Χτυπάω το παιδί μου και το μετανιώνω

Χτυπάω το παιδί μου και το μετανιώνω

Κανένας γονιός δεν είναι περήφανος όταν χάνει την υπομονή του και φωνάζει και χτυπάει τα παιδιά του. Μπορεί να χτυπάει το παιδί του και να το μετανιώνει την ίδια στιγμή. Παρόλο αυτά, αυτή η συμπεριφορά τραυματίζει ψυχικά τα παιδιά και τα απομακρύνει από τους γονείς. Στους ώριμους γονείς, αυτές οι στιγμές μπορεί να συμβούν όταν οι γονείς είναι εξαντλημένοι, αγχωμένοι ή πιεσμένοι. Ωστόσο, τα παιδιά βιώνουν έντονα συναισθήματα, και αυτό οδηγεί συχνά σε εκρήξεις και tantrum όταν δεν μπορούν να τα διαχειριστούν. Οι ενήλικες δεν εξαιρούνται από αυτές τις εκρήξεις θυμού. Υποκινούνται από τα έντονα συναισθήματα, και έτσι χάνουν τον έλεγχο. Έτσι, νιώθουν ότι έχουν αποτύχει ως γονείς.

Οι γονείς είναι ανάγκη να δουν τα λάθη ως ευκαιρίες, και αυτό είναι το πρώτο βήμα για να ξεπεράσουν τις ενοχές. Αντί να αφήνουν τα συναισθήματα να είναι εμπόδιο στη σύνδεση με τα παιδιά τους, πρέπει να θυμούνται ότι τα λάθη είναι πραγματικές ευκαιρίες για να έρθουν πιο κοντά. Οι γονείς πρέπει να είναι ειλικρινείς και αυθεντικοί με τα παιδιά τους, και να τους δείχνουν ότι μαθαίνουν από τα λάθη τους.

Αντί οι γονείς να νιώθουν ενοχές ή να ελπίζουν ότι μαγικά θα διορθωθούν τα πράγματα, μπορούν να δουν αυτές τις ατυχείς στιγμές ως μαθήματα. Πρέπει να σκεφτούν, πρέπει να προσποιηθούν ότι δεν έγινε τίποτα; Να πάρουν το χρόνο τους και να περιμένουν το παιδί να τους προσεγγίσει; Θα πρέπει να κατανοήσουν γιατί χάνουν τον αυτοέλεγχο τους; Η απάντηση σε όλα αυτά, είναι ότι πρέπει να βρουν την ισορροπία.

Γιατί οι γονείς χτυπάνε τα παιδιά τους;

Όταν ένας γονέας χτυπάει το παιδί του αυτό είναι μια αποτυχία του. Μερικές φορές οι γονείς παρεξηγούν τις συμπεριφορές των παιδιών. Σκέφτονται ότι τα παιδιά σκόπιμα κάνουν πράγματα για να τους εκνευρίσουν, να κερδίσουν την προσοχή τους. Αυτό που πολλοί γονείς ονομάζουν "κακή διαγωγή", είναι στην πραγματικότητα ένα λάθος του παιδιού. Για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας δεν γνωρίζει ότι δεν πρέπει να γράφει στους τοίχους. Για αυτό το παιδί ο τοίχος είναι ένας μεγάλος καμβάς που μπορεί να χρησιμοποιήσει όπως κάνει στο σχολείο.

Αυτό που πολλοί ενήλικες δεν παραδέχονται είναι πως όταν χτυπούν ένα παιδί αυτό οδηγεί στην απελευθέρωση των συναισθημάτων και στην αίσθηση εξουσίας. Ένας ενήλικας μπορεί να νιώθει σύγχυση επειδή έχασε τον έλεγχο, αλλά όταν χτυπά το παιδί, το παιδί σταματά ότι κάνει και αρχίζει να κλαίει. Ο ενήλικας νιώθει δικαιωμένος που τραβά την προσοχή του παιδιού και η απογοήτευση και ο θυμός απελευθερώνονται. Πιστεύει ότι αυτή η στρατηγική έχει αποτέλεσμα. Πολλά συναισθήματα των γονιών καλύπτονται από το θυμό, όπως ο φόβος, η απώλεια, το σοκ, το πένθος, η ντροπή, και το ξέσπασμα μπορεί να μεταφέρει αυτή την αρνητική ενέργεια στο παιδί, που είναι ένας λιγότερο ισχυρός στόχος.

