και τους φόβους του.

4. Προδοσία

Όταν ένα παιδί αισθάνεται προδομένο, κυρίως από τους γονείς του που δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, αυτό δημιουργεί ένα φόβο για την εμπιστοσύνη προς τους άλλους. Αυτή η δυσπιστία μπορεί να μετατραπεί σε κακία και άλλα αρνητικά συναισθήματα, καθώς το άτομο νιώθει ότι δεν αξίζει από τη στιγμή που οι άλλοι δεν τηρούν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει.

Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την προδοσία ως παιδιά, συνήθως στην ενήλικη ζωή τους είναι ελεγκτικοί και θέλουν όλα να είναι ακριβώς όπως επιθυμούν. Νιώθουν την ανάγκη να ελέγχουν τους άλλους, και αυτό συχνά το χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για τον ισχυρό τους χαρακτήρα.

Αυτοί οι άνθρωποι επιβεβαιώνουν τα λάθη τους μέσα από τη συμπεριφορά τους. Πρέπει να δουλέψουν με την υπομονή, την αντοχή, και να μάθουν πως να είναι μόνοι και να αναθέτουν ευθύνες.

5. Αδικία

Αυτός ο φόβος προκύπτει σε περιβάλλοντα όπου οι γονείς ή οι φροντιστές είναι απόμακροι και αυταρχικοί. Στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, οι υπερβολικές απαιτήσεις δημιουργούν σε ένα παιδί συναισθήματα αναποφασιστικότητας και ματαιότητας, που συνεχίζουν μέχρι την ενηλικίωση.

Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την αδικία συνήθως προσπαθούν να είναι πολύ σημαντικοί και να έχουν δύναμη στα χέρια τους. Επίσης, είναι φανατικοί της τελειότητας, και αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις.

Αυτοί οι άνθρωποι καλό είναι να δουλεύουν με τα θέματα εμπιστοσύνης. Όταν κάποιος αναγνωρίζει αυτές τις πληγές που επηρεάζουν την ευεξία και την ευημερία του, τότε ξεκινά το ταξίδι της επούλωσης.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την αντίδραση ενός παιδιού σε μια τραυματική εμπειρία;

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν πως θα αντιδράσει ένα παιδί σε μια τραυματική εμπειρία. Αυτοί περιλαμβάνουν:

1. Την ηλικία: η ηλικία ενός παιδιού την στιγμή που συμβαίνει ένα τραυματικό γεγονός επηρεάζει σημαντικά την αντίδρασή του. Τα μικρότερα παιδιά μπορεί να μην καταλαβαίνουν την κατάσταση, πράγμα που οδηγεί σε σύγχυση και φόβο. Από την άλλη πλευρά, τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να είναι πιθανό να βιώνουν συναισθήματα ενοχών.
2. Τον τύπο του τραύματος: η φύση του τραυματικού γεγονότος (π.χ. ένα ατύχημα, η κακοποίηση, η παραμέληση) επηρεάζουν την αντίδραση ενός παιδιού. Συγκεκριμένα τραύματα ειδικά όσα περιλαμβάνουν βία ή είναι επαναλαμβανόμενα, ίσως να έχουν πιο σοβαρές μακροχρόνιες επιδράσεις.
3. Τη σοβαρότητα και τη διάρκεια του τραύματος: η σοβαρότητα ενός τραυματικού γεγονότος και η διάρκειά του επηρεάζουν την αντίδραση ενός παιδιού. Ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να έχει διαφορετικές επιπτώσεις συγκριτικά με τις επαναλαμβανόμενες τραυματικές εμπειρίες.
4. Την προσωπικότητα: όπως οι ενήλικες έτσι και κάθε παιδί έχει μια μοναδική προσωπικότητα, η οποία μπορεί να επηρεάζει τις αντιδράσεις του. Μερικά παιδιά μπορεί να είναι πιο ανθεκτικά από τη φύση τους ή να έχουν καλύτερους μηχανισμούς αντιμετώπισης λόγω της προσωπικότητας τους.
5. Το υποστηρικτικό σύστημα: η παρουσία ενός δυνατού, υποστηρικτικού συστήματος που περιλαμβάνει τους φίλους, την οικογένεια, την κοινότητα μπορεί να επηρεάζει τη αντίδραση ενός παιδιού σε ένα τραυματικό γεγονός. Οι υποστηρικτικοί ενήλικες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν και να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους.
6. Τα προηγούμενα τραύματα ή το στρες: τα παιδιά που έχουν βιώσει έντονο στρες μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στις επιδράσεις ενός τραυματικού γεγονότος.

Είναι σημαντικό να πούμε ότι κατά γενική ομολογία, η αντίδραση κάθε παιδιού σε μια τραυματική εμπειρία είναι μοναδική.

Σημάδια των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας στην ενήλικη ζωή

Κάποια σημάδια των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας είναι προφανή και κάποια άλλα όχι.

Διαταραχές άγχους

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να οδηγούν σε διαταραχές άγχους στην ενήλικη ζωή για πολλούς λόγους. Αρχικά, οι τραυματικές εμπειρίες συνήθως προκαλούν συναισθήματα ανασφάλειας και δυσπιστίας, πράγμα που κάνει δύσκολη τη δημιουργία υγιών σχέσεων. Αυτό συχνά προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στη δουλειά και στο σχολείο.

