Να ζούμε τον χωρισμό όπως ζούμε τη σχέση μας!
Ο χωρισμός είναι μία απώλεια που πρέπει να τη ζήσουμε! Μεγάλη ή μικρή, σοβαρή ή όχι, δεν παίζει κάποιο ρόλο. Θεωρείται μία από τις πιο έντονες συναισθηματικές εμπειρίες, καθώς βιώνουμε πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων (θυμό, λύπη, στρες, ενοχή) και μάλιστα κάποιες φορές και ταυτόχρονα [1].
Το γεγονός ότι δεν σχετίζεται άμεσα με το θάνατο, δεν συνεπάγεται πως δεν πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα σημασία. Σίγουρα δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό, όμως ο οργανισμός θέλει το χρόνο του για να επουλώσει τις πληγές του και για να κλείσει το ξαφνικό κενό που δημιουργείται.
Ο χωρισμός σημαίνει αλλαγές! Όταν χωρίζουμε με έναν άνθρωπο, αλλάζει η καθημερινότητά μας, αλλάζουν οι συνήθειες μας! Όπως σε όλες τις αλλαγές, έτσι και σε έναν χωρισμό χρειαζόμαστε μία περίοδο μεταβατική. Αυτή η περίοδος διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άλλοι προσαρμοζόμαστε πιο γρήγορα στην καινούρια πραγματικότητα και άλλοι πιο αργά!
Το περίεργο είναι να μην προσαρμοζόμαστε καθόλου. Το περίεργο είναι να αφαιρούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα και το δικαίωμα να πενθήσει έναν χωρισμό, λες και είναι ντροπή ή αδυναμία. Το περίεργο είναι να βρίσκουμε τον/την επόμενο/η σύντροφο κατευθείαν, φοβούμενοι μη μας μείνει η ρετσινιά ή φοβούμενοι να βιώσουμε την απώλεια. Το πένθος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, υποδεικνύοντας την ύπαρξη του τέλους. Γι’αυτό και συνδέεται πάντοτε με ένα τέλος! Ο χωρισμός αποτελεί το τέλος μια σχέσης, γι’αυτό και είναι λογικό να συνοδεύεται από πένθος.
Η ψυχή και το σώμα απαιτούν χρόνο για να γιατρευτούν. Μην τους το στερούμε, λοιπόν, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τα γεγονότα βιαστικά! Δεν κερδίζουμε κάτι, παρά μόνο χάνουμε... Χάνουμε την επούλωση των πληγών, κι έτσι μπαίνουμε με πληγές ανοιχτές στην επόμενη σχέση. Κουβαλάμε τα απομεινάρια της προηγούμενης κι αυτό δυστυχώς καταδικάζει την επόμενη.
Καλό είναι να ζούμε τους χωρισμούς, όπως ζούμε και τις σχέσεις μας! Έντονα! Να τους πενθούμε! Αυτό είναι ένδειξη υγείους αντιμετώπισης! Το αντίθετο θα έπρεπε να μας απασχολεί και να μας προβληματίζει. Το να θάβουμε έναν χωρισμό μέσα μας είναι ένδειξη μη υγειούς αντιμετώπισης. Είναι ένδειξη αποφυγής του πόνου, του πένθους, της απώλειας. Είναι ένδειξη αδυναμίας να ακούσουμε τί συμβαίνει μέσα μας!
Είναι πολύ σημαντικό να ακούμε τη ψυχή μας και το σώμα μας! Να παρακολουθούμε την ανάγκη τους να βιώσουν έναν χωρισμό. Να τους δώσουμε την ευκαιρία και το χρόνο να γιατρέψουν τις πληγές τους.
Η αρμονία έρχεται όταν τα βιώνουμε όλα. Αν δεν υπήρχε η λύπη, θα είχε νόημα η χαρά; Kι αν δεν υπήρχε ο χωρισμός, θα είχαν νόημα οι σχέσεις;