Μερικές φορές η σωματική τιμωρία από έναν ενήλικα προκύπτει από την αποτυχία να επιβλέπει και να σχεδιάζει υπεύθυνα, και από τα συναισθήματα ντροπής και ενοχών που προκύπτουν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η δουλειά των γονιών είναι να δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των παιδιών. Όταν συμβαίνουν ατυχήματα, είναι ευθύνη των γονιών να αντιδράσουν με υγιή τρόπο.

Οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που τα χτυπούν οι γονείς τους είναι πιο πιθανό να διαιωνίζουν αυτή τη συμπεριφορά ως ενήλικες, να πιστεύουν ότι δεν είναι φυσιολογική αλλά απαραίτητη για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά.

Η χρήση σωματικής βίας ενάντια στα παιδιά έχει βαθιές ρίζες. Σε κάποιες κουλτούρες τα παιδιά μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν "κτήμα" των ενηλίκων που μπορούσαν να τα κάνουν ότι θέλουν. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμα και ταινίες μιας άλλης εποχής που το δικαιολογούν πλήρως, όπως "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο".

Γιατί οι άνθρωποι που δεχόνταν το ξύλο ως παιδιά αναπαράγουν αυτή τη συμπεριφορά ως ενήλικες;

Η κύρια αιτία είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αναπαράγουν ασυνείδητα συμπεριφορές που έχουν βιώσει και διαιωνίζουν αυτή τη συμπεριφορά στους ανθρώπους που αγαπούν. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει το κακό που έχουν δεχτεί.

Όταν ένας γονιός χτυπά το παιδί του αυτό του δημιουργεί ένα ψυχικό τραύμα. Πώς συμβαίνει αυτό; Τα παιδιά εξαρτώνται από τους ενήλικες για την επιβίωση τους. Αυτή η εξάρτηση παίρνει τη μορφή της προσκόλλησης. Έτσι, όταν τα παιδιά νιώθουν πόνο από τα άτομα που υποτίθεται ότι θα τα κρατούσαν ασφαλή, είναι από τις χειρότερες εμπειρίες που βιώνουν. Το νευρικό τους σύστημα που είναι σχεδιασμένο για να νιώθουν ασφαλή, αρχίζει να διαμορφώνεται από τη συνεχή απειλή, δημιουργώντας νευρικά κυκλώματα που είναι σε εγρήγορση. Την ίδια στιγμή, το σύστημα προσκόλλησης τα κρατά στη σχέση, έτσι επινοούν δικαιολογίες, "Δεν είναι κακός. Το αξίζω." Με άλλα λόγια τα παιδιά απομακρύνονται από τα συναισθήματα του πόνου και του φόβου, αλλά πλέον χτίζονται αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό.

Ποιες είναι οι επιδράσεις της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά;

Όταν ένας γονιός χτυπά το παιδί του, αυτό είναι μια μορφή τραύματος. Η σωματική τιμωρία δεν είναι ούτε χρήσιμη ούτε αναγκαία. Δεν μαθαίνουν με αυτό τον τρόπο τα παιδιά να συμπεριφέρονται καλά. Δεν είναι αποτελεσματική μέθοδος για την μείωση της επιθετικότητας των παιδιών. Δεν είναι ωφέλιμη ούτε βραχυπρόθεσμα ούτε μακροπρόθεσμα.

Η σωματική τιμωρία είναι επιβλαβής για τα παιδιά και έχει σοβαρές αρνητικές επιδράσεις:

• Αυξημένη επιθετικότητα
• Αντικοινωνική συμπεριφορά
• Προβλήματα συμπεριφοράς
• Εσωτερίκευση των προβλημάτων συμπεριφοράς (συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης)
• Θέματα στην ψυχική υγεία των παιδιών
• Κακή σχέση παιδιού- γονέα
• Μειωμένες γνωστικές ικανότητες και κακή ακαδημαϊκή απόδοση
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• Περισσότερες πιθανότητες να είναι θύματα σωματικής κακοποίησης
• Αντικοινωνική συμπεριφορά στην ενήλικη ζωή
• Προβλήματα ψυχικής υγείας στην ενηλικίωση

Όλες αυτές οι επιδράσεις είναι παρόμοιες με τις επιδράσεις των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να περιλαμβάνουν εμπειρίες όπως η σωματική και η συναισθηματική κακοποίηση, η παραμέληση, η σεξουαλική κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία, η φυλάκιση ενός γονέα. Όλες αυτές οι εμπειρίες έχουν τεράστια επίδραση σε ένα παιδί. Οι επιδράσεις περιλαμβάνουν μεγαλύτερες πιθανότητες για σοβαρά προβλήματα υγείας όπως ο καρκίνος, τα νοσήματα του καρδιαγγειακού, και προβλήματα ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη, το άγχος, η αυτοκτονία.