Τα τραύματα μπορεί να προκαλούν αλλαγές στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα ένα άτομο να μην μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να διαχειριστεί το στρες της καθημερινότητας, με αποτέλεσμα τις κρίσεις άγχους και τις κρίσεις πανικού. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει κάποιο τραύμα συχνά δυσκολεύονται να κοιμηθούν, πράγμα που προκαλεί επιπλέον στρες.

Κατάθλιψη

Η κατάθλιψη είναι ένα άλλο σημάδι των καταπιεσμένων τραυμάτων της παιδικής ηλικίας στους ενήλικες. Συμβαίνει συγκεκριμένα όταν το τραύμα είναι σοβαρό ή μακροχρόνιο. Το τραύμα μπορεί να προκαλεί αλλαγές στον εγκέφαλο που οδηγούν στην κατάθλιψη, και σε συναισθήματα απελπισίας και αβοηθητότητας. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει κάποιο τραύμα συχνά έχουν δυσκολίες στον ύπνο και στην όρεξη, και αυτά συμβάλλουν στην κατάθλιψη.

Επεισόδια αποσύνδεσης

Τα επεισόδια αποσύνδεσης (αποπροσωποποίηση) στους ενήλικες με ψυχολογικά τραύματα χαρακτηρίζονται από την αίσθηση αποσύνδεσης από το περιβάλλον και τον εαυτό τους. Αυτά τα επεισόδια ποικίλλουν σε ένταση και μπορεί να διαρκούν από μερικά λεπτά ως αρκετές ώρες.

Στη διάρκεια των επεισοδίων, το άτομο μπορεί να νιώθει ότι παρατηρεί το σώμα του από έξω ή ότι ονειρεύεται. Επιπλέον, αυτά τα επεισόδια μπορεί να προκαλούν απώλεια μνήμης και έλλειψη συγκέντρωσης.

Οι λόγοι για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν επεισόδια αποσύνδεσης στην ενήλικη ζωή είναι επειδή δεν έχουν επεξεργαστεί και δεν έχουν αντιμετωπίσει κατάλληλα τα ψυχολογικά τραύματά τους.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να οδηγούν σε πολλά θέματα ψυχικής υγείας στην ενήλικη ζωή, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα άτομο να έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του, να νιώθει ότι δεν αξίζει και να μην έχει αυτοπεποίθηση. Είναι συχνά το αποτέλεσμα των συναισθημάτων ντροπής που αναπτύσσονται στην παιδική ηλικία.

Όταν κάποιος βιώνει στην παιδική του ηλικία τραύματα όπως η κακοποίηση, η παραμέληση, τότε μπορεί να νιώθει όλα τα παραπάνω συναισθήματα που οδηγούν σε σοβαρά προβλήματα στην ενήλικη ζωή, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και η κατάχρηση ουσιών. Επίσης, είναι δύσκολο να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις και να αντιμετωπίσει το στρες.

Θυμός

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα τραύματα της παιδικής ηλικίας προκαλούν θυμό στην ενήλικη ζωή. Ένας λόγος είναι πως όταν τα άτομα καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, ουσιαστικά απωθούν τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν. Αυτό μπορεί να οδηγεί στην συσσώρευση συναισθημάτων τα οποία εκδηλώνονται ως θυμός.

Οι εκρήξεις θυμού είναι συχνά ασυνείδητες αντιδράσεις, καθώς το άτομο δεν είναι σίγουρο για τα συναισθήματα που δεν μπορεί να εκφράσει. Η καταπίεση ενός τραύματος μπορεί επίσης να οδηγεί στη δυσκολία ελέγχου των συναισθημάτων, πράγμα που οδηγεί σε έντονες εναλλαγές στη διάθεση.

Εγρήγορση

Η εγρήγορση είναι ένα σύμπτωμα των καταπιεσμένων τραυμάτων της παιδικής ηλικίας επειδή είναι ένας τρόπος το άτομο να προστατεύει τον εαυτό του από τα συναισθήματα του. Όταν ένα άτομο είναι σε εγρήγορση, τότε συνεχώς αναζητά πιθανούς κινδύνους ή απειλές, πράγμα που οδηγεί σε άγχος και ανησυχία.

Η εγρήγορση είναι ένας τρόπος ώστε το άτομο να προστατεύσει τον εαυτό του από αυτά τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις, αλλά μπορεί να προκαλεί επιπλέον στρες και ανησυχία. Αυτό δεν είναι ένα προφανές σημάδι, αλλά είναι ξεκάθαρος δείκτης ότι κάτι υπάρχει κρυμμένο μέσα στην ψυχή ενός ατόμου.