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι γονείς πως όταν χτυπούν το παιδί τους του προκαλούν σημαντική βλάβη στον εγκέφαλο του. Δημιουργούν στο παιδί έντονο στρες κάθε φορά που οι γονείς αντιδρούν σε κάτι. Αυτό το στρες μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα υγείας.

Πως μπορούν να έρθουν ξανά κοντά οι γονείς και το παιδί;

Για να επουλωθεί η σχέση ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά, μετά από μια κακή στιγμή, είναι ανάγκη οι γονείς να μείνουν επικεντρωμένοι στα συναισθήματα και στις ανάγκες των παιδιών.

Για να μπορέσετε να επανασυνδεθείτε με τα παιδιά σας μετά από ένα συναισθηματικό ξέσπασμα είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε τα λάθη σας, να συμφιλιωθείτε με τα παιδιά σας και να δουλέψετε για να επιλύσετε την κατάσταση. Αυτά τα βήματα βασίζονται στην επικοινωνία. Οι γονείς πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, να συζητούν με τα παιδιά τους.

Η επίλυση των προβλημάτων δείχνει τη δέσμευση στη σχέση και την θέληση για αλλαγή.

Όλη αυτή η διαδικασία απαιτεί εξάσκηση, υπομονή και χρόνο. Με συνέπεια, μπορείτε να διορθώσετε τα πράγματα.

• Ενσυναίσθηση: οι γονείς πρέπει να δείχνουν ενσυναίσθηση στον εαυτό τους, να κατανοούν ότι είναι άνθρωποι, έχουν συναισθήματα και κάνουν λάθη. Ο στόχος κάθε γονιού είναι να γίνει ο γονέας που επιθυμεί, ο γονιός που αξίζουν τα παιδιά του. Αυτή η διαδικασία δεν είναι κάτι που θα συμβεί σε μια νύχτα. Είναι ένας ρόλος για τον οποίο μαθαίνουν πράγματα κάθε μέρα. Για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να συγχωρούν τον εαυτό τους. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο στην πράξη.
• Προτεραιότητες: οι γονείς πρέπει να επικοινωνούν με το παιδί τους. Πώς εκφράζει τις ανάγκες του; Πεινάει, είναι κουρασμένο, ή βαριέται; Με αυτή τη λογική μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τα πράγματα.
• Σύνδεση: μιλήστε με το παιδί σας και διατηρήστε την επαφή με τα μάτια. Επικοινωνήστε για τα συναισθήματα και τις ανάγκες του. Αν νιώθει άνετα, αγκαλιάστε το και δείξτε του τη στοργή σας. Μείνετε μαζί ήσυχα, μέχρι να είστε έτοιμοι να μιλήσετε ή να παίξετε.
• Προχωρήστε: είναι σημαντικό να διορθώσετε τη σχέση σας με το παιδί και να είστε ειλικρινείς και αυθεντικοί με τα συναισθήματά σας και όσα μάθατε από αυτή την εμπειρία. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό να μην μένετε κολλημένοι σε αυτό το περιστατικό. Όλοι κάνουμε λάθη. Δεν γίνεται να σπαταλάτε το χρόνο σας και την ενέργειά σας επειδή νιώθετε άσχημα για κάτι που κάνατε. Μπορείτε όμως να δουλέψετε για να βελτιώσετε τα πράγματα.

Όταν οι γονείς νιώθουν ένταση καλό είναι να βρίσκουν τρόπους να εκτονώνουν την πίεση που νιώθουν. Να βγαίνουν έξω μια βόλτα, να κάνουν χορό. Μπορεί να νιώθουν αποσυνδεδεμένοι όταν φωνάζουν στα παιδιά τους.