Πώς το τραύμα της παιδικής ηλικίας επηρεάζει τις σχέσεις στην ενήλικη ζωή;

Κάποιες επιδράσεις που επηρεάζουν τις σχέσεις στην ενήλικη ζωή περιλαμβάνουν:

1. Θέματα εμπιστοσύνης: το τραύμα της παιδικής ηλικίας ειδικά αν προκαλείται από τους γονείς, οδηγεί σε θέματα εμπιστοσύνης. Ένα άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να πιστέψει ότι οι άλλοι έχουν καλές προθέσεις, φοβάται ότι θα πληγωθεί ή θα προδοθεί όπως όταν ήταν παιδί.
2. Θέματα προσκόλλησης: οι τραυματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία μπορεί να οδηγούν σε ανασφαλή προσκόλληση στην ενήλικη ζωή. Αυτό μπορεί να εκδηλώνεται ως φόβος της εγκατάλειψης, φόβος της οικειότητας, με αποτέλεσμα την συναισθηματική απομάκρυνση και την απομόνωση.
3. Δυσκολία στον έλεγχο των συναισθημάτων: το τραύμα της παιδικής ηλικίας μπορεί να δυσκολεύει ένα άτομο να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα συναισθήματά του. Αυτό μπορεί να οδηγεί σε ασταθείς σχέσεις, με συχνά συναισθηματικά ξεσπάσματα, ή συναισθηματικό μούδιασμα και αδυναμία έκφρασης των συναισθημάτων.
4. Χαμηλή αυτοεκτίμηση: αν ένα άτομο έχει βιώσει ένα τραύμα σε μικρή ηλικία, μπορεί να έχει θέματα αυτοεκτίμησης. Όμως, αυτό μπορεί να οδηγεί σε ανθυγιεινές σχέσεις.
5. Θέματα επικοινωνίας: τα τραύματα στην παιδική ηλικία επίσης επηρεάζουν την ικανότητα ενός ατόμου να επικοινωνεί για τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του. Αυτό μπορεί να οδηγεί σε παρεξηγήσεις και διαφωνίες στις σχέσεις.
6. Φόβος της απόρριψης ή της εγκατάλειψης: ένα τραύμα μπορεί να κάνει ένα παιδί να νιώθει την εγκατάλειψη ή την απόρριψη. Αυτός ο φόβος κάνει δύσκολη τη δέσμευση στις σχέσεις.
7. Θέματα οικειότητας: αν ένα παιδί έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση, τότε μπορεί να εμφανίζει θέματα οικειότητας στην ενήλικη ζωή του.

Αν και αυτές οι επιδράσεις είναι σοβαρές, δεν είναι καθοριστικές. Πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει κάποιο ψυχολογικό τραύμα στην παιδική τους ηλικία έχουν υγιείς σχέσεις στην ενήλικη ζωή τους.

Αντιμετώπιση τραυμάτων της παιδικής ηλικίας

Αν κάποιος έχει οποιοδήποτε από τα παραπάνω σημάδια των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας, τότε είναι σημαντικό να ζητήσει τη βοήθεια ενός θεραπευτή EMDR. Η ψυχοθεραπεία παρέχει στον θεραπευόμενο την υποστήριξη και την καθοδήγηση που χρειάζεται για να επεξεργαστεί τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του.

1. EMDR

Το EMDR (eye movement desensitization and reprocessing) είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί την κίνηση των ματιών για την επεξεργασία των τραυμάτων και την επούλωση. Είναι σχετικά μια νέα θεραπεία, που αναπτύχθηκε στις αρχές του 1990. Το EMDR αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία για την διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD, cPTSD), και είναι πολύ βοηθητική μέθοδος για πολλά ψυχικά τραύματα, όπως η κακοποίηση ή η παραμέληση στην παιδική ηλικία.

Το EMDR βασίζεται στην  ιδέα ότι ο εγκέφαλος μας μπορεί να επεξεργαστεί πληροφορίες και να επουλωθεί από τα τραύματα πιο αποτελεσματικά όταν είμαστε σε μια κατάσταση ελέγχου των συναισθημάτων. Όταν βιώνουμε τραυματικά γεγονότα, ο εγκέφαλος μας μένει κολλημένος σε μια κατάσταση υπερδιέγερσης, όπου συνεχώς ζούμε τις τραυματικές αναμνήσεις ξανά και ξανά.

2. Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία βοηθά τον κάθε άνθρωπο να διαχειριστεί τα καταπιεσμένα συναισθήματα που του προκαλούν τα ψυχικά τραύματα. Με τη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή το άτομο μπορεί να επεξεργαστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Επίσης, μπορεί να καταλάβει πως οι σκέψεις και τα συναισθήματα επηρεάζουν τις συμπεριφορές του.

3. Ψυχοεκπαίδευση

Με τη βοήθεια της ψυχοεκπαίδευσης τα άτομα μπορούν να μάθουν πράγματα για τα ψυχικά τραύματα, τις επιδράσεις τους και τους τρόπους αυτοφροντίδας. Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζουν τα συναισθήματα απομόνωσης.

4. Ενσυνειδητότητα και τεχνικές χαλάρωσης

Ο διαλογισμός, η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση, η γιόγκα και άλλες τεχνικές ενσυνειδητότητας βοηθούν στην διαχείριση των συμπτωμάτων που έχουν σχέση με το τραύμα και προάγουν την συναισθηματική υγεία και την ευεξία.